Ένα «επονείδιστο» δάνειο του 404 π.Χ.!

Μετά την καταστροφική ήττα του αθηναϊκού στόλου από τους Σπαρτιάτες στους Αιγός ποταμούς, το 404 π.Χ., που σημάδεψε το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.), ο ναύαρχος των Λακεδαιμονίων Λύσανδρος αφού κατέλαβε την Αθήνα, κατέλυσε το Δημοκρατικό πολίτευμα και εγκατέστησε ολιγαρχικό, με επικεφαλής τους τριάκοντα τυράννους.
Ελάχιστο χρόνο μετά οι ολιγαρχικοί ζητούν δάνειο από την Σπάρτη, για ν’ αντιμετωπίσουν τους Δημοκρατικούς, οι οποίοι επιδίωκαν την ανατροπή τους και την επαναφορά του Δημοκρατικού πολιτεύματος.  Η Σπάρτη χορηγεί το αιτηθέν δάνειο.  Πολύ σύντομα όμως ο Θρασύβουλος ανατρέπει τους ολιγαρχικούς.  Έτσι μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, η Σπάρτη ζητά από τους Αθηναίους, το δάνειο, που είχε χορηγήσει στους ολιγαρχικούς.
«Άναψε για τα καλά η συζήτηση στη Βουλή, και την Εκκλησία του Δήμου για το ποιός οφείλει να επιστρέψει αυτό το δάνειο (...).  Τελικά συμφώνησαν οι δημοκρατικοί να το πληρώσουν όλοι μαζί, για να μην αθετήσουν καμιά από τις υποχρεώσεις του Κράτους προς τρίτους, υπηρετώντας έμπρακτα την ανάγκη σεβασμού προς τους κανόνες του “διεθνούς δικαίου” και τη λήθη προς την ολιγαρχική εκτροπή του 404-403 π.Χ.», σημειώνει στα σχόλιά του, στα “Ελληνικά” του Ξενοφώντος, εκδόσεις το ΒΗΜΑ, ο φιλόλογος Γιώργος Ράπτης, ο οποίος παραθέτει και την σχετική περικοπή του Δημοσθένους:
«... Λόγων δε γιγνομένων και των μεν κελευόντων αποδούναι τους δανεισαμένους τα χρήματα, των δε αξιούντων τούτο είναι πρώτον σημείον της ομονοίας, κοινή διαλύσαι τα χρήματα, φασί τον Δήμον ελέσθαι συνεισενεγκείν και μετασχείν της δαπάνης, ώστε μηδέν των ομολογημένων λύσαι», δηλ. να μην αθετήσουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, που διέπουν τις διακρατικές σχέσεις και συμφωνίες.
Στην εποχή μας πια η διεθνής αξιοπιστία της χώρας μας και οποιασδήποτε χώρας, είναι όχι μόνο πολλαπλώς ωφέλιμη αλλά και παράγων ισχύος αυτής και έρεισμα της εθνικής ανεξαρτησίας. Παρά ταύτα ακούγονται φωνές από νεόκοπους αλλά και δεινόσαυρους της πολιτικής, οι οποίοι, φρονώ, όλως επιπολαίως και αμετροεπώς αξιώνουν να ενεργήσει η χώρα ακόμα και μονομερώς στην υπόθεση του χρέους, προβαίνουσα μάλιστα και στην μονομερή διαγραφή του!
Τι συνεπάγεται όμως για μια χώρα μια τοιαύτη ενέργεια και ποιες συνέπειες θα έχει ουδόλως, προφανώς τους απασχολεί.