Αντέχεις την αλήθεια;
«Θα χυθεί, άπλετο φως»! Είναι η δημοφιλέστερη δέσμευση που συγκαταλέγεται στην ατζέντα πολιτικής ρητορικής της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης. Υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη σε ρόλο Κλουζό, ανεξάρτητα αν το υπουργικό κουστούμι είναι χρώματος πράσινου, κόκκινου, μπλε, διαχρονικά μάχονται κατά της διαπλοκής, αλλά και των κακών-σκοτεινών ξένων συμφερόντων. Χωρίς αποτέλεσμα. Γιατί με ένα παράξενο τρόπο διαπλοκή, διαφθορά και πελατειακές σχέσεις αλλάζουν χρώμα, σαν το χαμαιλέοντα και «προσαρμόζονται» με όλες τις κυβερνήσεις. Τα λόγια του Μολιέρου που αιώνες πριν έλεγε: «Το φως της αλήθειας έκανε πολλούς ανθρώπους να κρυφτούν πίσω από τον ίσκιο της», ηχούν σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ…
Ο ανένδοτος «νυν υπέρ πάντων αγώνας» της (δήθεν) αριστερής κυβέρνησης κατά της διαπλοκής, ήδη ξεθώριασε πριν καν ξεκινήσει. Οι κρυφές συναντήσεις του σημερινού πρωθυπουργού (όσο ήταν στην αντιπολίτευση με μεγαλοεκδότες-επιχειρηματίες) που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα, ήταν «γκολ από τα αποδυτήρια» που δέχθηκε η κυβέρνηση, πριν πατήσει στο τερέν του αγώνα για να αντιμετωπίσει την ομάδα «των σύγχρονων ολιγαρχών της διαφθοράς». «Να λάμψει η αλήθεια». Βεβαίως και είναι καθολική απαίτηση του λαού να απονεμηθεί δικαιοσύνη. Όσοι καταχράστηκαν χρήματα από τους φόρους που πλήρωναν οι πολίτες, θα πρέπει να τιμωρηθούν. Για όσους όμως καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του και ήρθαν στην εξουσία με κραυγαλέα ψέματα ελπίδας, ποια πρέπει να είναι η τιμωρία;
Όσοι προκάλεσαν: το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital control, την ασφυξία της οικονομίας, τα λουκέτα και τη φυγή χιλιάδων ελληνικών επιχειρήσεων σε όμορες βαλκανικές χώρες, αλλά και τη μετανάστευση του έμψυχου παραγωγικού και επιστημονικού δυναμικού της χώρας, τoν εξευτελισμό της τιμής των μετοχών των ελληνικών τραπεζών στα πλαίσια της περήφανης διαπραγμάτευσης, είναι άμοιροι ευθυνών;
Εννοείται ότι ο λαός ενδιαφέρεται για την φορολόγηση των χρημάτων που βρίσκονται στις λίστες Λαγκάρντ , Μπόργιανς, Παναμά, αλλά αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι η λίστα του νοικοκυριού για τα ψώνια του σούπερ μάρκετ, κάθε μήνα που περνάει μικραίνει! Οι πολίτες αυτής της χώρας λιγότερο ενδιαφέρονται για τις υποκλοπές του ΔΝΤ και περισσότερο για την κλοπή του εισοδήματός τους, από φόρους που κάθε ημέρα αυγατίζουν.
Όσοι εμπιστεύθηκαν την κυβέρνηση αριστεράς σαν μια αξιόπιστη εναλλακτική, διαψεύδονται και απογοητεύονται καθημερινά. «Οι αριστεροί αγωνιστές» που πριν ένα χρόνο απέκλειαν λιμάνια και αεροδρόμια για να μην ξεπουληθούν, με την υπογραφή τους από υπουργικούς θώκους, σήμερα υπερθεματίζουν για τις ιδιωτικοποιήσεις. Από τον αριστερό επαναστατικό ακτιβισμό του παρελθόντος, στον κυβερνητικό αριβισμό του παρόντος.
