Δεν μας φταίει η τηλεόραση!

- Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων

Ο λαός, όταν θέλει να περιγράψει την οδυνηρή κατάσταση και την απέλπιδα προσπάθεια κάποιου δυστυχούς ανθρώπου, λέει πως «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται».

Αυτή η λαϊκή ρήση έχει απόλυτη εφαρμογή στην απόφαση της Κυβέρνησης να λύσει το πρόβλημα των τηλεοπτικών σταθμών. Αποφάσισε, και μάλιστα εκτάκτως, να κλείσει τα κανάλια εθνικής εμβέλειας και αναθέτει στον Υπουργό Επικρατείας εν λευκώ να διαχειριστεί τον διαγωνισμό για αδειοδότηση μόνο σε τέσσερις σταθμούς.
Πρόκειται πράγματι για πολιτική πράξη που παραβιάζει κάθε αρχή δεοντολογίας και δημοκρατικής λειτουργίας σε μία σύγχρονη χώρα, και μάλιστα ευρωπαϊκή. Αυτή η πρακτική ακολουθείται μόνο από αυταρχικά καθεστώτα της Αφρικής και από τον Κιμ της Βόρειας Κορέας. Έχουν γίνει αγώνες από τους λαούς, αφιερώθηκαν τόμοι με πολιτικές θεωρίες και συγκρούστηκαν στην Ευρώπη πολιτικά συστήματα για να εδραιωθεί το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών. Κανείς δεν αντιλέγει ότι η λειτουργία των καναλιών παρουσιάζει προβλήματα. Αλλά η τηλεόραση προσφέρει πολλά και ικανοποιεί ουσιαστικές ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Βεβαίως ακούγεται, όπως τόσα άλλα, ευχάριστα το επιχείρημα της Κυβέρνησης ότι τάχα στοχεύει να χτυπήσει τη διαπλοκή των καναλιών με την πολιτική εξουσία. Ερώτημα: πόσες λίστες φοροφυγάδων βρίσκονται εδώ και χρόνια κλειδωμένες στα συρτάρια των υπουργείων και δεν τις έχει αγγίξει; Οι διορισμοί των δικών της παιδιών, η κομματικοποίηση του κράτους και η μη δήλωση εκατομμυρίων από υπουργούς δεν μυρίζουν διαπλοκή; Μάλλον η Κυβέρνηση δεν θέλει να παραδεχτεί ότι απώλεσε το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των προηγουμένων από τον τρόπο που διαχειρίζεται την Εξουσία. Άλλωστε ολόκληρη η κοινωνία ζητάει διαφάνεια, αξιοκρατία και ισότητα παντού και για τους πάντες. Γιατί η Κυβέρνηση σφυρίζει αδιάφορα ή μάλλον χαζοχαρούμενα;
Πρώτη και βασική υποχρέωση κάθε Κυβέρνησης είναι να θεσπίζει κανόνες λειτουργίας των καναλιών και να εφαρμόζει πιστά τους ελέγχους ώστε και η νομιμότητα να επιβάλλεται και ο πολίτης να αισθάνεται ασφάλεια από κάθε πρακτική δυναμική. Μήπως ξεχάσαμε ότι ο Τσίπρας και ο Καμμένος κρατούσαν στις πλατείες το λάβαρο κατά της διαπλοκής;
Άλλωστε, για τη λειτουργία των Media υπάρχει πλούσια νομική και θεσμική εμπειρία στις ευρωπαϊκές χώρες και θα μπορούσε η Κυβέρνηση να δανειστεί όσα δεδομένα μας χρειάζονται. Αντί αυτού, όχι μόνο δεν ένιωσε την ανάγη να μιμηθεί, αλλά παρουσίασε και ψεύτικα στοιχεία για να παραπλανήσει και τους βουλευτές και τους πολίτες. Ξέχασε ο Υπουργός Επικρατείας να μας πει ότι σε όλες τις χώρες της Ευρώπης λειτουργούν πολλά κανάλια και ελέγχονται από ανεξάρτητες αρχές. Για παράδειγμα: στη Βουλγαρία 10, Γαλλία 36, Ιταλία 61, Κύπρος 10, Σουηδία 29, Τσεχία 25. Τα συμπεράσματα στον καθένα μας.
Ύστερα υπάρχει και το δεύτερο ζήτημα που αποκαλύπτει τις πραγματικές και ύποπτες διαθέσεις της Κυβέρνησης: Αφαίρεσε από το Ε.Σ.Ρ., αρχή ανεξάρτητη, το δικαίωμα της παραχώρησης αδειών και του διαγωνισμού. Αν, λοιπόν, προτιμάει να αποφασίζει η Βουλή, γιατί δεν ζήτησε να αποφασίζουν τα τρία πέμπτα της Βουλής ώστε να εξασφαλίζεται η ανεξαρτησία στην πολυφωνία και τον πλουραλισμό;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η Κυβέρνηση είναι χειροπόδαρα δεμένη εξαιτίας της αντιλαϊκής της πολιτικής και θέλει να αμυνθεί. Ο Τσίπρας και ο Καμμένος πιστεύουν ότι φιμώνοντας την κριτική των καναλιών θα μπορέσουν να χειραγωγήσουν τον κόσμο και θα αλλάξουν το αρνητικό σε βάρος τους κλίμα. Οι άνθρωποι δείχνουν να μην έχουν αίσθηση ούτε της πραγματικότητας ούτε του χρόνου. Λειτουργούν όπως τα μικρά παιδιά που ονειρεύονται τις επιθυμίες τους. Ίσως σ’ αυτό να τους επηρεάσει η Ε.Ρ.Τ. με ακροαματικότητα 3% και ο Λαζόπουλος ως «διασκεδαστής» της αυλής του Πρωθυπουργού.
Γι’ αυτό και εκτιμώ ότι η Κυβέρνηση μη μπορώντας να κυβερνήσει από μέρα σε μέρα ολισθαίνει σε ένα επικίνδυνο παλαιοκομματισμό, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε μεγαλύτερες ακόμα περιπέτειες. Οι κυβερνώντες, παραδομένοι στις ιδεοληψίες τους, έχουν γλυκαθεί από τα καλά της Εξουσίας, ταξίδια, αξιώματα πρωτοκαθεδρίες και χειροκροτήματα. Ξεχνάνε όμως ότι η Εξουσία σε μια δημοκρατική χώρα προσφέρεται από το λαό όχι ως αυτοσκοπός για κάποιους, αλλά ως μέσον για να υπηρετούν την κοινωνία.
Τέλος, ας έχουν και τούτο στο νου τους οι κυβερνήτες μας: Το ΠΑΣΟΚ δεν είχε καμία απολύτως πρόσβαση στα Μ.Μ.Ε. από το 1974 μέχρι το ’81. Και όμως επικοινώνησε με τον λαό και κυριάρχησε. Μήπως, λοιπόν, η Κυβέρνηση ελέγχοντας τα κανάλια θα πιαστεί στον ύπνο;