Οι άριστοι στην ξενιτιά και οι αρεστοί στις καρέκλες!

Πολλά τα δεινά του τόπου μας: η ανεργία, η φτώχεια και η αβεβαιότητα βασανίζουν τους πολίτες, χωρίς να φαίνεται ούτε ίχνος ελπίδας για μεταβολή των δεδομένων. Και δεν μας έφτανε η οικονομική κρίση, ενέσκηψε και το προσφυγικό, το οποίο απειλεί συθέμελα σε βάθος χρόνου την ελληνική κοινωνία. Και συμβαίνουν όλα αυτά επειδή το όλο πολιτικό μας σύστημα δεν είναι ικανό να προστατέψει θεσμικά και οικονομικά τη χώρα μας. Βέβαια, το μείζον δυστύχημα σήμερα είναι η ανεπαρκής Κυβέρνηση που δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίσιμη κατάσταση και αρκείται σε ρητορικές κορώνες, λες και βρίσκεται σε συνδικαλιστική δράση. Γι’ αυτό και η Ελλάδα μοιάζει με σαπιοκάραβο σε φουρτουνιασμένη θάλασσα χωρίς καπετάνιο και χωρίς πυξίδα.
Το σύνολο της εφαρμοζόμενης πολιτικής και οι συμπεριφορές των στελεχών της εθνικολαϊκιστικής κυβέρνησης δείχνουν ότι αυτή καμώνεται πως είναι «Αριστερά», αλλά στην πράξη εφαρμόζει τη σκέψη που αποδίδεται στον Λένιν και λέει: «Στην πολιτική δεν υπάρχει ηθική, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα».
Και πράγματι η πολιτική της πρακτική παραβιάζει βασικές αρχές και κανόνες που οριοθετούν την ταυτότητα μιας αστικής – αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Ο κ. Τσίπρας με περισσή αλαζονεία περηφανεύεται γιατί τρεις φορές η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ψήφισε το Κόμμα του, αλλά αποφεύγει να μας πει τι έχει εφαρμόσει από τις εξαγγελίες του και γιατί καταρρέει η Κυβέρνησή του σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, και όχι μόνο με τις δημοσκοπήσεις. Είμαι βέβαιος ότι σύντομα πολλά από τα στελέχη του θα πάρουν άλλους δρόμους, ακολουθώντας το σύνθημα «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Είναι όμως αλήθεια ότι ένα σημαντικό τμήμα του κόσμου είχε πιστέψει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως νέο κόμμα, και μάλιστα αριστερό, θα αντιμετώπιζε καλύτερα από τους προηγούμενους τα προβλήματα. Δυστυχώς νωρίς αποδείχτηκε ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την Αριστερά, αλλά ούτε και με άλλο σύγχρονο δημοκρατικό – ευρωπαϊκό κόμμα.
Άλλωστε, πως να στεριώσει ένα «αριστερό κόμμα», όταν συγκυβερνάει με τον Καμμένο, έναν πολιτικό που η όλη του πορεία στιγματίζεται από ακραίο Εθνικισμό, από υποκρισία και από εξουσιολαγνεία;
Και το τραγικότερο στοιχείο αυτής της κυβερνητικής πρακτικής είναι που πλήγωσε ηθικά τους νέους, τους εξαπάτησε και τους οδηγεί σε μια στάση πλήρους απαξίωσης της πολιτικής. Είχαν πιστέψει πολλοί των νέων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα νέο, ριζοσπαστικό, καθαρό στην ιστορία του και με ώριμη πολιτική σκέψη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα και να τους δώσει ελπίδα και προοπτική.
Και τώρα η νεολαία απογοητευμένη από όσα βλέπει και παθαίνει, παρακολουθεί αμήχανη τα έργα της Κυβέρνησης, αφού τα στελέχη της με κυνισμό αδιαφορούν για τα προβλήματά της. Γιατί αυτό το κόμμα μιλούσε για αξιοκρατία, για δουλειές, για δικαιώματα, για εθνική αξιοπρέπεια; Όλα ήταν λόγια πτερόεντα.
Συνεχίζουν να προκαλούν την ευαισθησία των νέων, όταν στα λόγια οι κυβερνώντες παρουσιάζονται αριστεροί, ενώ με τις πράξεις τους υπηρετούν ιδεοληψίες και συμφέροντα ατομικά. Οι άνθρωποι κινούνται ιδεολογικά σε έναν κόσμο που δεν έχει απολύτως καμία ιδεολογική συγγένεια όχι με τον μαρξισμό αλλά ούτε με τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Τουλάχιστον ας διαβάσουν οι σύμβουλοί τους το Προσωρινό Πολίτευμα της Επιδαύρου (Γενάρης 1822) για να αντιληφθούν πώς σκέφτονταν να διοικήσουν τον τόπο μας οι επαναστάτες του 1821 και πώς κατάντησαν την πολιτική διαχείριση σήμερα.
Αντιγράφω από το πρώτο Σύνταγμα της Επιδαύρου το άρθρο που αναφερόταν στα δικαιώματα των πολιτών: «Όλοι οι Έλληνες, εις όλα τα αξιώματα κα τιμάς, έχουσι το αυτό δικαίωμα, δοτήρ δε τούτων μόνη η αξιότης εκάστου». Για όλα, λοιπόν, τα αξιώματα όριζαν ως κριτήριο (προσόν) την αξιότητα. Και σήμερα τι κάνει η αριστερή κυβέρνηση; Διορίζει ως μετακλητούς συμβούλους μόνο συγγενείς, φίλους φιλενάδες και κομματικούς συνοδοιπόρους. Παντού η κολακεία της μετριότητας και η ισοπέδωση άξιων και ανάξιων. Αυτή είναι η στρατηγική της δημαγωγίας του λαϊκισμού. Ας σκεφτούμε ότι ένας πιλότος της πολεμικής μας αεροπορίας είχε μηνιαίο μισθό μαζί με τα επιδόματα επικινδυνότητας 1.600 ευρώ, ενώ ο Καρανίκας, φίλος του Πρωθυπουργού, αμείβεται με 2.000 ευρώ τον μήνα ως σύμβουλος «στρατηγικού σχεδιασμού», κι ας είναι μόνος σερβιτόρος!
Και οι νέοι μας, που αγωνίζονται στα γράμματα, να θυμούνται ότι ο Υπ. Παιδείας χαρακτήρισε την αριστεία «ρετσινιά», καταργεί τα πρότυπα σχολεία, αφορίζει την ατομική αξιολόγηση και επιλέγει σε θέσεις διευθυντικές μόνο από τα «δικά του παιδιά».
Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η αφρόκρεμα των νέων μας, με προσόντα και με φακέλους βαρείς από τίτλους, να μετακομίζουν σ’ ολόκληρο τον κόσμο για επιβίωση, ενώ οι αρεστοί διορίζονται ως μετακλητοί σύμβουλοι κι ας είναι μέτριοι, ανάξιοι και μικροί.
Έτσι γίνεται σε όλους φανερό ότι πιο ακριβά θα πληρώσει η νεολαία μας και ιδεολογικά και επαγγελματικά την πολιτική της «Αριστεράς», γιατί οι φορείς της ξέρουν να χρησιμοποιούν τη δημαγωγία, να ικανοποιούν τις επιθυμίες και να εκμεταλλεύονται το συναίσθημα και τον φόβο.
Όμως είναι αξίωμα της πολιτικής η κοινωνία να μην παραδίνεται οριστικά στα δίχτυα του λαϊκισμού, γιατί η πραγματικότητα έρχεται ως «βουή» και θα τιμωρήσει όσους υπέκυψαν στην πλάνη των ειδώλων και επιχείρησαν να βλάψουν τα δικαιώματα του λαού.