Από λαοσώστες κατάντησαν τελικά… λαοπλάνοι!

 ➤  Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ,
πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων

Δε χρειάζεται να θυμηθεί κάποιος τα οράματα του Τσίπρα και της παρέας του για να αισθανθεί το βάθος της παρακμής. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να κατακρίνουμε όσους ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ για να δούνε «άσπρη μέρα». Σ’ αυτό βεβαίως και έχουν μεγάλη ευθύνη οι τότε κυβερνώντες, αφού με την πολιτική των μνημονίων οδήγησαν τον πολύ κόσμο σε πλήρη απόγνωση και σε βαριά αδιέξοδα. Έλα όμως που όλα τα σχέδια του Τσίπρα αποδείχτηκαν ένα παραμύθι με συνέπειες δραμα-τικές και για τη χώρα και για τον κάθε πολίτη ατομικά και χωριστά. Μέσα σε δεκαπέντε μήνες δεν έχει μείνει τίποτε όρθιο ούτε στο οικονομικό πεδίο ούτε στο θεσμικό. Όσο για τη διεθνή θέση της Ελλάδας, ουδείς πολιτικός ή ειδικός αναλυτής είναι σε θέση να προδιαγράψει τι ξημερώνει. Γιατί τα πάντα έχουν εγκαταληφθεί στην τύχη τους και ο αυτόματος πιλότος είναι και απρόσμενος και αόρατος.
Έτσι, τούτη την ώρα όλοι σχεδόν οι Έλληνες παρακολουθούμε τα πράγματα αμήχανα και έχουμε παραδοθεί στις ανάγκες της επιβίωσης. Νοσταλγούμε εκείνες τις μέρες που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά κατάγγειλαν την προηγούμενη Κυβέρνηση και μας υπόσχονταν έναν νέο κόσμο και μία Ελλάδα χωρίς μνημόνιο, χωρίς λιτότητα και μακριά από κάθε διαπλοκή. Με μία κουβέντα είχαν παρουσιαστεί στη σκηνή της πολιτικής ως πραγματικοί «λαοσώστες».
Και τώρα, ύστερα από δεκαπεντάμηνη διαχείριση της Εξουσίας, οι λαοσώστες έχουν καταντήσει λαοπλάνοι, από σωτήρες μεταμορφώθηκαν σε μάγους και αναζητούν Θεό από μηχανής για να τους βγάλει από τα αδιέξοδά τους. Έχω τη γνώμη πως ουδείς κυβερνήτης στο παρελθόν από τόσο ψηλό βάθρο δόξας δε βρέθηκε στα τάρταρα της αμφισβήτησης και της απαξίωσης.
Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχει ακόμα ένα ελάχιστο ποσοστό συμπολιτών που συνεχίζουν να στηρίζουν το κυβερνητικό έργο των δύο συνεταίρων και αυτό έχει την ερμηνεία του παρά τον ευδιάκριτο παραλογισμό της συμπεριφοράς τους. Γενικά στα πολιτικά πράγματα υπάρχουν νόμοι και θεωρίες που ανιχνεύουν τη συμπεριφορά των πολιτών και των πολιτικών. Σήμερα υποστηρίζουν την Κυβέρνηση δύο κατηγορίες στελεχών. Στη μία κατηγορία εντάσσονται εκείνα τα στελέχη που μαζί με τον Τσίπρα κατάφεραν το 3% του ΣΥΝ να το φτάσουν στο 36% και να αναλάβουν τη διακυβέρνηση του τόπου. Αυτοί οι άνθρωποι εφαρμόζουν κατά συνείδηση μια καθεστωτική λογική, γιατί πιστεύουν σ’ ένα παλαιοκομμουνιστικό αρχέτυπο, το οποίο ορίζει ότι μπορούν οι άνθρωποί του να επιβάλουν το καθεστώς με την ψήφο του κόσμου, αρκεί να ξεριζώσουν κάθε δυναμική αντίσταση της κοινωνίας όπως είναι η ιδιωτική οικονομία, η ελευθεροτυπία κ.ά.
Προς επιβεβαίωση αυτής της προσέγγισης ας δούμε τη στάση των κυβερνητικών προς την ιδιωτική επιχειρηματικότητα και προς τους δημοσιογράφους. Οι βαρείς φόροι, οι έκτακτες εισφορές, η τραπεζική ασφυξία, έχουν οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε διάλυση. Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά φανερώνει το εχθρικό πνεύμα προς κάθε μη δημόσια πρωτοβουλία. Ο κ. Τσίπρας απειλούσε την προηγούμενη Κυβέρνηση με ειδικά δικαστήρια αν προχωρούσε σε συμφωνία με την COSCO και αγωνιστικά φώναζε το «Μολών-λαβέ». Τώρα με τρόπο πανηγυρικό φαρδιά-πλατιά υπόγραψε το ξεπούλημα του λιμανιού στους Κινέζους. Όμως στους δύο Υπουργούς που διαφωνούν με την εφαρμογή της συμφωνίας ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μάλλον πρόκειται για πολιτική θεάτρου και όχι κοινωνίας.
Όσο για τη δεύτερη κατηγορία των στελεχών που μάχονται υπέρ της Κυβέρνησης, είναι τα λεγόμενα «ορφανά του ΠΑΣΟΚ». Αυτά κινούνται στη λογική ή μάλλον στην παθολογία του βολεμένου. Είχαν συνηθίσει για πολλά χρόνια να αρμέγουν την αγελάδα και γι’ αυτό βιάστηκαν να βαφτιστούν «Αριστεροί». Συμπεριφέρονται ανερυθρίαστα ως νεοφώτιστοι γενίτσαροι και θαυμαστές των ιδεολογημάτων του Καμμένου. Πρόκειται για πολιτικούς τυχοδιώκτες, καιροσκόπους, μα αδίστακτους μπροστά στο ατομικό τους συμφέρον.
Δυστυχώς, το σύνολο των κυβερνώντων δεν αντιλαμβάνονται ότι η αξιοπιστία της χώρας καταρρακώθηκε ότι η Ελλάδα από χώρα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της μακρόχρονης ιστορίας κατάντησε μια χώρα παρέας, που δεν υπολογίζουν ούτε και οι Σκοπιανοί ακόμα. Η μόνη έγνοια της Κυβέρνησης είναι πως να διασφαλίσει περισσότερους φόρους κι ας αγκομαχά ο λαός. Μάλλον θέλει να αντιγράψει την Οθωμανική Αυτοκρατορία που τίποτε άλλο δεν την ενδιέφερε παρά μονάχα η επιβολή βαριάς φορολογίας στους ραγιάδες.
Ίσως να πιστεύουν ότι οι ακατανόητες αμπελοφιλοσοφίες του Φίλη και του Μπαλτά για την ιστορία, για το έθνος, για τον πολιτισμό και το θέατρο θα σώσουν το αριστερό ιδεολόγημα. Οι καιροί μας δεν ευνοούν πεφωτισμένες Δεσποτείες. Όλοι έχουμε υποχρέωση να αντισταθούμε, γιατί διαφορετικά ο τυφλοπόντικας της ιστορίας θα μας χρεώσει με μεγάλες ευθύνες.