Καταδικασμένοι να μας κυβερνούν καιροσκόποι!

- Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ,
Ομότ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

Στις 2 Μαΐου του 2010 στον «ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ» δημοσιεύσαμε άρθρο με τον τίτλο: «Η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου».

Μεταξύ άλλων γράφαμε: Η ανεργία, η υποαπασχόληση, το ασφαλιστικό, η αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση, η συνεχιζόμενη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, η μείωση μισθών και συντάξεων, η ανεξέλεγκτη αγορά, η ακρίβεια ειδών πρώτης ανάγκης, η αύξηση των εμμέσων φόρων, η σαφής και συνάμα ετεροβαρής φορολογική επιβάρυνση μισθωτών και συνταξιούχων, η έλλειψη αναπτυξιακού προγράμματος σε συνδυασμό με την έλλειψη κινήτρων για επενδύσεις, η μείωση των παραγωγικών κλάδων, η αδυναμία, λόγω υψηλών επιτοκίων, παραγωγής ανταγωνιστικών προϊόντων ευρείας ζήτησης, η αδυναμία ριζικής αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, η αδυναμία είσπραξης των οφειλομένων στο δημόσιο, το αίσθημα της ανασφάλειας, η καλλιέργεια κλίματος πανικού και αβεβαιότητος για το μέλλον της οικονομίας από τα ΜΜΕ, οι αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις κ.α.π., προδικάζουν μετά βεβαιότητος κοινωνικές εκρήξεις απροβλέπτων συνεπειών».
Σε τρεις μήνες από σήμερα θα έχουν συμπληρωθεί 6 (έξι) ολόκληρα χρόνια από τότε. Ο απολογισμός θλιβερός. Καμία παράμετρος από τις αναφερθείσες δεν αντιμετωπίσθηκε και, συνεπώς, δεν βελτιώθηκε. Αντιθέτως, όλες χειροτέρευσαν. Αν σ’ όλα αυτά προστεθεί και το μεταναστευτικό, τα πράγματα εξελίχθηκαν και ραγδαίως εξελίσσονται επί το χειρότερον, μέρα με τη μέρα, με αποτέλεσμα η χώρα να βρίσκεται σήμερα σε κατάσταση γενικευμένης κοινωνικής αναταραχής, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει ούτε το βαθμό των αρνητικών εξελίξεων, ούτε το μέγεθος των δυσμενών οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών. Αγρότες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, συνταξιούχοι, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, μηχανικοί, νοσηλευτές, γιατροί, πανεπιστημιακοί, εργάτες, υπάλληλοι, λιμενικοί, εκπαιδευτικοί, μισθωτοί κ.ά., όλοι στους δρόμους. Πού πάμε; Κι όσοι δεν έχουν μάτια να δουν την καταστροφή πρέπει ν’ ακούν την κοχλάζουσα βοή των διαμαρτυρομένων απ’ άκρου εις άκρον. Η ανεργία, η πείνα και η ανασφάλεια κυριαρχούν παντού.
Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας; Ναι, αν υπήρχαν πολιτικοί ηγέτες και πολιτικοί που υπεύθυνα και με συνέπεια θα διαχειριζόταν την κρίση με τους ενδεδειγμένους σε κάθε περίπτωση πολιτικούς, οικονομικούς και διπλωματικούς χειρισμούς, προτάσσοντας της πολιτικής τους επιβίωσης το εθνικό συμφέρον και τη σωτηρία της χώρας. Δυστυχώς, επαρκή πειστικά δείγματα, δεν είδαμε και αυτό ήταν επόμενο, αφού όλοι τους, παρά τις πομπώδεις περί του αντιθέτου ρητορίες τους, συντηρούν, διατηρούν και προστατεύουν ένα σάπιο, σαθρό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι δημιούργησαν και τους επέτρεψε να οδηγήσουν τη χώρα, ατιμωρητί, στην καταστροφή. Αν το «σκαμνί της δικαιοσύνης» λειτουργούσε και γι’ αυτούς, χωρίς τις γνωστές παραγραφές, εφ’ όσον με τις αποφάσεις τους οδηγούν τη χώρα στη χρεωκοπία και ένα ολόκληρο λαό στη δυστυχία και στην ταπείνωση, τότε πολλά από τα σημερινά δεινά θα είχαν αποφευχθεί γιατί ούτε οι ανίκανοι θα επεδίωκαν υπουργεία, ούτε οι ικανοί θα έκαναν εύκολα λαμογιές, αλλ’ ούτε και οι δημαγωγοί – πρωθυπουργοί θα μετασχηματιζόταν σε αλαζόνες. Η δαμόκλεια σπάθη της δικαιοσύνης και η οργή του λαού θα τους έκαμαν πιο συνετούς και πιο υπεύθυνους.
Τώρα όμως, λίγο το καθεστώς της παραγραφής, λίγο τα «mea culpa» και περισσότερο η ψήφος του λαού, που τη θέλουν να λειτουργεί σαν η «Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», τους επιτρέπουν να επιβιώνουν πολιτικά και να ζουν δαπάναις του δημοσίου ταμείου, αφού ο ανημέρωτος – χειραγωγήσιμος ψηφοφόρος τους δικαίωσε και δεν τους καταδίκασε.
Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα (έτη εξ) τι κατάφεραν; Ο λαός, μετά τους Κ. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου και Κ. Καραμανλή που έχουν μεγάλη ευθύνη για την κρίση, κυρίως όμως οι δύο πρώτοι, υποβλήθηκε σε τρομερές θυσίες με θαυμαστή υπομονή και ανοχή και όταν έφθασε να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό και να εμφανίζεται έστω και ένα μικρό πλεόνασμα και μία μικρή μείωση της ανεργίας, ήλθε σαν φρούτο του θυμού, της οργής και της κοινωνικής αδικίας, για πρώτη φορά «η κυβέρνηση της αριστεράς» για να υπογράψει το 3ο μνημόνιο και να οδηγήσει τη χώρα προς τα πίσω, ενώ μας λέει ότι τη σπρώχνει προς τα εμπρός! Το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε με όλες τις παραγωγικές τάξεις στους δρόμους να διαμαρτύρονται και να διεκδικούν λύσεις από ένα κράτος που δεν λειτουργεί, δεν εφαρμόζει τους νόμους ή που εκδίδει νόμους αντισυνταγματικούς αλλά και δεν σέβεται τους θεσμούς. Ένα κράτος αναξιόπιστο και προς τα έξω και προς τα μέσα...
Μιλούν όλοι τους (οι 300) για παραγωγή, παραγωγικότητα και ανάπτυξη. Ερωτάται: Τι παρήγαν επί έξι και πλέον χρόνια; Μόνο ύφεση και ανεργία. Γιατί πληρώνονται; Ποιος επιχειρηματίας δεν θα τους είχε απολύσει; Πόσα εκατομμύρια ευρώ κόστισαν στο δημόσιο χωρίς να παράγουν έργο; Πόσα εκατομμύρια ανθρωποώρες ανάλωσαν στα τηλεπαράθυρα παραμυθιάζοντας τον ελληνικό λαό με μη παραγωγικές συγκλήσεις και συχνάκις ανόητες; Ας μας αναφέρει έστω και ένας, ότι έστω και μία φορά, βγήκε στην τηλεόραση και ανέπτυξε ένα θέμα κατά τρόπο ολοκληρωμένο, που να αφορά σ’ ένα οποιοδήποτε τομέα της οικονομίας. Κανείς και ποτέ. Μόνο ανεύθυνο «μπλα-μπλα», φτηνά λογοπαίγνια, βαρετές κοκκορομαχίες, ύβρεις και αλληλοκατηγορίες, φτηνή επιχειρηματολογία απόσεισης ευθυνών, άκομψα ευφυολογήματα και πολλά άλλα ευτράπελα άνευ αξίας λόγου. Στόχος; Ποιος θα βγει κερδισμένος από έναν, εν πολλοίς, ανόητο τηλεδιάλογο καταφανώς ευτελούς πελατειακής και μικροπολιτικής σκοπιμότητος. Αυτή η μικροπελατειακή πολιτική σας φταίει, καιροσκόποι...
Επιτέλους, υποβληθείτε κι εσείς στις ίδιες θυσίες όπως όλοι οι συμπολίτες σας, δώστε εσείς, πρώτοι, το παράδειγμα, απαρνηθείτε τα όποια προνόμια που σας παρέχει η Πολιτεία και εξισωθείτε με όλους τους άλλους για να γίνετε πιστευτοί και να κερδίσετε την εμπιστοσύνη του λαού, γιατί αλλιώς θα παραμένετε στη συνείδησή του, ως αναγκαίο κακό. Ανασκουμπωθείτε και εργασθείτε το έργο θα σας καταξιώσει. Είναι θλιβερή η εικόνα της Βουλής με άδεια τα έδρανα της αίθουσας συνεδριάσεων, ενώ στις επιτροπές, μετά το «παρών ή παρούσα» και ολιγόλεπτη παραμονή σας, αποχωρείτε, σύμφωνα με δημόσιες δηλώσεις συναδέλφων σας. Προς τι η σχετική αμοιβή σας; Τα πολιτικά σας γραφεία θα έπρεπε να είναι κυψέλες εργασίας και όχι πελατειακών σχέσεων. Τη χώρα περιζώνουν ισχυροί ανεμοστρόβιλοι. Θωρακίστε την. Αλλοιώς, κάποιος θα μας πάρει και θα μας σηκώσει όλους μαζί χωρίς καμία εξαίρεση. Και τότε, αλοίμονο στη χώρα και στο λαό της.