Του κόσμου η προσμονή…

Όλου του κόσμου η προσμονή, η λαχτάρα, η αναζήτηση, ο αγώνας, η προσευχή…
Η αναζήτηση η εναγώνια και το όνειρο των ανθρώπων όπου γης… Η ολόβαθη φωνή, η ασίγαστη!
Ένας μεγάλος πόθος που ξεχειλίζει στις καρδιές, πανανθρώπινος, σαν ικεσία.
Σε μια ανθρωπότητα που σπαράσσεται από πολέμους και εκρηκτικά, από φτώχια κι εξαθλίωση, σε μια κοινωνία που περίσσεψαν οι φτωχοί κι οι ξένοι δεν μας έμεινε παρά η ελπίδα. Η ελπίδα να γίνει πραγματικότητα ο αγγελικός ύμνος «Και επί γης Ειρήνη».
Διάβηκε κιόλας ένας μήνας από τη Θεία γέννηση. Κι όμως τίποτε δεν άλλαξε…
Συσκέψεις, διαμαρτυρίες, πορείες, κινήματα. Όλα χωρίς αποτέλεσμα! Παγωμένες λίμνες κι αφρισμένα ποτάμια, τρικυμισμένες θάλασσες, συνεχίζουν να ξεβράζουν άψυχα κορμάκια στις ακτές.
Κι η βία και το έγκλημα εδώ, εδώ κι ο πόνος ο σωματικός και ο ψυχικός.
Και κυρίως παγωμένες ψυχές… Αδιάφοροι τ’ ακούμε και τα βλέπουμε καθημερινά. Τα συνηθίσαμε κιόλας, θα τολμούσα να πω.
Μια κοινωνία απογοητευμένων και προδομένων πολιτών, χαμένοι στα προβλήματά μας…
Εκατομμύρια άνθρωποι, γυμνοί κι ανυπόδητοι, ανέστιοι κι επήλυδες πορεύονται χωρίς πυξίδα. Για που; Για τον δικό τους παράδεισο που τον έταξαν χρυσό κι αποδείχτηκε φλουροκαπνισμένος, κάλπικος!
Ας σταματήσει, Θε μου, η συμφορά! Ας σιγήσουν τα πάθη και τα μίση μέσα στο σκοτάδι του πόνου του ανελέητου!
Ας γαληνέψουν οι καρδιές! Ας στεγνώσει το δάκρυ στην πολυστέναχτη γη μας!
Μήπως είμαστε σε λάθος δρόμο; Μήπως πήραμε λάθος μονοπάτι; Πού βρίσκεσαι, Ειρήνη; Πού να σε ψάξουμε; Ποιος τόπος, ποιος τρόπος, ποιος δρόμος θα μας φέρει κοντά σου ΕΙΡΗΝΗ!
Κι από δίσεκτο να γίνει ευλογημένο κι ευτυχισμένο το 2016!