Η Ελληνική προέλευση δύο σημαντικών αλφαβήτων…

Στον ευρωπαϊκό χώρο, που αρχίζει από τα Ουράλια Όρη, που χωρίζουν  την Ευρώπη από την Ασία, μέχρι τον Ατλαντικό ωκεανό υπάρχουν τρία αλφάβητα, που χρησιμοποιούνται από τους λαούς που κατοικούν τον χώρο αυτό, την Ήπειρο αυτή που ονομάζεται Ευρώπη. Τα αλφάβητα αυτά είναι: Το Ελληνικό, το Λατινικό και το Σλαβικό.
Εκείνο που δεν είναι γνωστό σε όλους, είναι το γεγονός ότι τα αλφάβητα Λατινικό και Σλαβικό είναι «τέκνα»του Ελληνικού. To μοναδικό αλφάβητο που είναι πρωτογενές και αυτόχθονο από τα βάθη των αιώνων είναι το Ελληνικό. Αλλά και η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών και όχι μόνον. Άλλωστε, όταν ο χρυσός αιώνας στην Αθήνα δημιουργούσε τον Παρθενώνα οι σημερινοί πολιτισμένοι λαοί της Ευρώπης ζούσαν, χωρίς ίχνος υπερβολής στα δάση και στις σπηλιές. Και όταν κάποτε έφθασαν σε κάποιο επίπεδο, μίλησαν  απαξιωτικά για τους Έλληνες. Ανέπτυξαν τη θεωρία ότι οι αρχαίοι Έλληνες πήραν το αλφάβητο από τους Φοίνικες!...
Δηλαδή, οι αρχαίοι Έλληνες, ένας λαός υψηλού πνευματικού επιπέδου πήραν το αλφάβητο από τους πειρατές της Ανατολικής Μεσογείου που αναδείχτηκαν τελικά σε εμπόρους…
Το αντίθετο συνέβη: Οι Φοίνικες παρέλαβαν τη γραφή και το αλφάβητο από τους Κρήτες αποίκους, οι οποίοι κατά τον 13ο αιώνα π.χ. αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι, όπως μας είναι γνωστοί από την παλαιά Διαθήκη. Ο Αρθούρ Έβανς Άγγλος αρχαιολόγος υποστηρίζει: «Η γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικής γραφής».
Περίπου την ίδια εποχή ο Ρενέ Ντυσσώ διατύπωσε ανάλογη άποψη: «Οι Φοίνικες είχαν παραλάβει πρωιμότατα το αλφάβητο των παρά των Ελλήνων, οίτινες έχουν διαμορφώσει τούτο εκ της Κρητομυκηναϊκής γραφής».
Η αποκάλυψη αυτή έγινε τον Ιούνιο του 1952 από τον Μάικλ Βέντρις, που αποκρυπτογράφησε την Κρητομυκηναϊκή γραμμική γραφή τύπου Β’. Η γραμμική αυτή γραφή είχε τη φυσιολογική εξέλιξη που κατέληξε στο σημερινό αλφαβητικό σύστημα γραφής, το πρώτο δηλαδή αλφάβητο στον κόσμο.
Με την πάροδο του χρόνου στον ελληνικό χώρο διαμορφώθηκαν διάφορες μορφές του ελληνικού αλφαβήτου εξ ανάγκης για να ανταποκριθεί στην τοπική γλωσσική προφορά κάθε περιοχής.
Το 403 π.Χ. όταν ήταν επώνυμος άρχων των Αθηνών ο Ευκλείδης (άλλος ο Ευκλείδης ο φιλόσοφος ο Μεγαρεύς) παραμερίστηκαν τα διάφορα τοπικά ελληνικά αλφάβητα και έγινε επισήμως δεκτόν το ιωνικό αλφάβητο σε όλη την Ελλάδα. Προηγουμένως στην Αθήνα χρησιμοποιούσαν το ιωνικό μόνο στα δημόσια έγγραφα. Το αλφάβητο αυτό αποτελεί σπουδαίο βοήθημα για την ιστορία των Αθηνών και για τη μελέτη των αττικών επιγραφών.
Το Λατινικό αλφάβητο
Ένα από τα προηγούμενα τοπικά ελληνικά αλφάβητα, τοπικές παραλλαγές ήταν και το Χαλκιδικό.
Στην Εύβοια και πιο συγκεκριμένα στην Χαλκίδα, την Ερέτρια και την Κύμη, επειδή υπήρχαν πολλοί ιουδαϊκής καταγωγής, οι οποίοι αδυνατούσαν να προφέρουν τα σύμφωνα Δ και Γ, δημιούργησαν τις παραλλαγές σε σύμφωνα, όπως το D και το G. Επίσης,δεν μπορούσαν να προφέρουν χωριστά το Μ από το Π και το Γ από το Κ, καθώς και το Ν από το Τ.
Έτσι, δημιουργήθηκε το λεγόμενο χαλκιδικό αλφάβητο.
Στο μεταξύ άποικοι από την Κύμη της Εύβοιας είχαν ιδρύσει παλαιότερα αποικία στη Νότια Ιταλία, την πόλη Παρθενόπη σε απόσταση από τη θάλασσα για ασφάλεια από τους πειρατές. Σιγά- σιγά, λίγοι-λίγοι άρχισαν αργότερα να χτίζουν σπίτια στην παραλία. Έτσι, δημιουργήθηκε νέα πόλη. Αυτή είναι η γνωστή μας Νεάπολη…
Στη περιοχή αυτή, λοιπόν, οι άποικοι από την Κύμη της Εύβοιας, όπως ήταν φυσικό, μετέφεραν και το Χαλκιδικό αλφάβητο, το οποίο, όπως είδαμε, είχε κάποια σύμφωνα που ανταποκρίνονται στη λατινική γλώσσα. Το πήραν οι Λατίνοι και το προσάρμοσαν στη γλώσσα τους. Από αυτούς το πήραν αργότερα οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, οι Γερμανοί κλπ.
Μετά την ανακάλυψη της Αμερικής απλώθηκε σε όλο το δυτικό ημισφαίριο.
Τα παραπάνω επιβεβαίωνουν, ανάμεσα σε τόσους άλλους και οι 1) Γουίλ Ντιράν,Αμερικανός ιστορικός ο οποίος είπε: « Το αλφάβητό μας προήλθε από την αρχαία Ελλάδα δια μέσου της Κύμης». 2) Ο Γάλλος Ακαδημαϊκός Πώλ Φορ, ο οποίος είπε: «Ποιος δεν γνωρίζει ότι το ετρουσκικό αλφάβητο είναι όλο δανεισμένο από τους Έλληνες της Κύμης;».
Οι Ετρούσκοι ήταν γειτονικός λαός των Λατίνων. Πήραν το αλφάβητο πρώτα οι Ετρούσκοι ή Τυρρηνοί και από αυτούς οι Λατίνοι.
Όπως είδαμε, την απάντηση σε όλα αυτά τη δίνουν οι ξένοι διανοούμενοι. Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε το μέγεθος και το βάρος της παρθενικής κληρονομιάς και το χρέος που έχουμε απέναντι σε αυτήν. Να μη την καταστρέφουμε…
Οι ξένοι, που κατάλαβαν καλά, ότι η ελληνική γλώσσα είναι το όχημα πάνω στο οποίο κινούνται όλες οι ιδέες, τα νοήματα και οι έννοιες του υπαρκτού κόσμου και του υπερβατού, δίνουν μεγάλο βάρος στην εκμάθησή της, κυρίως της αρχαίας ελληνικής…
Το Σλαβικό αλφάβητο
Ανέκαθεν, η Ασία είχε απόθεμα λαών, που ζητούσε διέξοδο στη Δύση. Κοινωνικές αναταράξεις, υπερπληθυσμός, πόλεμοι, αυτά και άλλα αίτια οδηγούσαν κάθε φορά προς τη Δύση πολυάριθμα κύματα για καλύτερη τύχη, όπως συμβαίνει και στις μέρες μας…
Κατά τον 7ο μ.χ. αιώνα έφθασαν στη Βαλκανική Χερσόνησο μεγάλα κύματα διάφορων σλαβικών λαών με διάφορα ονόματα, όπως Σέρβοι, Κροάτες, Βούλγαροι, Μυσσοί κλπ. Οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, για να αποφύγουν τα χειρότερα και να τους έχουν συμμάχους εφρόντιζαν να τους εκχριστιανίσουν και να τους μεταδώσουν τον πολιτισμό τους. Γι’ αυτό κατά καιρούς έστελναν μοναχούς και κληρικούς για το σκοπό αυτό.
Για να επιτευχθούν όλα αυτά ήταν απαραίτητο να υπάρξει γραπτή γλώσσα. Στην κατάλληλη στιγμή βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι. Είναι οι δύο ιεραπόστολοι από τη Θεσσαλονίκη, οι αδερφοί Κύριλλος και Μεθόδιος.Οι Σκοπιανοί θέλουν να παρουσιάσουν τους δύο αδελφούς ως Σλάβους. Όταν αυτοκράτορας ήταν ο Μιχαήλ ο Γ’ (842-867) και πατριάρχης ο μέγας Φώτιος απεστάλησαν στη Μοραβία (Τσεχοσλοβακία) μαζί με άλλους συνεργάτες μοναχούς και τεχνίτες.
Ο Κύριλλος ήταν πραγματικά σοφός, μαθητής του μεγάλου Φωτίου, καθηγητής της Φιλοσοφίας και της Θεολογίας στο πανεπιστήμιο της Κων/πολης και λαμπρός κληρικός όπως και ο αδερφός του Μεθόδιος.
Αυτοί οι δυο δημιούργησαν το σλαβικό αλφάβητο, το οποίο ονομάστηκε Κυρίλλειο, διότι ο Κύριλλος είχε την έμπνευση για τον τρόπο δημιουργίας του. Δηλαδή, πήραν το ελληνικό αλφάβητο με κεφαλαία γράμματα (μεγαλογράμματη γραφή) και το προσάρμοσαν στη σλαβική γλώσσα κάνοντας τις αναγκαίες αλλαγές. Γι’αυτό σε όλα τα κράτη που έχουν σλαβική προέλευση, σε όλες τις σλαβικές γλώσσες δεν βλέπουμε γραπτά με μικρά γράμματα.
Προηγουμένως, όμως, οι δυο αδελφοί πήγαν στη χώρα των Χαζάρων (σημερινή Κριμαία) και επέτυχαν να εκχριστιανίσουν όλους τους λαούς της περιοχής εκείνης.
Το 868 ο ηγεμόνας της Μοραβίας (Τσεχοσλοβακίας) Ρατισλάβος παρακάλεσε τον αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Γ’ να του στείλει αποστόλους για να διδάξουν στο λαό του τον Χριστιανισμό στη γλώσσα τους (τη σλαβική). Ο Μιχαήλ Γ διάλεξε αυτούς τους δυο, οι οποίοι μιλούσαν καλά τη σλαβική. Πριν ξεκινήσουν για τη Μοραβία δημιούργησαν το σλαβικό αλφάβητο με τον τρόπο που είδαμε πιο πάνω. Χωρίς αυτό το όπλο δεν θα επιτύγχαναν στο έργο τους.
Έμειναν αρκετά χρόνια στη Μοραβία, όπου εδίδαξαν το ευαγγέλιο και μετέφρασαν τα λειτουργικά βιβλία στη σλαβική και μεγάλο μέρος της Αγίας γραφής. Στο διάστημα αυτό έβγαλαν αξιόλογους μαθητές, οι οποίοι βοήθησαν πολύ τους διδασκάλους τους στο εκπολιτιστικό τους έργο και τους διαδέχτηκαν για να συνεχίσουν το έργο τους τα κατοπινά χρόνια.
Πρέπει, όμως, να τονίσουμε ότι με τις μεταφράσεις τους οι δυο ιεραπόστολοι δεν διέδωσαν μόνο τον Χριστιανισμό, αλλά έβαλαν και τις βάσεις της σλαβικής φιλολογίας και λογοτεχνίας. Δίδαξαν και μόρφωσαν πολλούς μαθητές, οι οποίοι συνέχισαν το έργο των διδασκάλων τους στη Βουλγαρία και τη Σερβία. Ένας από αυτούς είναι ο Άγιος Κλήμης, ο οποίος έγινε και Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας. Ίδρυσε το μεγάλο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα στην Αχρίδα, που εξελίχτηκε σε σπουδαιότατο πνευματικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής.
Ο δεύτερος σημαντικός μαθητής και συνεργάτης τους είναι ο Όσιος Ναούμ. Σήμερα ο θαυματουργός Ναούμ τιμάται ιδιαίτερα στη Μακεδονία. Είναι πασίγνωστη η Μονή του Οσίου Ναούμ, που βρίσκεται στη νότια όχθη της λίμνης Αχρίδας και τη οποία ίδρυσε ο ίδιος ο όσιος Ναούμ. Η τοποθεσία είναι μαγευτική. Περιβάλλεται από μεγάλη βλάστηση. Βρίσκεται δίπλα στις πηγές του Μαύρου Δρίνου ή Ντριν. Είναι ο αρχαίος ποταμός Δρείλων.
Ας προχωρήσουμε ανατολικότερα να ιδούμε τι γίνεται στην αχανή Ρωσία. Οι σχέσεις του Βυζαντίου με τη Ρωσία αρχίζουν επίσημα το 988, όταν ο ηγεμόνας του Κιέβου (σημερινή πρωτεύουσα της Ουκρανίας) ο Βλαδίμηρος βαπτίστηκε και ανακήρυξε επίσημη θρησκεία του κράτους τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Στον ποταμό Δνείπερο (αρχ. Βορυσθένης) έγινε μαζική βάπτιση όλων των υπηκόων του Βλαδίμηρου.
Μαζί με το Χριστιανισμό διαδόθηκε στη Ρωσία και ο βυζαντινός πολιτισμός, ο οποίος συνέβαλε στην πνευματική ανάπτυξη του Ρωσικού λαού, την οποία χρωστούν στον ελληνικό πολιτισμό και τα ελληνικά γράμματα του Βυζαντίου. Η πνευματική επικοινωνία των Ρώσων με το Βυζάντιο είχε ως αποτέλεσμα να εισέλθουν στο ρωσικό λεξιλόγιο δώδεκα χιλιάδες (12.000) ελληνικές λέξεις…
Η ευγνωμοσύνη των Ρώσων και ο θαυμασμός τους για τους Έλληνες συμπυκνώνεται στη ρωσική παροιμία: «Ο Έλληνας είναι το χέρι του Θεού». Και σήμερα επαναλαμβάνουν συχνά: «Να μάθουμε τα Ελληνικά, τη γλώσσα της πνευματικής πατρίδας της Ρωσίας».
Αργότερα, ο αναμορφωτής της Ρωσίας Τσάρος Πέτρος ο Μέγας, ο οποίος θεμελίωσε την Αγία Πετρούπολη (1703) έκαμε πολλές μεταρρυθμίσεις στο Ρωσικό κράτος και τη ρωσική κοινωνία. Ανάμεσα στις μεταρρυθμίσεις αυτές είναι και η εισαγωγή του σλαβικού (κυριλλικού) αλφαβήτου…
Έτσι, μετά την είσοδο χιλιάδων ελληνικών λέξεων στο ρωσικό λεξιλόγιο εισάγεται έμμεσα και το ελληνικό αλφάβητο διά του σλαβικού…
Επομένως, τα μόνα αλφάβητα στον κόσμο που δεν έχουν ελληνική προέλευση είναι: Το Αραβικό, το Κινέζικο και το Ιαπωνικό.
Φυσικά, αυτό αφορά μόνο το αλφάβητο. Για το λεξιλόγιο, όμως, για την είσοδο ελληνικών λέξεων και στις γλώσσες αυτές είναι αναμφισβήτητο ότι και σε αυτές υπάρχουν ελληνικές λέξεις. Διάσημοι μελετητές γλωσσολόγοι ανακάλυψαν ότι και στην Ιαπωνική γλώσσα υπάρχουν πολλές ελληνικές λέξεις. Στην αραβική δε, υπάρχουν πάρα πολλές, γιατί οι Άραβες ήρθαν σε άμεση επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική φιλοσοφία. Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη μελετήθηκε σε βάθος από τους Άραβες φιλοσόφους.