Μετά το φιάσκο τι;

Η κρίση που βιώνει η Νέα Δημοκρατία έρχεται στη χειρότερη στιγμή. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ με μια οριακή πλέον κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μοιάζει να έχει χαθεί ανάμεσα στις προεκλογικές της δεσμεύσεις και στην σκληρή πραγματικότητα του Μνημονίου που συνομολόγησε το καλοκαίρι. Γύρω μας τα σύννεφα πυκνώνουν επικίνδυνα, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, την όξυνση του πολέμου στη Συρία και την πορεία που έχει πάρει το μεταναστευτικό/προσφυγικό, που απειλεί να καταστήσει την Ελλάδα σε αποθήκη εκατοντάδων χιλιάδων ψυχών.
Το πρόβλημα στη φιλελεύθερη παράταξη, το οποίο έχει αναμφίβολα λαβώσει την εικόνα της στην κοινωνία, προήλθε από ένα τεχνικό ζήτημα στην εκλογική διαδικασία της περασμένης Κυριακής. Ωστόσο, θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να μην αναγνωρίσουμε ότι το φιάσκο αυτό ήταν η κορύφωση χρόνιων παθογενειών. Είχε από καιρό γίνει φανερό ότι η ΝΔ είχε ανάγκη από έναν επανακαθορισμό της ιδεολογικής της ταυτότητας, η οποία στα χρόνια της κρίσης είχε θολώσει. Κι αυτό έπρεπε να γίνει μέσω συντεταγμένων διαδικασιών ήδη μετά τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου.
Τότε είχα επισημάνει, δημοσίως μάλιστα, ότι ο προηγούμενος κύκλος είχε κλείσει. Η ΝΔ όφειλε να ξαναβρεί τους δεσμούς της με το κυρίως σώμα των φίλων και οπαδών της που είχαν αποστασιοποιηθεί δυσαρεστημένοι από αποφάσεις και συμπεριφορές. Αυτό προϋπέθετε τη διενέργεια ενός συνεδρίου όπου θα ετίθεντο ανοιχτά και με δημοκρατικό τρόπο όλα αυτά τα ζητήματα, όπως και αυτό της ηγεσίας. Δυστυχώς, όμως, αυτό δεν έγινε. Επικράτησε μια λογική άρνησης στην αποδοχή της πραγματικότητας, την οποία το κόμμα μας την πλήρωσε τόσο στις εκλογικές αναμετρήσεις που ακολούθησαν όσο και στο τρόπο που διεξήχθη η προεκλογική διαδικασία για εκλογή αρχηγού.
Η κατάσταση περιεπλάκη και από την ψυχοφθόρα εκτόξευση αλληλοκατηγοριών των υποψηφίων, μέσα από τα ΜΜΕ, που καταρράκωσαν το ηθικό των φίλων και οπαδών της παράταξης.
Τώρα βεβαίως ότι έγινε έγινε. Κακώς έγινε, αλλά πρέπει να γιατρέψουμε τις πληγές που άνοιξαν, να δούμε μπροστά. Άλλωστε, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η χώρα έχει ανάγκη μια σοβαρή και συγκροτημένη αξιωματική αντιπολίτευση σε αυτές τις κρίσιμες ώρες.
Η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπου ακούστηκαν ενδιαφέροντες απόψεις σε ένα κλίμα συναίνεσης, είναι μια καλή αφετηρία. Το γεγονός ότι όλοι οι βουλευτές ανέδειξαν ως μείζον στόχο την διατήρηση της ενότητας του κόμματος, και σε αυτό βοηθά και η τοποθέτηση του Γιάννη Πλακιωτάκη στη θέση του μεταβατικού προέδρου, σημαίνει ότι αφήνουμε στην άκρη το εφιαλτικό σενάριο της διάσπασης.
Θα ήταν βεβαίως, ευχής έργον, αν η εκλογή του νέου αρχηγού συνοδευόταν από τη διενέργεια συνεδρίου που θα έβαζε τα πράγματα στη θέση τους. Εδώ, όμως, που βρεθήκαμε αυτό φαντάζει δύσκολο. Εν πάση περιπτώσει, η εκλογή του νέου προέδρου πρέπει να γίνει σύντομα. Και για να αποκλείσουμε την περίπτωση επανάληψης ενός τεχνικού φιάσκου, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε πιο παραδοσιακές μεθόδους, όπως είναι οι εκλογικοί κομματικοί κατάλογοι και η γραπτή διαδικασία.
Το ουσιαστικό αυτή τη στιγμή είναι η επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών. Και αυτό είναι κάτι που θα χρειαστεί χρόνο να το καταφέρουμε.
Ως πρώτο βήμα απαιτείται αυτοσυγκράτηση από όλους τους υποψηφίους. Συναισθανόμενοι το χρέος τους απέναντι στην παράταξη και τον τόπο οφείλουν πριν και μετά τις εκλογές να κρατήσουν χαμηλούς τόνους, να σεβασθούν τους κανόνες ήθους που διέπουν διαχρονικά τη ΝΔ, να αποφεύγουν προσωπικές επιθέσεις και να λύνουν όσα προβλήματα προκύπτουν εντός των οργάνων του κόμματος.
Στη συνέχεια, σε κλίμα ενότητας, θα πρέπει να προχωρήσουμε, παράλληλα με την άσκηση στο ακέραιο του ρόλου μας ως αξιωματική αντιπολίτευση, στην οργανωτική ανασυγκρότηση, στην στελεχιακή ανανέωση και στον ιδεολογικό μας επανακαθορισμό.

* Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός.