Πολιτική περιπλάνηση και… ζωολογία!

- Σαν βγήκε λίγος ήλιος, και εγώ ο μέτοικος βγήκα να περιπλανηθώ στα όρια της παλιάς πόλης, σαν τα σαλιγκάρια που αυτή την εποχή ξυπνάνε και κυκλοφορούν στη χλόη, και τα ζώα βόσκουν στα λιβάδια στις παρυφές των δρόμων.
- Και αργοπερπατώντας, μαζί και η σκέψη, έκανε τις αναδρομές και φιλοσοφώντας άνευ μαλθακότητας που έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, την εποχή δηλαδή του Περικλή, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, της Δημοκρατίας που την μνημονεύουμε συχνά στα τελευταία χρόνια, με μια ομολογία «αυταπάτης» τυλιγμένη ακόμη και στις 7500 σελίδες του διαρκούς μνημονίου.
- Κι εκεί, παρατηρώντας και τα ζώα της φύσης που ξυπνάει, μου ήρθε στη σκέψη  και ο περιπατητικός Αριστοτέλης, που στα «Πολιτικά» του λέει κάπου ότι: «ο άνθρωπος είναι πολιτικό ζώο».
- Με  αυτούς τους συσχετισμούς,  πολιτικής και ζωολογίας, έκανα τον γύρο της διευρυμένης παραλίμνιου, έχοντας μάλιστα στους διαλογισμούς μου και τις εικόνες των επί τοίχων πολιτικών εκθέσεων και επιθέσεων κατά της Δημοκρατίας, των ποικίλων ιδεοληψιών των πολλών και  ποικίλων σύγχρονων «διανοούμενων», που έγραψα στην «Περιπλάνηση», της προηγούμενης Δευτέρας.
- Και ανασύροντας στην περιπατητική σκέψη, λίγα ψήγματα της Αριστοτελικής  κληρονομιάς,  ότι «η πόλις  εξυπηρετεί το στόχο της αυτάρκειας, που είναι κάτι άριστον και θέλει και επιδιώκει την ευδαιμονία του ανθρώπου, το εύ ζήν των πολιτών», ανακατευόταν στον δικό μου σκληρό δίσκο του υποσυνείδητου, η πολιτική με την ζωολογία.
- Και βέβαια, εκεί κάπου  η αναδρομή στα υπόλοιπα της αποταμιευμένης γνώσης, κάτι έχει μείνει και από τα Αριστοτελικά κείμενα ζωολογίας, από τα βιβλία «Περί ζώων μορίων»  και «περί οχείας των ζώων».

- Αλλά τι να την κάνει αυτή τη διανοητική περιπλάνηση ένας μέτοικος στην πόλη των γραμμάτων και της πολλής διανόησης; Την πόλη των «Θρύλων», και των «Γραμμάτων», την οποία κάποιος αριστερός διανοητής της προ-προ προηγούμενης Αριστεράς, που χόρτασε μια άλλη Αριστερά στις χώρες του υπαρκτού, την ταπείνωσε σε  «Μικρή Πόλη»!
- Είναι φτωχή, αυτή η περιπλάνηση όταν κατεβαίνεις από τα «Ψηλά βουνά»  του Ζαχαρία Παπαντωνίου. Έτσι λιγάκι πολιτικοποιημένος  και  πλησιασμένος σε κάτι πιο σύγχρονο, αν και πολυκαιρισμένο αρκετές  δεκαετίες,  ήρθε στη σκέψη μου ένα ανάγνωσμα από το 1945, μιας «Αριστερής Ζωολογίας», του Άγγλου συγγραφέα Ζορτζ Όργουελ,  γνωστό ως «Φάρμα των ζώων», που περιγράφει την «επανάσταση» των ζώων σε μία φάρμα, κατά του ιδιοκτήτη, και την διοίκηση ανάλαβαν τα γουρούνια σαν τα εξυπνότερα από τα ζώα!
