Οι αξίες του Ελληνισμού διά μέσου των αιώνων...
Η έννοια της αξίας είναι πολλαπλή και περιλαμβάνει δύο άξονες: Πραγματολογικό και φιλοσοφικό. Εδώ θα ασχοληθούμε με την έννοια της αξίας που έχει για ένα λαό και τον κάνει να ξεχωρίζει, να διακρίνεται ανάμεσα στους άλλους λαούς και να γίνεται παράδειγμα για μίμηση, να διδάσκει.
Στον ευλογημένο αυτό τόπο που λέγεται Ελλάδα, τέσσερις χιλιάδες χρόνια προ Χριστού, οι προπάτορές μας εδημιούργησαν τη
μοναδική γλώσσα την Ελληνική που είναι η μητέρα όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον. Διότι είναι η βάση για την κτίση, το «χτίσιμο» όλων των άλλων.
Το 1952 ο εξαίρετος Άγγλος ερευνητής Μάικλ Βέντρις, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, ανακοίνωσε δημόσια ότι μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μία άγνωστη μέχρι τότε γραφή, την κρητικομυκηναϊκή γραφή τύπου Β’.
Η ανακοίνωση του Βέντρις προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στην επιστημονική κοινότητα, διότι αποδείκνυε ότι η συγκεκριμένη γραφή ήταν ελληνική. Αυτή η αποκάλυψη ανέτρεπε τις μέχρι τότε επιστημονικές θεωρίες, που τοποθετούσαν τη γραπτή ελληνική παράδοση γύρω στον 8ο αιώνα π.Χ. και τις μετατόπιζε εφτά αιώνες πιο πίσω, δηλαδή τον 15ο αιώνα, με αποτέλεσμα τη μετακίνηση προς τα πίσω πολλών ιστορικών γεγονότων.
Φαίνεται ότι η συγκεκριμένη ανακάλυψη δεν χαροποίησε ιδιαίτερα κάποιους ανθελληνικούς κύκλους, με αποτέλεσμα ο Βέντρις να το πληρώσει, τρία χρόνια αργότερα, με την ίδια του τη ζωή (οργανωμένο αυτοκινητιστικό) και μάλιστα μόλις μια εβδομάδα πριν από την έκδοση του νέου βιβλίου του, σε συνεργασία με τον γλωσσολόγο John Chadwick, όπου θα αποκωδικοποιούσε πλήρως το μυστήριο του δίσκου της Φαιστού.
Ένα σημαντικότατο γνώρισμα της ελληνικής γλώσσας που την κάνει να ξεχωρίζει από όλες τις γλώσσες του κόσμου, είναι η μαθηματική της δομή. Σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου δεν υπάρχει αυτό το φαινόμενο. Είναι το αλφαριθμητικό σύστημα.
Κάθε γράμμα του αλφαβήτου αντιστοιχεί σε ένα αριθμό. Αν προσθέσουμε τους αριθμούς των γραμμάτων κάθε λέξης, έχουμε έναν αριθμό που λέγεται λεξάριθμος, δηλαδή αριθμός της λέξης αυτής. Π.χ. η λέξη λόγος = 30+70+3+70+200 = 373. Ο αριθμός 373 είναι ο λεξάριθμος της λέξης λόγος. Σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες του κόσμου, η Ελληνική είναι μία ευφυής μαθηματική κατασκευή.
Αν διάφορες λέξεις που σχετίζονται με ένα θέμα έχουν όλες το ίδιο άθροισμα, τότε αποδεικνύεται ότι υπάρχει μία μαθηματική αρμονία και σοφία μεταξύ τους.
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ = 55+709+58+70+70+443 = 1265. ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ = 781 + 484 = 1265.
Άρα συμπερασματικά γράφουμε: ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ = ΣΟΦΙΑ ΘΕΟΥ = 1265.
Ο Γερμανός φυσικός επιστήμων Max Von Laye (Βραβείο Νόμπελ Φυσικής) είχε δηλώσει: «Οφείλω χάριτας στην Θεία Πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία ελληνικά, που με βοήθησαν να εισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών».
