Η ειρήνη εξαρτάται απ’ τους μεγάλους και ισχυρούς!..

Είχαμε επισημάνει σε προγενέστερο άρθρο μας τον καταστροφικό ρόλο της Ισραηλο-Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών, που είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή των απολυταρχικών αλλά σταθεροποιητικών καθεστώτων της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Η αποσταθεροποίηση αυτή που άρχισε με την ανόητη Αμερικανική στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ και συνεχίστηκε με την ανατροπή του Καντάφι στη Λιβύη και την προσπάθεια ανατροπής του Άσαντ στη Συρία, εντείνεται ακόμη περισσότερο και ουδείς γνωρίζει ποια θα είναι η κατάληξη.
Οι συνέπειες, ωστόσο, είναι γνωστές και βαρύτατες. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί και εκατομμύρια ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες. Πλήρης οικονομική καταστροφή και δημιουργία νέων πολιτικών και τρομοκρατικών οντοτήτων. Το χειρότερο είναι το τρομοκρατικό χαλιφάτο που στήθηκε σε εδάφη του Ιράκ και της Συρίας και η τρομοκρατική απειλή που άπλωσε τα πλοκάμια της σε όλο τον κόσμο με απρόβλεπτες για το μέλλον εξελίξεις.
Η εισροή, επιπλέον, εκατομμυρίων μουσουλμάνων της σουνιτικής κυρίως μουσουλμανικής αιρέσεως στην Ευρώπη κινδυνεύει μακροχρόνια να αλλοιώσει δημογραφικά τον χάρτη. Δεδομένης της αποχριστιανοποίησης της Ευρώπης  και της υπογεννητικότητας, αφ’ ενός, και της πολυτεκνίας των μουσουλμάνων, αφ’ ετέρου, ουδείς μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη του την ύπαρξη διάσπαρτων κέντρων ισλαμικού φανατισμού.
Είναι γνωστό ότι οι μυστικές υπηρεσίες εκμεταλλεύτηκαν τις θρησκευτικές διαφορές που υπάρχουν στον μουσουλμανικό κόσμο μεταξύ των σουνιτών και των σιιτών, για να εντείνουν το μίσος και, ει δυνατόν, να οδηγήσουν και σε ένοπλες αντιπαραθέσεις μεταξύ τους, με απώτερο στόχο την οικονομική και κυρίως τη στρατιωτική εξασθένησή τους προς όφελος, φυσικά, του Ισραήλ.
Η ένταση μεταξύ των σουνιτικών κρατών της Μέσης Ανατολής, κυρίως της Σαουδικής Αραβίας, αφ’ ενός, και του σιιτικού κράτους του Ιράν, αφ’ ετέρου, αυξήθηκε μετά την πρόσφατη εκτέλεση 57 σιιτών μεταξύ των οποίων και του κληρικού Νίμρ, εξέχοντος στελέχους της σιιτικής μειονότητος, από το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας με την κατηγορία της τρομοκρατίας. Πιθανός στόχος των Σαουδαράβων είναι η ματαίωση της συμφωνίας του Ιράν με τις Η.Π.Α και τη Δύση γενικώτερα για το πυρηνικό του πρόγραμμα, συμφωνία που αλλάζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στη Μέση Ανατολή και υποβαθμίζει τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην περιοχή.
Δυστυχώς, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όσο και οι άλλες δυτικές χώρες που σέρνονται πίσω από το άρμα των Η.Π.Α και αδυνατούν να διαμορφώσουν δική τους πολιτική, έχουν συμμαχήσει με τη Σαουδική Αραβία και τα σουνιτικά κράτη του Περσικού κόλπου εναντίον του Ιράν, παρόλο που αποκλείεται να μη γνωρίζουν τον ύπουλο και υποκριτικό ρόλο του καθεστώτος, το οποίο  παριστάνει τον σύμμαχο της Δύσεως για προφανείς λόγους, ενώ στην πραγματικότητα είναι το πιο συντηρητικό και απολυταρχικό καθεστώς της περιοχής, καθώς και αυτό που χρηματοδοτεί και ενισχύει τον ισλαμικό εξτρεμισμό σε παγκόσμια κλίμακα.
Αποκλείεται, επίσης, να μην γνωρίζουν οι Η.Π.Α και οι σύμμαχοί τους ότι τα σουνιτικά κράτη είναι αυτά που ενισχύουν με κάθε μέσο – οικονομικά, στρατιωτικά και ιδεολογικά - το ισλαμικό χαλιφάτο.  Η Σαουδική Αραβία είναι αυτή που χρηματοδοτεί αφειδώς την ίδρυση τζαμιών και ισλαμικών κέντρων σε όλα τα κράτη και η ίδια εξάγει τον ισλαμικό φανατισμό σε όλο τον κόσμο. Παρόμοια πολιτική, δυστυχώς, ακολουθεί και η ισλαμική ηγεσία της Τουρκίας στα Βαλκάνια και άλλού.
Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική σήμερα, όπως και στο παρελθόν, υπήρξε λανθασμένη και καταστροφική τόσο για την ίδια όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Τα φαινομενικά πρόσκαιρα οφέλη, είτε οικονομικά είναι αυτά είτε πολιτικά, όταν δεν εδράζονται σε διαχρονικές αρχές και αξίες, όπως είναι η δικαιοσύνη, η ελευθερία, η δημοκρατία, τα διεθνώς κατοχυρωμένα ανθρώπινα και κρατικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, σύντομα εξουδετερώνονται και στη θέση τους αναπτύσσονται φαινόμενα κάθε άλλο από φιλικά και συμφέροντα και για την ίδια την Αμερική, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Η ειρήνη και η ευημερία του κόσμου, ιδιαίτερα στην εποχή μας, εξαρτάται αποκλειστικά από τη συμπεριφορά των μεγάλων και ισχυρών δυνάμεων. Αν αυτή εδράζεται σε σταθερές παραμέτρους, υπάρχει ελπίδα. Αν όχι, τότε ο κόσμος θα πρέπει να αναμένει και τα χειρότερα.