Τα «λάθη» των Η.Π.Α. και η τρομοκρατία…

- Γράφει ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ,
Καθηγητής Φιλολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων

Όταν η ισχύς, οικονομική - πολιτική - στρατιωτική, δεν συνοδεύεται από σωφροσύνη, τότε το μόνο που επιτυγχάνει είναι να επισωρεύσει δεινά τόσο στην ίδια την υπερδύναμη, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Δυστυχώς, αυτή είναι μια γενική αρχή, από την οποία δεν γνωρίζουμε να υπάρχουν εξαιρέσεις.
Οι Η.Π.Α., ως η υπερδύναμη από το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα, ακολούθησε μια πολιτική επεμβάσεων στα εσω-τερικά άλλων κρατών, με σκοπό την κακώς νοουμένη εξυπηρέτηση των εθνικών τους συμφερόντων. Αυτές έπαιρναν τη μορφή, αφ’ ενός, υποστήριξης δικτατορικών και αυταρχικών καθεστώτων και ανατροπής δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων και, αφ’ ετέρου, διπλωματικών παρεμβάσεων και στρατιωτικών επιχειρήσεων. Σχεδόν πάντοτε πίσω από αυτές βρισκόταν η δράση των μυστικών υπηρεσιών της περιβόητης CIA.
Όχι σπάνια διάφορα ισχυρά «λόμπυ», όπως το εβραϊκό, επηρέαζαν κατά τον ένα ή τον άλλον τρόπο την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α., μια πολιτική που επιφανειακά εξυπηρετούσε δήθεν τα Αμερικανικά συμφέροντα, στην πραγματικότητα όμως θεράπευε τα συμφέροντα του πιο στενού συμμάχου τους  στη Μέση Ανατολή, του Ισραήλ. Είναι αδύνατο να γνωρίζει κάποιος τη συμβολή της περιβόητης μυστικής υπηρεσίας του Ισραήλ, της Μοσάντ, στον επηρεασμό των κέντρων αποφάσεων της Αμερικής.
Η πολιτική αυτή γέννησε και εξέθρεψε την τρομοκρατία, η οποία σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, εκδηλώνεται με ένα πρωτόγνωρο τρόπο, τουλάχιστον κατά την εποχή μας, μια εποχή που οι πλείστοι πίστευαν ότι θα ήταν ειρηνική. Τα τρομοκρατικά κτυπήματα, το ένα μετά το άλλο, στην καρδιά του Δυτικού κόσμου, στις Η.Π.Α., τη Γαλλία, την Μεγάλη Βρεττανία και αλλού, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση φοβίας και τρόμου στους πολίτες και έχει αναστατώσει τη ζωή τους.
Το μεγαλύτερο πρόσφατο «λάθος» των Η.Π.Α. είναι η αποσταθεροποίηση των κρατών της βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Οι ξένες μυστικές υπηρεσίες εκμεταλλεύονται, ως γνωστόν, ιδιαίτερα σε αυταρχικά και τυραννικά καθεστώτα, τις κρυφές επιθυμίες των λαών για περισσότερη ατομική ελευθερία. Διεισδύοντας και καθοδηγώντας τις μάζες αυτές ανατρέπουν καθεστώτα με την ελπίδα επικράτησης μιας νέας τάξης πραγμάτων που θα είναι προς το συμφέρον κάποιων συγκεκριμένων κρατών.
Η πρώτη μεγάλη ανατροπή έγινε στο Ιράκ με τη βλακώδη στρατιωτική εισβολή των Αμερικανών με απόφαση του Αμερικανού προέδρου Τζώρτζ Μπους, απόφαση που βασίστηκε σε ένα ψέμα, ότι δήθεν ο Σαντάμ Χουσεϊν είχε όπλα μαζικής καταστροφής ή ότι προετοίμαζε την κατασκευή τέτοιων όπλων. Η εισβολή αυτή στοίχισε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων αμάχων και εκατομμυρίων προσφύγων και την καταστροφή των υποδομών της χώρας. Συγχρόνως, δημιουργήθηκε μια εντελεώς ρευστή κατάσταση, χάθηκε το ηθικό πλεονέκτημα της Δύσεως, όπως σωστά παρατηρεί ένας Αλγερινός δημοσιογράφος και δόθηκε η αφορμή για τη δημιουργία τρομοκρατικών οργανώσεων, που είχαν ως σκοπό να επιφέρουν πλήγματα στον Δυτικό κόσμο και ιδιαίτερα σε αυτούς που μετείχαν στην εισβολή.
Παρόμοια πολιτική ακολουθήθηκε και έναντι της Λιβύης και του Καντάφι, έναντι της Αιγύπτου και του προέδρου Μουμπάρακ και τελευταία της Συρίας και του Άσαντ. Σημειωτέον ότι όλοι αυτοί, ο Σαντάμ Χουσεϊν, ο Καντάφι, ο Άσαντ, θεωρούνταν από το Ισραήλ ως επικίνδυνοι για την ύπαρξη του κράτους αυτού και, επομένως, έπρεπε να ανατραπούν. Η ίδια ρητορική και ο ίδιος σκοπός επεδιώκετο από το Ισραήλ και για το Ιράν, τον βομβαρδισμό του οποίου από τους Αμερικανούς ή από τους ιδίους επεδίωκε με κάθε μέσο. Και πιστεύω ότι, αν πρόεδρος των Η.Π.Α. δεν ήταν ο μετριοπαθής Ομπάμα, θα είχαμε ένα νέο μεγάλο πόλεμο με το Ιράν, που κανένας δεν θα μπορούσε να προβλέψει, ποια θα ήταν η κατάληξή του.
Έτσι, η επιδιωκόμενη από τους Αμερικανούς και τους συμμάχους τους «άνοιξη» κατέληξε να γίνει ένας ψυχρός και βαρύς χειμώνας με καταστροφικές καταιγίδες που δεν προβλέπεται να τελειώσει σύντομα. Όσο βρίσκονταν στην εξουσία οι προαναφερόμενοι ηγέτες, υπήρχε σταθερότητα και ήταν αδιανόητη η δημιουργία και η ύπαρξη τέτοιων τρομοκρατικών οργανώσεων και κρατών, όπως αυτά που βιώνουμε σήμερα.
Η πολιτική της αποσταθεροποίησης και της ανατροπής εφαρμόστηκε και στη Συρία. Και σε αυτή την προσπάθεια, όπως και στις προηγούμενες, πολλά όπλα Αμερικανικής προελεύσεως είτε δόθηκαν είτε έπεσαν στα χέρια εξτρεμιστών ή ομάδων που κατά τους Αμερικανούς θα μάχονταν εναντίον του Άσαντ. Το αποτέλεσμα το βλέπουμε όλοι. Το κενό που δημιουργήθηκε το εκμεταλλεύτηκαν οι φανατικοί ισλαμιστές και δημιούργησαν το χαλιφάτο τους, το οποίο συνιστά  άμεση απειλή για την περιοχή, αλλά και για ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο.
Πλην του ότι το χαλιφάτο έχει καταλάβει ένα μεγάλο μέρος του Ιράκ και της Συρίας, πέραν του ότι είναι άριστα εξοπλισμένο με μαχητές που είναι έτοιμοι να πεθάνουν, αφού τον θάνατο τον θεωρούν ως τον δρόμο προς τον παράδεισο, έχουν καταφέρει με την ιδεολογική προπαγάνδα μέσου του διαδικτύου να προσηλυτίζουν νέους από όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι  έτοιμοι και πρόθυμοι να πεθάνουν για την εξάπλωση του χαλιφάτου σε όλο τον κόσμο και για την «εκδίκηση» και τιμωρία των Δυτικών με κάθε μέσο. Σύμφωνα με έγκυρους υπολογισμούς, σε διάστημα ενός έτους ο αριθμός των τζιχαντιστών διπλασιάστηκε και ξεπέρασε τις 30.000. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται τζιχαντιστές από 90 περίπου χώρες, Αραβικές (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Τυνησία, Λιβύη κ.ά.), την Τουρκία, Ευρωπαϊκές (Γαλλία κ.ά.) και άλλες.
Το πλεονέκτημα των τζιχαντιστών είναι ότι μπορούν να διεισδύσουν σε όλες τις Ευρωπαϊκές και μη χώρες και, επειδή δρουν μεμονωμένα και συνομωτικά, να κτυπούν αιφνιδιαστικά, όπου οι ίδιοι αποφασίσουν, προκαλώντας έτσι τον φόβο και τον τρόμο στους πολίτες και παραλύοντας την κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα των πολιτών.
Ο Αλγερινός δημοσιογράφος Νταούντ με μια μεταφορά εξηγεί τη γέννηση του χαλιφάτου: πατέρας του είναι ο πρώην πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζωρτζ Μπούς και μητέρα του η Σαουδική Αραβία, ο πρώτος με την επέμβασή του στο Ιράκ, η δεύτερη με το να είναι το «ιδεολογικό εργοστάσιο παρασκευής τζιχαντιστών» και την εξαγωγή τους στο εξωτερικό ή την ενίσχυση με κάθε τρόπο φανατικών ισλαμιστών σε όλο τον κόσμο. Παρόλα αυτά, τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και άλλα παρόμοια Αραβικά καθεστώτα είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ και εξοπλίζονται από αυτές.
Συνέπειες:  πρώτον, η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, δεύτερο, εκατόμβες αθώων θυμάτων, τρίτον,  η δημιουργία του ισλαμικού χαλιφάτου, τέταρτον η τρομοκρατία και η εξάπλωσή της σε όλο τον δυτικό κόσμο, πέμπτο, τα εκατομμύρια προσφύγων που εγκαταλείπουν τις εστίες τους για αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος στις Ευρωπαϊκές χώρες, έκτο, η απειλή μιας μελλοντικής δημογραφικής αλλοίωσης της Ευρώπης και η δημιουργία εντάσεων στην πορεία προς την ολοκληρωτική ενοποίησή της και έβδομο, η δημιουργία σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης δυνητικών μελλοντικών εστιών ανάθρεψης φανατικών ισλαμιστών-εξτρεμιστών, οι οποίοι δρώντας έστω και μεμονωμένα μπορούν να παραλύσουν τη ζωή των πολιτών.
Το πιο περίεργο από όλα είναι ότι, ενώ οι Η.Π.Α. καλούν σε συνασπισμό εναντίον του ισλαμικού κράτους όλα τα πολιτισμένα κράτη και ενώ στον πόλεμο αυτό λαμβάνει μέρος και η Ρωσσία, το Ισραήλ δεν καλείται ούτε από τις Η.Π.Α. ούτε από άλλες δυτικές χώρες να συμμετάσχει σε αυτόν. Αλλά ακόμη παραδοξώτερο είναι το γεγονός ότι, ενώ οι φανατικοί ισλαμιστές του χαλιφάτου απειλούν όλες τις χώρες της Δύσεως, δεν εκτόξευσαν καμιά απολύτως απειλή εναντίον του κράτους του Ισραήλ!