Ο Ισπανός Ακαδημαϊκός και μεγάλος Ελληνιστής Fransisco Atrados, ένας από τους πιο σοφούς μεγάλους Ελληνιστές της εποχής μας είπε: «Αν δεν ήταν η ελληνική γλώσσα, η Ευρώπη θα παρέμενε ένα έδαφος πρωτογόνων...».
Είναι εκατοντάδες οι διάσημοι πνευματικοί άνθρωποι σ’ όλον τον πλανήτη, άνδρες και γυναίκες που εγκωμίασαν την ελληνική γλώσσα. Είναι η γλώσσα πο έφθασε ως τις ημέρες μας σχεδόν η ίδια.
Στη διαδρομή των αιώνων είναι φυσικό να παρουσιάζει κάποιες μορφολογικές αλλαγές, αλλά ο κορμός παραμένει ο ίδιος. Ο Οδυσσέας Ελύτης είναι σαφής: «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα. Η Ενιαία Ελληνική Γλώσσα... Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».
Γιώργος Σεφέρης: «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε την ίδια γλώσσα».
Και αυτή η αλήθεια κράτησε μέχρι την όγδοη δεκαετία του 20ού αιώνα. Ξαφνικά άρχισε ένα σεισμός. Σιγανός στην αρχή και δυνάμωνε αργότερα με τη μορφή της απλοποίησης. Και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι που θα φθάσει αυτή η απλοποίηση...
Η συνεχής απλοποίηση θα οδηγήσει στην καταστροφή της.
Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν τόσο υπερήφανοι για τη γλώσσα τους, ώστε εθεωρούσαν προσβολή να χρησιμοποιείται για βάρβαρες υποθέσεις. Ο Πλούταρχος στο βίο του Θεμιστοκλή (6, 4, 2) αναφέρει: Όταν ο Ξέρξης απέστειλε αντιπροσωπεία για να ζητήσει «γην και ύδωρ», σημεία υποταγής, από τους Αθηναίους, ο Θεμιστοκλής, παρά τα καθιερωμένα διέταξε να συλληφθεί ο διερμηνέας και με ψήφισμα τον εθανάτωσε με την αιτιολογία ότι ετόλμησε να χρησιμοποιήσει την ελληνική γλώσσα σε βάρβαρα προστάγματα...
Σήμερα, κάποιες αόριστες δυνάμεις υπήκοες σε «σύγχρονα προστάγματα» οδηγούν την τελειότερη γλώσσα του κόσμου στην ισοπέδωση...
Η ιστορία
Η Ελληνική Ιστορία, ξεκινάει από τα βάθη των αιώνων και φθάνει στις ημέρες μας. Οι σελίδες της είναι γεμάτες δόξα και τιμή όχι μόνον στα πεδία των μαχών, αλλά και στον πολιτισμό. Χωρίς υπερβολή, όταν η Ελλάδα έχτιζε Παρθενώνες, οι σημερινοί «πολιτισμένοι» λαοί της Ευρώπης ζούσαν στα δάση και στις σπηλιές.
Με τους τιτάνιους αγώνες κατά των Περσών έσωσε όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη. Καθιέρωσε τους Ολυμπιακούς αγώνες που αποτέλεσαν το άριστο δίδαγμα ευγενών αγώνων. Τόσο ωραίο και ευγενές είναι το Ολυμπιακό Πνεύμα που το αγκάλιασε όλη η ανθρωπότητα στις ημέρες μας. Κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε μια παγκόσμια γιορτή, ένα παγκόσμιο πανηγύρι. Η Ελληνική Σημαία παρελαύνει πρώτη και ο Ολυμπιακός Ύμνος ακούγεται στην Ελληνική Γλώσσα...
