Συναίνεση, μια λέξη «νεκρή»…

Ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης μίλησε στα χρόνια της δικτατορίας για νεκρές λέξεις και αναρωτήθηκε γιατί τις σκότωσαν. Κι εμείς σήμερα, στα χρόνια της δημοκρατίας, αναρωτιόμαστε  αν υπάρχουν νεκρές λέξεις και ποιοι τις σκοτώνουν.  
Οι  απογυμνωμένες από τη σημασία τους λέξεις είναι νεκρές. Νεκρές λέξεις σημαίνουν νεκρές σκέψεις. Και νεκρές σκέψεις σημαίνουν νεκροί άνθρωποι! Μετά από αυτήν τη σύντομη... νεκρολογία ας δούμε πότε σκοτώνονται οι λέξεις. Φυσικά όταν  απογυμνώνονται από τη σημασία τους για λόγους δολιότητας και σκοπιμότητας. Για εξαπάτηση του λαού, όταν χρησιμοποιούνται από πολιτικούς. Πχ και τα δικτατορικά καθεστώτα παραμυθιάζουν το λαό τους με τις λέξεις δημοκρατία και ελευθερία, αλλά αυτές είναι νεκρές. Τέτοια νεκρή λέξη είναι σήμερα η λέξη συναίνεση.
Ο πρωθυπουργός μας προσπαθεί να αναστήσει τη λέξη συναίνεση, την οποία –όχι μόνο αυτήν- είχε σκοτώσει όσο βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Και την σκότωσε όταν οι τότε πρωθυπουργοί, προκειμένου να βγουν από τα αδιέξοδα ή για να καταστήσουν υπεύθυνη και την αντιπολίτευση, επιδίωκαν συναίνεση, την οποία δεν έλαβαν ποτέ.  Και επειδή τη στερνή γνώση δεν την είχε τότε ο σημερινός  πρωθυπουργός, εισπράττει την απάντηση που έδινε ο ίδιος όταν του ζητούσαν συναίνεση.
Χαιρέκακα σκεπτόμενοι θα ισχυριζόμασταν ότι καλά του κάνουν πληρώνοντάς τον με το ίδιο νόμισμα. Όμως, σκεπτόμενοι το εθνικό συμφέρον λέμε ότι η συναίνεση πρέπει να αναστηθεί και να λάβει σάρκα και οστά για να πάει μπροστά ο τόπος. Αλλά για να γίνει αυτό απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις, με σημαντικότερη την ειλικρίνεια του πρωθυπουργού. Επειδή ο άνθρωπος αυτός έχει πει τα ψέματα του κόσμου, έφτασε  στο σημείο να τα πιστεύει ο ίδιος, αλλά να μην μπορεί να τα καταστήσει πιστευτά στους άλλους. Εδώ εστιάζεται το πρόβλημα. Η αντιπολίτευση φοβάται ότι της στήνει παγίδα, γι’ αυτό πυροβολεί  τη νεκρή λέξη συναίνεση. Αλλά τα ίδια θα έκανε, αν βρισκόταν στην κυβέρνηση. Ωστόσο, το παιχνίδι με τη λέξη συναίνεση πρέπει να τελειώσει. Και αυτό θα πραγματοποιηθεί, αν αποτελέσει προϊόν ειλικρίνειας και όχι αδυναμίας.  
Στην Ελλάδα δυστυχώς πάντοτε έχουμε ισχυρές αντιπολιτεύσεις και ανίσχυρες κυβερνήσεις. Γι’ αυτό τη συναίνεση την επιδιώκει πάντοτε η κυβέρνηση. Τα προβλήματα της χώρας, το γνωρίζουμε όλοι μας, είναι τόσο διογκωμένα που και η πιο ισχυρή κυβέρνηση μόνη της δε θα κατόρθωνε να τα αντιμετωπίσει.
Περισσότερο από κάθε άλλη φορά επιβάλλεται να συναινέσουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Οι εγωισμοί και τα μικροκομματικά συμφέροντα πρέπει αυτή τη φορά να παραμεριστούν. Η αντιπολίτευση να δείξει μεγαλοψυχία και να βρει δίαυλο επικοινωνίας με την κυβέρνηση. Να υποχωρήσει η αντιπολίτευση μπροστά στην επαρμένη από την εξουσία κυβέρνηση για το καλό όλων μας. Άλλωστε, πάντοτε υποχωρεί ο λογικότερος. Και ο λαός θα της το αναγνωρίσει.
Καιρός λοιπόν να αναστήσουμε τις λέξεις, τις σκέψεις και τον τόπο μας. Δυστυχώς όμως η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν προοιωνίζεται κάτι τέτοιο, αφού σε αυτήν ενταφιάστηκε  η νεκρή λέξη συναίνεση, ενώ συναινετικό ήταν μόνο το διαζύγιο κυβέρνησης και αντιπολίτευσης!