Το προσφυγικό θέλει κυβέρνηση, όχι ΜΚΟ!

• Ο πρωθυπουργός κος Τσίπρας χειρίζεται το προσφυγικό - μεταναστευτικό με λάθος τρόπο. Στην πρώτη κυβέρνηση που σχημάτισε είχε αναθέσει την αρμοδιότητα, σε υπουργικό επίπεδο, σε μια αξιοπρεπέστατη πανεπιστημιακό η οποία θεωρούσε ότι η ΕΕ και η Ελλάδα έχουν την υποχρέωση να υποδέχονται όλους τους πολιτικούς πρόσφυγες και όλους τους οικονομικούς μετανάστες.
Στη δεύτερη κυβέρνηση που σχημάτισε ο κος Τσίπρας ανέθεσε την αρμοδιότητα για το προσφυγικό σε ένα στέλεχος Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ). Ο νέος υπουργός ακολούθησε τη γραμμή της προκατόχου του συμπληρώνοντάς τη με δράσεις υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών, όπως η γρήγορη μεταφορά τους από τα νησιά του Αιγαίου στον Πειραιά, η χωρίς περιορισμούς παραμονή τους στο κέντρο της Αθήνας, η προώθησή τους με λεωφορεία και τρένα προς άλλες βαλκανικές χώρες κλπ.

Πανάκριβο και ανύπαρκτο
Η διαχείριση του προσφυγικού - μεταναστευτικού δεν μπορεί να γίνει στη βάση της λογικής μιας ΜΚΟ γιατί είναι ένα ζήτημα που αφορά άμεσα το κράτος.
Από τον προσδιορισμό των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό οι σχέσεις μας με την Τουρκία και άλλες γειτονικές χώρες, η δυνατότητα συνεννόησης με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, η εσωτερική και ευρωπαϊκή ασφάλεια, η δυναμική του ελληνικού τουρισμού, η προστασία της κοινωνικής συνοχής που απέμεινε στη χώρα μας.
Μια υπόθεση που θα έπρεπε να είναι σχεδόν στο σύνολό της κρατική έχει μετατραπεί με ευθύνη του κου Τσίπρα σε διαχείριση ενός προγραμματισμένου χάους με λογική ΜΚΟ.
Επιβεβαιώνεται με το χειρότερο τρόπο ότι το κράτος και οι παραφυάδες του έριξαν έξω την ελληνική οικονομία και κοστίζουν τεράστια ποσά στους φορολογούμενους πολίτες χωρίς να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις. Το λιμενικό έμεινε από καύσιμα, η ΕΛΑΣ και η Τοπική Αυτοδιοίκηση απλά παρακολουθούν τις εξελίξεις, οι Ένοπλες Δυνάμεις αποφεύγουν να συμβάλλουν στη φρούρηση των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων της χώρας.
Έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες για την κλιμάκωση της δραστηριότητας των κυκλωμάτων διακίνησης εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών που ελέγχονται ή επηρεάζονται από το τουρκικό κράτος και παρακράτος. Έχει αναπτυχθεί κύκλος εργασιών πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ή και δισεκατομμυρίων ευρώ με κάποια "ψιλά" να καταλήγουν στην ελληνική πλευρά για προφανείς διευκολύνσεις.
Ταυτόχρονα αναδεικνύεται ο στρατηγικός ρόλος της Τουρκίας εφόσον οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες καταλήγουν στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι η Αθήνα δεν υπάρχει στο διπλωματικό χάρτη και πως η διαχείριση του προβλήματος περνάει μέσα από τη συνεννόηση με την Άγκυρα.

Το πολιτικό κόστος
Πίσω από την ιδιοτελή αδράνεια του ελληνικού κράτους και των παραφυάδων του βρίσκεται και ο φόβος της κυβερνητικής ηγεσίας για το πολιτικό κόστος. Ένα σημαντικό τμήμα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρ της ανεξέλεγκτης εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην ΕΕ μέσω Ελλάδας. Η κυβερνητική ηγεσία ικανοποιεί, με την προσέγγιση ΜΚΟ που έχει υιοθετήσει, αυτό το τμήμα της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο κατά την οποία έχει απογοητεύσει με την οικονομική πολιτική που εφαρμόζει.
Ο κος Τσίπρας και οι συνεργάτες του αξιοποιούν την κλιμάκωση της προσφυγικής - μεταναστευτικής κρίσης και σαν άλλοθι για την οικονομική πολιτική που εφαρμόζουν. Όπως χαρακτηριστικά λένε έχουμε μια κρίση μέσα στην κρίση και γι' αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι η μεγάλη εικόνα είναι η αναταραχή λόγω των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών και η "λεπτομέρεια" η δύσκολη οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται.
Με αυτά τα μυαλά και τις μεθοδεύσεις είναι πρακτικά αδύνατο να ελεγχθούν οι προσφυγικές - μεταναστευτικές ροές που λειτουργούν αποσταθεροποιητικά εφόσον δεν υπάρχει δυνατότητα οικονομικής και κοινωνικής ενσωμάτωσης στην ΕΕ των εκατομμυρίων που έχουν αρχίσει να εισέρχονται σε αυτήν μέσω Ελλάδας.