Ο γραπτός λόγος έφθασε σε μεγάλη ακμή στην αρχαία Ελλάδα. Επική ποίηση, δραματική, λυρική έμειναν αξεπέραστες μέχρι σήμερα. Ηρόδοτος, Θουκυδίδης, Ξενοφών παραμένουν οι θεμελιωτές της ιστορικής Επιστήμης. Η Φιλοσοφία έφθασε στο ζενίθ. Οι δεκάδες αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι παραμένουν και σήμερα παγκόσμιοι διδάσκαλοι. Ξεχωρίζουν οι τρεις κορυφαίοι γίγαντες της φιλοσοφίας: Σωκράτης, Πλάτων και Αριστοτέλης. Αλλά και ο Αναξαγόρας υπήρξε μεγάλη μορφή της φιλοσοφίας.
Δυστυχώς, τα γραπτά των περισσοτέρων φιλοσόφων χάθηκαν. Ίσως να είχαμε πολλά διδάγματα ακόμη από τον αμητό των χειρογράφων που χάθηκαν. Αν προσθέσουμε και τα επιτεύγματα σε όλες τις επιστήμες Ιατρική, Αστρονομία και όλες τις τέχνες, τότε θα δικαιώσουμε τον Νίτσε, ο οποίος στο βιβλίο του «Η Γέννηση της Τραγωδίας από το Πνεύμα της Μουσικής», σελ. 106 γράφει: «Σχεδόν σε κάθε εποχή οι διαδοχικοί πολιτισμοί προσπάθησαν με αγανάκτηση να αποσείσουν το ζυγό των Ελλήνων, γιατί κάθε προσωπική δημιουργία, ενώ εκ πρώτης όψεως θαυμαζόταν ειλικρινά σαν πρωτότυπη, δίπλα σε αυτούς έχανε ξαφνικά το χρώμα και τη ζωντάνια της και γινόταν έκτρωμα αδέξιας μίμησης και γελοιογραφία.
Κάθε στιγμή ξεσπάει για μια ακόμη φορά η υπόκωφη οργή, η μαζεμένη στα βάθη της καρδιάς εναντίον αυτού του αλαζονικού λαού, που είχε την τόλμη να χαρακτηρίσει με το επίθετο «βάρβαρος» κάθε τι που ήταν ξένο. Ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι, λέμε, που διεκδικούν ανάμεσα στους λαούς μία ξεχωριστή θέση;
Όμως, ούτε ο φθόνος, ούτε η αχαλίνωτη συκοφαντία και η οργή κατόρθωσαν να αγγίζουν την αυθάδη τους γαλήνη. Γι’ αυτό μπροστά στους Έλληνες νιώθουμε ντροπή και δέος. Ας τολμήσουμε, επιτέλους, να διαλαλήσουμε πως οι Έλληνες κρατούν στα χέρια τους τα χαλινάρια της Τέχνης, όπως άλλωστε και κάθε τέχνης...».
Τους κλασικούς χρόνους ακολούθησε η εμφάνιση του Μεγ. Αλεξάνδρου. Το έργο του μεγάλου Στρατηλάτη είχε σαν συνέπεια να εξαπλωθεί και να κυριαρχήσει ο Ελληνικός Πολιτισμός σε όλη την Ανατολή και στη Μεσόγειο. Η κυριαρχία αυτή του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού προετοίμασε το έδαφος για τη νίκη του Χριστιανισμού. Επομένως ο Μ. Αλέξανδρος υπήρξε τρόπον τινά ο πρωτοπόρος και πρωτεργάτης του Χριστιανισμού.
Ακολουθεί η περίοδος της Ελληνικής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Την προσφορά της συνοψίζει άριστα ο Άγγλος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν, ο οποίος γράφει: «Στις 29 Μαΐου 1453, ένας πολιτισμός σαρώθηκε αμετάκλητα. Είχε αφήσει μία ένδοξη κληρονομιά στα γράμματα και στην Τέχνη. Είχε βγάλει χώρες ολόκληρες από την βαρβαρότητα και είχε δώσει σε άλλες την εκλέπτυνση των ηθών. Η δύναμή του και η ευφυΐα του προστάτεψαν πολλούς αιώνες την Χριστιανοσύνη. Για 11 αιώνες η Κωνσταντινούπολις ήταν το κέντρο ενός κόσμου φωτός».
Ο Ράνσιμαν δίνει συγχρόνως απάντηση στο Βατικανό, το οποίο επί αιώνες αγωνίζεται παντοιοτρόπως να αμαυρώσει την εικόνα του Βυζαντίου...
Ακολούθησαν τέσσερις αιώνες πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι. Ήρθε και η ώρα της Εθνεγερσίας του 1821 και οι γιγαντομάχοι ήρωες έφεραν την ελευθερία με ποταμούς αιμάτων. Ακολούθησαν αρκετοί αγώνες ακόμη μέχρι να φθάσει η Ελλάδα στα σημερινά όρια...
Η ένδοξη Ελληνική Ιστορία, ο δεύτερος Πυλώνας του Ελληνισμού απαξιώνεται από τη Νέα Εποχή. Ιστορικά γεγονότα διαστρεβλώνονται. Ήρωες και σημαντικά πρόσωπα, μεγάλες μορφές σπιλώνονται. Π.χ. ο Μέγας Αλέξανδρος ονομάζεται σφαγέας των λαών. Και φυσικά, εκείνοι που «σφάχτηκαν» πιο πολύ είναι οι Πέρσες. Το παράδοξο όμως είναι ότι οι σημερινοί Πέρσες (Ιρανοί) πλάθουν μύθους για να παρουσιάσουν τον Μ. Αλέξανδρο ως δικό τους βασιλιά και τον επαινούν ως πολύ δίκαιο. Τόσο μεγάλος σφαγέας ήταν ο Μ. Αλέξανδρος!..
Ορθοδοξία
Ερχόμαστε τώρα στον τρίτο Πυλώνα (αξία) του Ελληνισμού, την Ορθοδοξία: Ο Γάλλος λόγιος Ζακ Λακουριέρ διακήρυξε: «Για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι το σπίτι του».
Σε κάθε άλλο έθνος τα συναισθήματα της πίστης και της πατρίδας μπορούν να χωριστούν το ένα από το άλλο και το άτομο να καλλιεργήσει το ένα από αυτά ή και να αρνηθεί τελείως το άλλο.
Η Ορθοδοξία για τον Έλληνα αποτελεί τον ισχυρότερο θεσμό και δεσμό συνοχής, δεδομένου ότι η Ορθοδοξία είναι περισσότερο συνειδητή από την εθνική συνείδηση, αφού η θρησκεία στους χαλεπούς ιστορικούς καιρούς ήταν αυτή που εξέθρεψε την εθνική συνείδηση και καλλιέργησε και διατήρησε όσα στοιχεία χρειαζότανε τότε ο Έλληνας για να επιβιώσει εθνικά.
Επιβεβαίωση για όλα αυτά έχουμε από τον μεγάλο ιστορικό Κων. Παπαρρηγόπουλο, ο οποίος στην «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» γράφει: «Το Ελληνικόν Έθνος δεν διεσώθη, τουλάχιστον δεν διέσωσε την ιστορικήν αυτού αξίαν, ειμή (= παρά μόνον) μόνον διά της μετά του Χριστιανισμού συμμαχίας...».
Κι όμως σήμερα ξεχάστηκαν όλα αυτά. Μετάλλαξαν το μάθημα των θρησκευτικών σε μάθημα θρησκευτικού συγκρητισμού (σύν+κεράννυμι).
* * *
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι οι τρεις Πυλώνες του Ελληνισμού: Γλώσσα – Ιστορία – Ορθοδοξία κατεδαφίζονται.
Δεν είναι πολλά χρόνια από τότε που είδαμε μία σειρά ντοκυμαντέρ με τον τίτλο «Τι είν’ η Πατρίδα μας», τα οποία είχαν ένα και μοναδικό στόχο: Να πάψουν οι Έλληνες να αισθάνονται Έλληνες!..
Πρόσφατα ακούσαμε και από αρμόδιο για την Παιδεία πρόσωπο να λέει: Να μη μπαίνει εθνόμετρο στα σχολικά βιβλία της ιστορίας. Η ιστορία που αναφέρεται στην Ελλάδα δεν είναι εθνική; Είναι διεθνής; Εισάγονται «καινά δαιμόνια»...
