Η λίμνη μας και το κατάντημά της!

Θυμίζω στον κ. Δήμαρχο, ένα θέμα, που αν και καυτό, λόγω όμως της... μανιώδους ενασχολήσεώς του με το διαδίκτυο διέλαθε της προσοχής του, ή το χειρότερο, ουδόλως τον απασχόλησε. Είναι ασφαλώς η τόσο δεινοπαθημένη λίμνη μας ή βλαχογαλλιστί «Ντου βλάχ’», όπως δηλαδή στα γραικιλικά το «Σεράϊ».
Έχει καταντήσει,  μιας και πετσοκόψαμε τους γύρωθεν υδροφόρους της μαστούς, ένας σκέτος νερόλακκος ομβρίων, γεμάτη χημικά και στερεά απόβλητα. Μάταια ο εκλεκτός μας συμπολίτης «καστροαστρινός» Γεώργιος Μακρίδης, καθαρίζει τα παγκάκια και τα στηθαία από τα πλαστικά ποτήρια, υπολείμματα και σακκούλες, που αφήνουν «ευγενικά» − όσα δεν πετάνε στο νερό − οι θαμώνες, φοιτητές κυρίως των γύρωθεν ξενυχτάδικων, περιμετρικά του κάστρου. Την άλλη ώρα ξεβράζεται άλλο κύμα και ξανά το ίδιο.
Βρέχει, λοιπόν, κι ο νερόλακκος ξεχειλίζει. Και λέμε τότε, αφού φρακάραμε τις καταβόθρες της Καστρίτσας και αλλού, πως η λίμνη θα μας πνίξει. Όχι, «σύντροφοι», το νερό δεν μας πνίγει, απλά «καταλαμβάνει» τον δικό του κλεμμένο από μας ζωτικό του χώρο. Στην ανομβρία, αντίθετα, κατεβαίνει η στάθμη της, τόσο, ώστε κινδυνεύουμε να φανούν «ξεφλουδισμένες» στο βυθό η κυρά-Φροσύνη και οι άλλες 16 νυφάδες, που έπνιξε ο Αλή-Πασσάς το 1801. Για να μη φτάσουμε σ’αυτές τις ακραίες και πολύ οδυνηρές καταστάσεις του χαμού της λίμνης μας, μιας λίμνης 22 τετραγωνικών χιλιομέτρων, 4 με 5 εκατομμυρίων ετών (Στοιχεία του καλού μου φίλου Αποστόλου Κατσίκη, καθηγητού Γεωλογίας του Πανεπιστημίου μας) μέσου βάθους 4μ. και μέγιστο 9, που εξωραΐζει, καταπραΰνει, έλκει, θέλγει, διαγείρει την ποιητική διάθεση και ζωντανεύει προπαντός την ιστορία και τους θρύλους όχι μόνον της πόλεως, αλλά κι ολοκλήρου της Ηπείρου, θα πρέπει ν’αφήσουμε τις εξυπνάδες, τις κουτουράδες, τις σκοπιμότητες και τις κουτοπονηράδες του παρελθόντος, όπως:
α. Τις εκσκαπτικές σας ασυναρτησίες, όπως π.χ. το κωπηλατοδρόμιο κ.α. Ιδιαίτερα, όταν όλα τούτα δεν συνοδεύονται από σοβαρούς προγραμματισμούς, τεχνοοικονομικές μελέτες, καθώς και αξιόπιστες μελέτες περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων. Τα σκαψίματα εκτρέπουν τις πηγές και αλλοιώνουν ανεπανόρθωτα την αισθητική πληρότητα του τοπίου. Θυμίζω εδώ, πως η λίμνη μας, είναι επισήμως ανακηρυγμένη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ως μνημείο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους. Τούτο, μόνον τα υποζύγια δεν κατανοούν. Κάτι τέτοια εις βάρος του φυσικού μας περιβάλλοντος δεν γινόταν και επί      του τότε δοτού «σοσιαλισμού» (1981 και εντεύθεν), όπου οι διάφοροι Αμπντούλ, Αχμέτ, Ιμπραχήμ, προκειμένου να μπουκώσουν το και κομματικό εργολαβικό τους σκυλολόϊ, δεν κατακρεούργησαν με τις εκσκαπτικές τους ωμότητες (ορεινοί δρόμοι κ.α.) το γεμάτο σήμερα από κυνηγούς, σκουπιδαριό, λαθροξυλευτές, συλητές ιερών και μονών, ορεινό μας όγκο;
β. Ν’αποτραπούν εφεξής, σ’ολόκληρο το λεκανοπέδιο (Βασιλική, Πετσάλι) οι για ψύλλου πήδημα εκτελούμενες γεωτρήσεις και να ελεγχθούν οι ήδη υπάρχουσες. Όλα αυτά προκαλούν καχεξία στον υδροφόρο ορίζοντα.
γ. Να ερευνηθούν περιμετρικώς οι καταπατηθείσες εκτάσεις και να διωχθούν οι καταπατητές. Αναρωτιέται κανείς εδώ για τους φύλακες. Πως εκλάπη διαχρονικά η λίμνη, δίχως κανείς από τους φύλακες να είναι φυλακή;
δ. Από τις εκσκαπτικές μας μονομανίες, παρέμειναν άθικτες (για πόσο όμως) δύο παραλίμνιες πηγές. Είναι οι πηγές «κιόσκι» και «Σαντινίκου», που παράγουν 1 και 11, 5 (Στοιχεία Ι.Γ.Μ.Ε. που μου παρείχε ευγενικά, ο εξαίρετος Κων.  Α. Σακκάς, Πολιτικός Μηχανικός) εκατομμύρια κ.μ. νερό το χρόνο. Για την πληρότητα της λίμνης απαιτούνται 80-100 εκατομμύρια κυβικά το χρόνο. Αντί, όμως, οι πηγές να πέφτουν στη λίμνη, που τις έχει τόσο ανάγκη, εμποδιζόμενες από το ανάχωμα Δραμπάτοβας-Περάματος ξεστρατίζουν στον ποταμό Καλαμά. Και εδώ απορούμε, γιατί ο εκ Μετσόβου φουστανελάς μέγας Αλέξανδρος, που «όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει», δεν κόβει με το σπαθί του τον Γόρδιο δεσμό αυτού του ηλιθίου αναχώματος, ώστε να εμπλουτισθεί η λίμνη μας με 12,5 εκατομ. κ.μ. νερό; Από κει και πέρα, βλέποντας και κάνοντας για εκτροπή ή όχι του «Αμαζονίου». Προ της τελικής αποφάσεως, περί της εκτροπής ή όχι, ας ερωτηθεί − έτσι καταντήσαμε – και ο «σύντροφος» Μπουμπούτου Γκνούμα, φύλαρχος σοσιαλιστής από την Ταγκανίκα!...
Περί της εκτροπής ή μη, να ερωτηθεί, για μια έγκυρη και πιο εξειδικευμένη γνώμη και ο μεγάλος μας τραγουδοποιός, Σταμάτης… Κόκκορας (άϊντε βάλε, τσίκι-τσικι-τσίκι μπάϊ…).
Αλ τσαντίρι νιούζ, επανέέέέέρχομαιαι…