- Το τι συνέβη, δεν μπορεί να περιγραφεί σε αυτές τις λίγες γραμμές σε αυτές τις περιπλανήσεις. Για τους ενδιαφερόμενους για περισσότερα, είναι εύκολη η προσέγγιση και μελέτη σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία. Από τα σχόλια που έχουν δημοσιευτεί αναφέρω ένα που λέει: «το βιβλίο που μίσησαν οι εξουσίες». Ο ίδιος συγγραφέας έχει γράψει το 1948 και ένα προφητικό βιβλίο με τίτλο «1984», αντιστρέφοντας  το 48 σε 84, όπου προφητικά  αναφέρεται στις εξελίξεις των επικοινωνιών και την εμφάνιση του «Μεγάλο Αδελφού»  ο οποίος τα πανθ’ ορά, όπως σήμερα τα  WikiLeaks.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου  στην παραλίμνιο, με το ζωολογικό ανοιξιάτικο περιβάλλον, και την ανάμειξη των εντυπώσεων σε μια «σύνθεση ιδεών», όπως λέγαμε παλιά και μείς οι χωριάτες στα σχολεία μας, μέρες που είναι των «πανελλήνιων» ή «πανελλαδικών» εξετάσεων, και όντας και εγώ ο μέτοικος,  ένα «πολιτικό ζώον» κατά Αριστοτέλη, προσπαθώ να κατανοήσω, χωρίς «αυταπάτες», τα σημερινά πολιτικά δρώμενα, αλλά «ουκέτι καιρός», προβλέψεων και προφητειών για τα μελλούμενα  99 χρόνια των μνημονίων που ήρθαν και πόσα ακόμη θα έρθουν, για εκείνους από τις επόμενες γενιές που θα έρθουν.
- Και αναλογίζομαι ποιος ιστορικός θα διαβάσει τις 7.500 σελίδες του μνημονιακού νόμου, και ποιά «Νέα Αριστερή Αυταπάτη»  θα μπορέσει να τον διαβάσει,   που θα κληθεί σύντομα σαν  νέα Γραφειοκρατεία σε σύγχυση να εφαρμόσει.
- Και πάλι,  κάνω μια πολιτική αναδρομή στον Αριστοτέλη για τα επόμενα χρόνια, σχετική με όσα γράφει για: «την αυτάρκεια που είναι ο στόχος της πόλης, για τους πολίτες και για την ευδαιμονία και το εύ ζην, που παράγει για τους ανθρώπους».
- Για την πόλη των θρύλων, ανατρέχω στη δίγλωσση εφημερίδα «ΓΙΑΝΝΙΝΑ» της πόλης, τον καιρό της Τουρκοκρατίας (από το 1869) που σε κάποιο συνέδριο του Βιλαετίου που συμμετείχαν και Χριστιανοί και Εβραίοι υπήκοοι, γινόταν λόγος για έργα που εκτελούνται για την «ευδαιμονία των κατοίκων του Βιλαετίου». Αριστοτελικός και ο τότε πασάς των  Ιωαννίνων.
- Αλλά, τελείωσε ο μέτοικος την παραλίμνια περιπλάνηση,  και αντικρίζοντας τα ψηλά μας αγέραστα βουνά, αφήνω τη σκέψη να θυμηθεί μαζί με τον ποιητή Γεώργιο Αθάνα  την νοσταλγική ανάμνηση του χωριού, της παράδοσης, της πατρίδας μας, σε σύζευξη με τον Μαβίλη με το γνωστό «Πατρίδα σαν τον ήλιο σου, ήλιος αλλού δεν λάμπει»:
Την ομορφιά μιας ήσυχης κι ειρηνικής ζωής,
Που ανθεί σαν τον βασιλικό και τρέχει σαν ρυάκι,
Που σαν σπουργίτι κελαηδεί στην άκρη μιας σκεπής,
Και σαν καπνός υψώνεται σπιτίσιος το βραδάκι
Αυτή την όμορφη ζωή, την ταπεινή ζωή,
Πόχει αβασίλευτη ομορφιά κι αγέραστη έχει νιότη,
Ζηλεύω σαν κορυδαλλός να ψάλω μιαν αυγή,
Προτού πεθάνει μέσα μου η ψυχή του επαρχιώτη.
- Και η περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται σε τόπους, ιδέες σκέψεις και διαλογισμούς.
ο  μέτοικος