Δεν υπάρχει καμιά κοινή συνισταμένη της τότε αντιπολιτευόμενης αριστεράς, με τη σημερινή κυβέρνηση. Για επικοινωνιακούς λόγους μπορεί να μην μπήκε γραβάτα στο λαιμό πολλών κυβερνώντων, μπήκε όμως πολύ νερό στο κρασί τους, υιοθετώντας πολιτικές που κατηγορούσαν ως νεοφιλελεύθερες.
Το χειρότερο είναι ότι δεν έχει εφαρμοστεί σχεδόν καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση. Η πρόταση από το Ποτάμι για περικοπή των κρατικών δαπανών, για συγχώνευση άχρηστων δημόσιων οργανισμών που θα εξοικονομούσε στα ταμεία του κράτους περίπου 354 εκ. ευρώ, δεν βρήκε ευήκοα ώτα. Αντ αυτού, νέοι φόροι, φόροι, φόροι! Οι οποίοι φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να εισπραχθούν, αφού «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος»! Επαναστάτες χωρίς γραβάτα στο λαιμό, αλλά με λαιμητόμο μέτρα στο λαό…
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για να συνεχίσουμε να εθελοτυφλούμε. Να «χαϊδεύουμε» το πελατειακό μας κοινό, μαστιγώνοντας ταυτόχρονα τον κόσμο της παραγωγής, λεηλατώντας με νέους φόρους και διαλύοντας τη μεσαία τάξη που παραδοσιακά στήριζε την οικονομία της χώρας.
Η αλήθεια είναι ότι η παρούσα συγκυβέρνηση κάθε ημέρα προσθέτει στο παθητικό της και μια νέα αποτυχία. Η αλήθεια είναι ότι κάθε ημέρα πληθαίνουν αυτοί που μετάνιωσαν, που εμπιστεύτηκαν την ψήφο τους στην αριστερά, περιμένοντας μια ουσιαστική αλλαγή. Κι ας μην το λένε φωναχτά, από εγωισμό.
Ο σπουδαίος φιλέλληνας Λόρδος Βύρωνας είχε πει: «Η αλήθεια είναι θησαυρός ο οποίος βρίσκεται στα βάθη. Στην επιφάνεια των πραγμάτων τα πάντα ζυγίζονται με πλαστή πλάστιγγα αλήθειας». Όσο βολευόμαστε επιλέγοντας τα ευχάριστα ψέμματα από τις άβολες αλήθειες, θα πέφτουμε χαμογελώντας σε ελεύθερη πτώση στο γκρεμό, νομίζοντας ότι δεν πρόκειται να πάθουμε κάποιο μεγάλο κακό. Με την αίσθηση ότι κάποιος από μηχανής θεός θα μας σώσει ή ότι έστω θα γλυτώσουμε με ελαφρά τραύματα και δεν θα έχουμε ακαριαίο θάνατο. Αντί να το ρισκάρουμε όμως, υπάρχει πάντα το αλεξίπτωτο των ουσιαστικών αλλαγών, το κουμπί των μεταρρυθμίσεων που μπορούμε να πατήσουμε και να ενεργοποιήσουμε. Απαιτεί όμως σύγκρουση με το εδραιωμένο κατεστημένο. Να ξεβολευτούν κάποιοι λίγοι προς όφελος των πολλών. Γενναίες αποφάσεις με πολιτικό κόστος, που κανείς μέχρι τώρα δεν πήρε.
Ο δρόμος της εξόδου από την κρίση είναι συγκεκριμένος. Η μείωση των κρατικών δαπανών και ο περιορισμός του υπερδιογκομένου κράτους είναι μονόδρομος και προϋπόθεση για την επανεκκίνηση σε αναπτυξιακή τροχιά . Είναι καιρός να επιδιορθώσουμε την πειραγμένη πλάστιγγα που έλεγε ο Λορδος Βύρωνας. Δεν μας «παίρνει» άλλο να πορευόμαστε «κλέβοντας στο ζύγι»… Αντέχουμε όμως, αυτή την αλήθεια;
* Ο Πέτρος Ι. Μπούγιας είναι Περιφερειακός Συντονιστής Ηπείρου για το πολιτικό κίνημα ΠΟΤΑΜΙ.
