«Προσφυγικό - μεταναστευτικό» κίνδυνοι και προτάσεις...

- Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΔΙΚΗΣ

Εδώ και έναν χρόνο ακούστηκε από διάφορα επίσημα χείλη, πολιτικών χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πως η υπογεννητικότητα της Ευρώπης την έχει καταστήσει μια γερασμένη Ήπειρο και πως ακόμα δημιουργεί πρόβλημα στην καταβολή των συντάξεων. Ακούστηκε ακόμα πως εκατομμύρια νέοι από χώρες γύρω από την Ε.Ε. επιθυμούν και θα μπορούσαν να έλθουν στην Ε.Ε. και να δώσουν έναν νέο δυναμισμό στην γηραιά ήπειρο.
Ο πρόεδρος του γερμανικού συνδέσμου εργοδοτών Ίνγκο Κράμερ δήλωνε πως οι μετανάστες είναι ευλογία για την Γερμανία η οποία έχει άμεση ανάγκη εργατικού δυναμικού, έκανε ακόμα λόγο για 500.000 κενές θέσεις εργασίας. Παραπλήσιες δηλώσεις υπήρξαν πολλές ακόμα. Πολλοί ήσαν οι υποστηρικτές της Ευρώπης των ανοικτών συνόρων.
Στην Συρία ανίερες μυστικές συμμαχίες ετερόκλητων συμφερόντων έχουν δημιουργήσει έναν φοβερό εμφύλιο πόλεμο, μια κατεστραμμένη χώρα, εκατομμύρια πρόσφυγες και ένα τερατώδες μόρφωμα εξουσίας που έχει απλωθεί από την Συρία ως το Ιράκ και το Κουρδιστάν και το οποίο με τον τρόμο που διασπείρει με τις τηλεοπτικές μεταδόσεις αποκεφαλισμών, εκτελέσεων στην πυρά καθώς και άλλων τρομακτικών εγκλημάτων έχει δημιουργήσει μια τάση φυγής των κατοίκων. Φυγή όσο πιο μακριά γίνεται.
Στην εποχή μας, του διαδικτύου, της κινητής τηλεφωνίας και των διαστημικών τηλεπικοινωνιών κάθε δήλωση, κάθε γεγονός μεταδίδεται σε όλη την υδρόγειο ουσιαστικά σε μηδενικό χρόνο. Για εκατομμύρια Ασιάτες και Αφρικανούς, από το Αφγανιστάν και το Μπαγκλαντές μέχρι το Μαλί και το Μαρόκο, οι δηλώσεις στην Ευρώπη ήταν μία άμεση πρόσκληση για να επιχειρήσουν να γευθούν το «ευρωπαϊκό όνειρο».
Εδώ έχουμε μια άλλη σύμπλευση συμφερόντων και ιδεοληψιών με πρωταγωνιστές:
α. Τους διακινητές που κερδίζουν εκατομμύρια από τις παράνομες και εγκληματικές δραστηριότητές τους.
β. Την Τουρκία που θα ήθελε να αδειάσει την Συρία από τον γηγενή πληθυσμό της για να υλοποιήσει τα ανομολόγητα όνειρά της και την επεκτατική πολιτική της. Κάτι σαν αυτό που έκανε στην Κύπρο το 1974, σε μεγαλύτερη όμως έκταση.
γ. Τις ισλαμικές χώρες, της Τουρκίας περιλαμβανομένης, και τις ισλαμικές οργανώσεις που έχουν σαν όραμα την επικράτηση του Ισλάμ στην Ευρώπη. Και βέβαια τα εκατομμύρια μουσουλμάνων μεταναστών με την υπεργεννητικότητα που τους διακρίνει, θεωρούν πως είναι ο ασφαλής δρόμος προς τον οραματιζόμενο στόχο.
δ. Τα αριστερών ιδεοληψιών κόμματα, οργανώσεις, πολιτικούς κλπ στην Ευρώπη που στα πλαίσια του μαρξιστικού διεθνισμού οραματίζονται να τσακίσουν την Ευρώπη των εθνών και να αναδείξουν αυτό που ονομάζουν «Ευρώπη των ανοικτών συνόρων» με ότι αυτό συνεπάγεται.
Όμως η Ευρώπη έχει έναν διαφορετικό πολιτισμό, θρησκεία, παράδοση, ήθη και έθιμα από τους αφικνούμενους «μετανάστες» και όταν άρχισαν να βλέπουν οι Ευρωπαίοι τους βιασμούς, τους θανάτους και όλες τις άλλες παραβατικές και απαράδεκτες συμπεριφορές άρχισαν να αντιδρούν και να σχηματίζουν μέτωπα κατά της διαμορφούμενης κατάστασης.
Πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί οι οποίοι ενδιαφέρονται πρωτίστως για τους ψήφους, βλέποντας το πολιτικό κόστος άρχισαν να διαφοροποιούνται και κάποιοι να προσπαθούν να παρουσιάσουν την Ελλάδα σαν τον φταίχτη και το εξιλαστήριο θύμα.
Η αλήθεια είναι πως η πατρίδα μας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κινδύνου από όλα αυτά. Οι κίνδυνοι είναι τεράστιοι, εθνικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί.
Οι κυβερνώντες την χώρα μας είναι συνυπεύθυνοι και συνένοχοι με τους παράνομους εγκληματίες διακινητές και απέναντι στους τόσους πνιγμένους. Βέβαια κύριοι συνένοχοι είναι οι τουρκικές αρχές εφόσον αυτοί μπορούν σχετικά εύκολα να ελέγξουν τους διακινητές που βρίσκονται στην χώρα τους, καθώς και τον απόπλου των σκαφών από τα παράλιά τους.
Η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε σε μεγάλο βαθμό να περιορίσει στο ελάχιστο τις ροές προσφύγων. Διακηρύσσοντας προς κάθε κατεύθυνση πως δεν μπορεί να δεχτεί κανέναν λαθρομετανάστη, πρόσφυγα ή με οποιαδήποτε άλλη ονομασία παράνομα εισερχόμενο. Θα μπορούσε να τους μεταφέρει άμεσα όλους και να τους αποβιβάζει στην πλησιέστερη τουρκική ακτή και αν η Τουρκία αντιδρούσε, μία ακόμα ελληνο-τουρκική κρίση θα ήταν κάτι το ελάχιστο σε σύγκριση με τους κινδύνους από την πλημμυρίδα των «μεταναστών». Οι διακινητές θα μπορούσαν να εντοπιστούν και να στοχοποιηθούν. Οι δημοσιογράφοι τους εντοπίζουν και τους παίρνουν συνεντεύξεις και δεν μπορούν οι αρμόδιες υπηρεσίες;
Το καλλίτερο βέβαια θα ήταν πλοία με το σήμα του διεθνούς Ερυθρού Σταυρού - Ερυθράς Ημισελήνου να βρίσκονται στα επίμαχα σημεία και να μεταφέρουν τους «μετανάστες» πίσω στις τουρκικές ακτές. Οι διακινητές ακόμα να εντοπίζονται με κοινή δράση των αρμόδιων υπηρεσιών των ευρωπαϊκών χωρών και στην συνέχεια να εκδίδεται διεθνές ένταλμα σύλληψης και απαίτηση προς την Τουρκία για την εφαρμογή του.