Πεθαίνοντας... στην ψάθα!

«Μη φροντίζετε για τους εαυτούς σας, όταν βρίσκεστε στην εξουσία, αλλά να υπηρετείτε το λαό!».
Λόγια του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, το 1830, προς τους πολιτικούς της εποχής, έτσι ώστε να κάνουν το χρέος προς την πατρίδα και να μην έχουν στο νου τους, την προσωπική τους... παρτίδα!
Γιατί, δυστυχώς και πριν δύο σχεδόν αιώνες, στο «υπό σύστασιν» ελληνικό κράτος, υπήρχε στο DNA των πολιτικών, το συμφέρον, η ιδιοτέλεια, το βόλεμα συγγενών και φίλων και όλα τα... καλά της φυλής!
Την περίοδο εκείνη ο Έλληνας, αποτινάζοντας, με αγώνες, τον τουρκικό ζυγό, δεν ήθελε να μπει σε κανένα... φορολογικό ζυγό, έστω και με δίκαιο επιμερισμό των βαρών, σε όλους!
Υδραίοι και Μανιάτες, αρνούνταν να φορολογηθούνε! (παρεμπιπτόντως, τελευταία στη χώρα μας, αρκετοί Έλληνες φορολογούμενοι έχουν γίνει... σκέτοι Υδραίοι!).
Αλλά, χωρίς συνεισφορά, πώς θα «στηνόταν» το Ελληνικό κράτος; Η άλλη λύση ήταν ο εξωτερικός δανεισμός, όπως και τώρα... (Μου φαίνεται, πως από εκείνη την εποχή ...χρωστάμε ακόμη, μερικές δόσεις!).
Είναι λοιπόν φανερό, πως από τότε στην Ελλάδα, υπήρχαν τεράστιες δυσκολίες. Τα μόνιμα προβλήματα ήταν δύο: βουνό και θάλασσα!
Τότε, οι... ορεινοί Μανιάτες, αρνούνταν τη φορολογία, το ίδιο και... οι θαλασσινοί Υδραίοι!
Και σήμερα, ίδιες κοινωνικές ομάδες, σφυρίζουν αδιάφορα... Για δύο δηλαδή αιώνες, το ελληνικό κράτος, αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα. Και για δύο αιώνες υπάρχουν πάντα, τα ίδια υποζύγια, που φορτώνονται τα φορολογικά βάρη, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι!
Παράλληλα, από τότε οι πολιτικοί... καλλιεργούσαν το σπορ του ρουσφετιού και του βολέματος, συγγενών και φίλων! Η Βουλή είχε πάρει... σχεδόν επίσημα τον τίτλο: Βολευτήριον! (Αχ, αυτή η γάγγραινα, έγινε διαχρονική!). Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση διαιωνίστηκε και έφτασε μέχρι τις μέρες μας!
Στη σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, το τρίπτυχο που κυριάρχησε, ήταν: ρουσφέτι, βόλεμα, προνόμια!
Πολλοί εθνοπατέρες, έχουν «φτιάξει τη ζωή τους», μέσα από τη Βουλή, φροντίζοντας... εαυτούς και οικείους, αγνοώντας, προκλητικά, τη ρήση του Ιωάννη Καποδίστρια!
Ο οποίος Κυβερνήτης, ειρήσθω εν παρόδω πέθανε (δολοφονήθηκε), πάμφτωχος, δίνοντας και την ψυχή του για την Ελλάδα!
Το ίδιο βέβαια δεν συμβαίνει με την πλειοψηφία του σύγχρονου πολιτικού προσωπικού, που δεν φρόντισε να ελαττώσει στο ελάχιστο, τις παθογένειες της πολιτικής ζωής της χώρας! Απλά φρόντισε να διώξει, από τον στενό περίγυρό της, τη λέξη φτώχεια και να την περάσει... εξ ολοκλήρου στον ελληνικό λαό!
Γι’ αυτό, στην Ελλάδα, η φράση: «Ο τάδε πολιτικός, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, πεθαίνοντας στην... ψάθα», δεν πρόκειται να...ξανακουστεί πλέον! Και έτσι, στον... επικήδειό του λένε: «Αυτός ήταν «χρυσός» άνθρωπος!».
Και... κυριολεκτούν!

* Ο κ. Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.