Ο πρώτος... κλέφτης!

Εάν ένας... κανονικός Έλληνας πολίτης πάρει στα σοβαρά όλα αυτά που ακούγονται και συμβαίνουν γύρω του, είναι πολύ εύκολα να γίνει... Τούρκος και να ξεστομίσει τη γνωστή φράση... της γείτονος: Αϊ σιχτίρ!
Η... κανονικότητα του Έλληνα, έχει την εξής σημειολογία: Αναφερόμαστε στον σκληρά εργαζόμενο Έλληνα (και... δυσανάλογα αμοιβόμενο), τον συνεπή και... νομιμόφρονα, που έχει υψηλή φορολογική συνείδηση, τον άνθρωπο που δίνει καθημερινό αγώνα, για να είναι «εν τάξει» στις υποχρεώσεις, απέναντι στους συνανθρώπους του, αλλά και στο Κράτος!
Απέναντι στο κράτος, που είναι ο... πρώτος διδάξας την ασυνέπεια, την ανευθυνότητα, την παλλινωδία, τη σοβαρή έλλειψη προγραμματισμού, για να πάει μπροστά ο τόπος...

Ξέρω ότι τα γραφόμενά μου, είναι σε όλους σας γνωστά, αφού και οι ίδιοι έχετε προσωπικά παραδείγματα και έχετε μπλέξει αρκετές φορές, στον κυκεώνα του ελληνικού κράτους! Αλλά, η... επανάληψη, ως γνωστόν, είναι μήτηρ μαθήσεως... (Και εφόσον παίρνουμε «μαθήματα», πρέπει να δυναμώνουμε τις αντιστάσεις!).
Το κράτος λοιπόν, εισπράττει από τον συνεπή φορολογούμενο, με... μεγάλη ταχύτητα και επιστρέφει τα οφειλόμενα στον πολίτη, με μεγάλη βραδύτητα! (Εφαρμόζει πιστά το... σπεύδε βραδέως!).
Ζητάει τους φόρους και έντοκα, αν υπάρξει καθυστέρηση πληρωμών, αλλά οι οικονομικές υποχρεώσεις του ιδίου προς τους πολίτες, επιστρέφονται αργά... και άτοκα, αν είναι δυνατόν! (Δεν ζητάει πολλά, ζητάει τα πάντα!).
Κόβει μισθούς και συντάξεις, έχοντας σαν βάση τους μισθούς, προηγούμενης δεκαετίας, κι ας εισπράττει σήμερα ο πολίτης τα μισά και ζει με όρους δυστυχίας! (Καλά λένε, πως οι αριθμοί, πάντα ευημερούν...).
Πληρώνει ο Έλληνας, τεράστια ποσά για την υγεία, την οποία βλέπει με... μακαρόνι Νο 10!
Την υγεία, την ακούει μόνο σαν... ευχή, όταν τσουγκρίζει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί!
Όσο για τις παροχές στην Παιδεία, τις γνωρίζουν από πρώτο χέρι, τα ίδια... τα παιδία!
Συμπερασματικά, λοιπόν, το Ελληνικό κράτος, είναι συχνότατα ασυνεπές, σίγουρα μεγάλος φορομπήχτης και ενίοτε, δυστυχώς και κλέφτης!
Όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε κοινωνικό! Όπου «κλέβει» όνειρα και ελπίδες ολόκληρων γενεών, με τη στάση του, αλλά και την ανεπάρκειά του!
«Κλέφτης» λοιπόν το ίδιο το Κράτος, που θάπρεπε να δίνει το καλό παράδειγμα...
Και εδώ... δικαιώνεται ο μεγάλος Κώστας Χατζής, που λέει το τραγούδι του φούρναρη, όπου:
Εμφανίζεται ο αστυνόμος, να συλλάβει το φτωχό, που έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί και ρωτάει: Ποιός είναι ο κλέφτης; - Ο φούρναρης, του απαντάει ο φτωχός!
Ψέμματα;

* Ο κ. Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής