Η Κυβέρνηση της «Αριστεράς» και τα αδιέξοδα του Ρεφορμισμού…

Παρά το γεγονός ότι το σημερινό κυβερνητικό Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε δύο εκλογικές μάχες -και ένα Δημοψήφισμα- εκτοπίζοντας τα κόμματα του δικομματισμού (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), είναι πάρα πολλοί συμπολίτες μας, ακόμη και ψηφοφόροι του, που διερωτώνται τι είδους κόμμα είναι  και  ποια  συμφέροντα  εκπροσωπεί,  λόγω  της αντιφατικής συμπεριφοράς  που επέδειξε τους μήνες που κυβερνά.
Τα συνθήματα περί «πρώτης Αριστερής Κυβέρνησης», όλο και «ξεθωριάζουν», μετά μάλιστα την άνευ όρων παράδοση του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στους ευρωπαίους «δανειστές» και  την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο ο αριθμός των έντονα προβληματισμένων συμπολιτών μας, για την πολιτική φυσιογνωμία αυτού του κόμματος και για το πού οδηγείται πλέον η κατάσταση στη Χώρα μας.
Μια προσεκτικότερη όμως ματιά στην πορεία  του ΣΥΡΙΖΑ, από τότε που μετά δυσκολίας συγκέντρωνε το 4% της εκλογικής δύναμης μέχρι σήμερα που έγινε Κυβέρνηση, με την βοήθεια του δεξιού κόμματος των ΑΝ.ΕΛ. (με 35%), και τις πολιτικές μεταγραφές στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μπορεί εύκολα να συμπεράνει κανείς για την πολιτική του φυσιογνωμία και ποιών τα συμφέροντα εκφράζει και υπηρετεί η σημερινή Κυβέρνηση.
Από την άποψη αυτή η συμφωνία για το τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο, δεν έπρεπε να θεωρείται έκπληξη για την Κυβέρνηση, αλλά μια νομοτελειακή κατάληξη της ακολουθούμενης επί χρόνια από τον ΣΥΡΙΖΑ ρεφορμιστικής πολιτικής, η οποία εκφράστηκε στο Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης πρίν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 και κατέληξε άδοξα στην υπογραφή του  ταπεινωτικού  τρίτου μνημονίου, με το οποίο δυστυχώς συνεχίζεται η υποταγή της Χώρας μας στους επικυρίαρχους Ευρωπαίους και Αμερικανούς καπιταλίστες. Για να δείτε το μέγεθος της πολιτικής απάτης σε βάρος του Ελληνικού Λαού, που διαπράχθηκε κατά την διάρκεια των πολύμηνων διαπραγματεύσεων, σύσσωμη η αστική αντιπολίτευση (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ) -πλήν του ΚΚΕ- μετά φορτικότητος  πίεζε την Κυβέρνηση να υπογράψει με οποιοδήποτε κόστος την συμφωνία, την οποία στη συνέχεια ψήφισαν από κοινού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Σήμερα οι ίδιοι προσποιούνται  ότι κάνουν …αντιπολίτευση, με έναν αγοραίο λαϊκισμό, εκφράζοντας δήθεν την συμπάθειά τους για τους αγρότες και τους  μικρομεσαίους, αυτούς δηλαδή που οι ίδιοι  με τα προηγούμενα δύο μνημόνια καταδίκασαν σε διαρκή φτώχια και ανεργία. Η κατάσταση με την τακτική των κομμάτων αυτών (Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - και ΔΗΜΑΡ) εγγίζει πλέον τα όρια της γελοιότητας, λόγω της κραυγαλέας αντίφασης, ανάμεσα σ’ αυτά που λένε σήμερα  και σε όσα έπραξαν τα τελευταία 5 χρόνια σε βάρος του Ελληνικού Λαού.  Η θλιβερή αυτή κατάληξη της σημερινής Κυβέρνησης επισφραγίσθηκε με τις «ευχαριστίες στους Αμερικάνους» του αντιπροέδρου της κ. Δραγασάκη και την φωτογράφιση του ιδίου του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα  με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ κ. Ομπάμα, με αυτούς δηλαδή, που οι ίδιοι αποκαλούσαν παλιότερα «φονιάδες των Λαών», ξεχνώντας ότι εξ αιτίας τους η μισή Κύπρος κατέχεται ακόμη από τους Τούρκους καθώς και τον ρόλο τους στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, για να μην αναφερθούμε σε παλιότερες επεμβάσεις των αμερικανών στη Χώρα μας.
Παρά το γεγονός ότι πλέον είναι πασιφανές, ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν κυβερνά, ούτε μπορεί να χαράξει δική της πολιτική και η Χώρα μας βρίσκεται υπό την κηδεμονία της Ευρ. Ένωσης  και του Δ.Ν.Τ. –καθώς ήδη στην Αθήνα ευρίσκονται οι υπάλληλοι της Τρόικα για της «αξιολόγηση» του έργου της– η ίδια εξακολουθεί να συνθηματολογεί με το «πρώτη φορά Αριστερή Κυβέρνηση» δημιουργώντας έτσι σύγχυση στους ψηφοφόρους. Για το τι κυβέρνηση είναι  η σημερινή, είναι χαρακτηριστική η αναφορά του Ιταλού μεγαλοβιομήχανου Τζ. Ανιέλι (πατρός), ιδρυτή της FIAT, ο οποίος σε κάποια εκδήλωση της εταιρίας του, είπε μεταξύ άλλων, ότι «αν μία κυβέρνηση της Δεξιάς δεν μπορεί να περάσει κάποια επώδυνα μέτρα, θα βάλουμε μια Αριστερή να τα περάσει». Το πόσο αριστερή θα είναι αυτή η κυβέρνηση, είναι εύκολο να συμπεράνει ο καθένας.
Αν ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν, ότι είναι δυνατόν με κάποιες μικρο-μεταρρυθμίσεις μέσα στον καπιταλισμό, να επιλύσουν τα προβλήματα του Ελληνικού Λαού και μάλιστα διατηρώντας την Χώρα μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια  ιμπεριαλιστικών και νεοφιλελεύθερων Οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ, το Δ.Ν.Τ. και την Ευρ. Ένωση, τότε οπωσδήποτε τρέφουν ψευδαισθήσεις, αν δεν πρόκειται για καθαρή πολιτική απάτη σε βάρος ενός ολόκληρου Λαού.
Για να το πώ πιο απλά, αν η ηγετική ομάδα  της κυβέρνησης πιστεύει ότι χωρίς ρήξη και ανατροπή του κυρίαρχου σήμερα εκμεταλλευτικού συστήματος και χωρίς μια γενικότερη κοινωνικοπολιτική αλλαγή, η οποία να στηρίζεται σε ένα οργανωμένο λαϊκό και συνδικαλιστικό κίνημα, τότε με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει την Χώρα σε πλήρη υποταγή στους επικυρίαρχους κύκλους των ΗΠΑ και της Ε.Ε. Η κυβερνητική διγλωσσία το τελευταίο διάστημα και τα σκάνδαλα που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας, από κάποιους υπουργούς,  που «ξέχασαν» να δηλώσουν μερικά εκατομμύρια ευρώ, θυμίζει την τακτική των προηγούμενων κομμάτων της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή η γνωστή τακτική Αν. Παπανδρέου «μιλάμε αριστερά και πράττουμε δεξιά».
Ο δεξιός ρεφορμισμός σε όλο του το μεγαλείο, που σκοπό έχει την εξαπάτηση των εργαζομένων και των συνταξιούχων, ώστε να συνεχιστεί η ασυδοσία των μεγάλων συμφερόντων και του καπιταλιστικού συστήματος. Φαίνεται ότι ο Τζών Μέιναρτ Κέυνς είναι και πάλι της μόδας, ιδιαίτερα ανάμεσα στις ρεφορμιστικές ηγεσίες «αριστερών»(;) κομμάτων και συνδικαλιστών. Αυτό το είδαμε στα νέο-κενσυανά σενάρια του πρώην υπουργού κ. Βαρουφάκη, τα οποία προσέκρουσαν τις νεοφιλελεύθερες απόψεις των αμερικανικών και γερμανικών μονοπωλίων και οδήγησαν τελικά στην αποπομπή του από την πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι λοιπόν ανέλαβε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να κλείσει όλα τα ανοιχτά μέτωπα, δηλώνοντας πλήρη υποταγή στις απαιτήσεις των επικυρίαρχων «δανειστών» και υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο. Σήμερα  η κυβέρνηση αμήχανη περιμένει την «αξιολόγησή της» από τους υπαλλήλους της τρόικας, εκλιπαρώντας για την μείωση του χρέους, που δημιούργησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και την απόδοση 2-3 δις ευρώ από τους «δανειστές», όταν είναι  σχεδόν βέβαιο ότι τα τελευταία 6-7 χρόνια τα οργανωμένα μεγαλοαστικά συμφέροντα και οι κάθε λογής αεριτζήδες του συστήματος έχουν βγάλει στο εξωτερικό  600 περίπου δις ευρώ. Από τις πρώτες κινήσεις του κ. πρωθυπουργού φάνηκε καθαρά η προσπάθειά του να καθησυχάσει  του γνωστούς πόλους του συστήματος:
• «Καθάρισε» κατ’ αρχάς το κόμμα του σύμφωνα με τις οδηγίες του κ. Γιούνκερ -για «κανονικό κόμμα»-  διώχνοντας απ’ αυτό τους ενοχλητικούς βουλευτές της Λαϊκής Ενότητας του κ. Λαφαζάνη και της κ. Κωνσταντοπούλου.
• Έδωσε διαβεβαιώσεις στους υπερατλαντικούς συμμάχους και την Ε. Ένωση ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η πολιτική της κυβέρνησης, τοποθετώντας μάλιστα και τα «κατάλληλα» πρόσωπα  υπουργών, στις θέσεις – κλειδιά των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας, Οικονομικών και Εξωτερικών. Παράλληλα, έδωσε υποσχέσεις σε στρατιωτικούς και δικαστικούς ότι θα τους αποκαταστήσει μισθολογικά, μια τακτική  που ακολουθήθηκε από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ.
• Διατηρεί τα προνόμια και υπερκέρδη των μονοπωλίων, των μεγαλεμπόρων και των εφοπλιστών, ρίχνοντας  και πάλι νέα φορολογικά βάρη στους αδύνατους με τις προτεινόμενες αυξήσεις των εμμέσων φόρων (ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, κ.α.).
• Τα «βρήκε» επίσης και με την Εκκλησία, τον  έτερο δηλαδή πόλο του αστικού συστήματος, η οποία διατηρεί τα προνόμιά της.
Από την άλλη πλευρά άνοιξε νέο μέτωπο ενάντια στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους, προτείνοντας νέες περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, (νέο ασφαλιστικό - περικοπή του ΕΚΑΣ κ.α.), παρά την ύπαρξη ήδη ενάμιση εκατομμυρίου ανέργων και 3 εκατομμ. πτωχών  συμπατριωτών μας.
Πρέπει να το καταλάβουμε ότι στην οικονομία τά διάφορα μεγέθη είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Στον καπιταλισμό είναι γνωστό ότι, για να διατηρηθούν τα υπερκέρδη των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου, πρέπει να αφαιρεθούν από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.
Ο μεγάλος γερμανός θεατρικός συγγραφέας και ποιητής Μπ. Μπρέχτ σε δημοσίευμά του για τον φασισμό και τον πόλεμο, έγραψε το 1943 ότι: «Ο καπιταλισμός είναι ένα πολιτικό- οικονομικό σύστημα που κάνει τις στερήσεις των πολλών ωφέλεια για τους λίγους. Γιατί ο καπιταλισμός δεν συντηρείται παρά την ένδεια των πολλών, συντηρείται ακριβώς από την ένδεια αυτών».   
Η κατάσταση οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο, αν συνεχισθεί αυτή η πολιτική, γι’ αυτό η σημερινή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος προγραμματίζεται από τα ευρωπαϊκά μονοπώλια για… 50 χρόνια. Η πολιτική ευθύνη πλέον πέφτει στις δυνάμεις του ΚΚΕ και στις άλλες αριστερές δυνάμεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ κ.α.) οι οποίες, παρά τις σωστές διαπιστώσεις τους, με την αυτοαπομόνωσή τους και την λαθεμένη τακτική τους, δεν προτείνουν άμεση μεταβατική λύση εξόδου από την κρίση, για τον χειμαζόμενο Ελληνικό λαό, αφήνοντας  έτσι  ανοιχτό τον δρόμο στον ρεφορμισμό.