Το κουδούνι χτύπησε κι ο Σεπτέμβρης χαμογέλασε...

Eύθυμα και Σοβαρά

 Γράφει η ΤΖΕΝΝΥ Π. ΣΙΑΜΑΛΕΚΑ

*  ΩΠ ΤΙ ΕΓΙΝΕ; Έγινε κατολίσθηση; Έπεσε κάνας βράχος;… Όπως αναρωτιόταν παλιά κι ο Σαββόπουλος. Όχι. Όλα είναι στη θέση τους. Όμως ήρθε η πρώτη φθινοπωρινή βροχή… Και μαζί μ’ αυτή και η «Αριστερή μελαγχολία».
  Γυρίζεις λοιπόν στο σπίτι και ξέρεις, πως ήρθε πλέον η ώρα να βάλεις μια τάξη. Σε τι όμως; Στη ζωή σου ή στ’ αντικείμενα που σε περιβάλουν; Χμ, δύσκολη απόφαση… Αρχίζεις τουλάχιστον να τακτοποιείς τα ρούχα. Βάζεις στην άκρη τα μαγιό, τα φανελάκια, τα σορτς… από μια τσέπη πέφτει ακόμα λίγη άμμος. Να’ναι από την Σαγιάδα ή από το τριήμερο στους Παξούς;
Στο ψυγείο έχει μείνει λίγο καρπούζι, που κανείς δεν αποζητά, γιατί τώρα ήρθε η ώρα του: «Λόλα να ένα μήλο».
Το κουδούνι στα σχολεία χτύπησε κιόλας. Οι κιμωλίες παρατάχτηκαν δίπλα στον σπόγγο. Τα παιδιά δεν φοράνε λευκά γιακαδάκια, έχουν όμως λευκό τάμπλετ.
Η δασκάλα τα κοιτάζει με επιφύλαξη. Τρεις ολόκληρους μήνες ξεσάλωσαν ασταμάτητα… Στους δρόμους και τις πλατείες με τα ποδήλατα και τις μπάλες… Άντε τώρα να τα μαντρώσεις. Άντε να τα κλείσεις στην αίθουσα και να τους ζητήσεις να πειθαρχήσουν. Κι αφού πειθαρχήσουν να μάθουν! Να μάθουν επιτέλους πως της Λόλας δεν της αρέσουν τα μήλα. Προτιμά τις σοκοφρέτες και τα χάμπουργκερ. Γιατί; Γιατί είναι στην ανθρώπινη φύση, να μην έλκεται από το ωφέλιμο.
•••
Και επειδή ο χρόνος είναι πάντα βιαστικός… τα σημερινά πρωτάκια θα γίνουν κάποτε έφηβοι… και μερικά εξ αυτών… Φευ! Ίσως έφηβοι της Βουλής των Ελλήνων. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει.
Είχαν ολομέλεια αυτές τις μέρες… (Καλά, το τι κηφηναριό υπαλλήλων, πλουσιοπάροχα αμειβομένων, υποκρύπτει ο περιβόητος θεσμός της Βουλής των Ελλήνων… είναι απλά ανείπωτο). Μερικά εξ αυτών φόραγαν μπλέιζερ τύπου Αβραμόπουλου με γραβάτα! Και όλα μαζί ζήταγαν αυτόγραφα! Από ποιόν;
Από την ξακουστή βοσκοπούλα της στάνης του Λαφαζάνη. Τη μοσχαναθρεμμένη και επιμελώς σπουδαγμένη μοναχοκόρη του Κωνσταντόπουλου.
Εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μα και βέβαια είμαστε απρόβλεπτος λαός. Αφού σου λέει πήγε ο Τσίπρας στο Ηράκλειο κι έγινε χαμός! Ενθουσιώδης υποδοχή, αγκαλιές και άφθονο ρακί. Πότε πρόλαβαν και γιατί τον αγάπησαν τόσο;
Μέσα σ’ όλα ξαναχτύπησε και η πρώην του «Μετανάστευσης». Ναι, ναι, η Χριστοδουλοπούλου. Χωρίς τσίπα! Διεμήνυσε πως επι των ημερών της, όλα πήγαιναν ρολόι. Και πως τα λεφούσια των προσφύγων που κατακλύζουν τα νησιά αφήνουν μεγάλα κέρδη! Βέβαια. Ψωνίζουν σου λέει ασταμάτητα στα καλύτερα μαγαζιά. Οι νησιώτες χάριν της δικής της υπουργοσύνης πλούτισαν! Γι’ αυτό και είναι ξανά υποψήφια στο Επικρατείας!!!
Αμ αν είναι έτσι, δεν μας φέρνουν μερικές χιλιάδες πρόσφυγες κι από δω στα χωριά μας… Να πάρει ανάσα η ντόπια οικονομία… Και μετά σιγά-σιγά τους σπρώχνουμε προς την Κακαβιά, για να τα κονομήσουν και οι Αλβανοί. Να σταματήσουν επιτέλους και οι γυναίκες τους να «υπηρετούν» τ’ ανήμπορα και κατάκοιτα παππούδια της Ελλάδος… (εφόσον τις τελευταίες δεκαετίες τα παιδιά τους αποφεύγουν- ευτυχώς όχι πάντα- τη βρώμικη δουλειά).
•••
Και μέσα σ’ όλα σε υπονομεύει κι ο φόβος: Να ανοίξεις το γραμματοκιβώτιο ή να μην το ανοίξεις; Εντάξει, οπλίζεσαι με κουράγιο και χραπ! Μπα! Άδειο! Γιατί; Αφού περίμενες ένα σωρό λογαριασμούς. Γιατί είναι άδειο; Η απάντηση εύκολη: Γιατί όλα θα μας τα στείλουν μετά τις εκλογές. Τότε δηλαδή που και να διαμαρτυρηθείς και να αγανακτήσεις δε θα χει πλέον καμία σημασία.
Ο κ. Τσίπρας θα ’χει ήδη βρει μικροκόμματα για συνεργασία - λιγούρια για εξουσία- θα τους μοιράσει και κάνα δύο υπουργεία ρεγάλο… Και ουσιαστικά θα παίζει μπάλα μόνος του. Απαλλαγμένος πλήρως και από την αριστερή πλατφόρμα, που τον καταπίεζε αφόρητα, υποχρεώνοντάς τον να θυμάται πότε-πότε, πως εκτός όλων των άλλων, είναι και κουμμουνιστής!
Και μια κι ο λόγος για αγανάκτηση… Εκείνες οι παρέες των αγανακτισμένων που μαζεύονταν στο Σύνταγμα… τι απέγιναν; Γιατί σιώπησαν; Πού διορίστηκαν; Πού βολεύτηκαν;Και δεν ξανααγανάκτησαν. Και όχι μόνο. Τ’ άλλα τα παιδιά; Τα παιδιά με τις φαντεζί κουκούλες και τα σακίδια παραγεμισμένα με μολότοφ… Τα «παιδιά» που κάψαν ζωντανούς τους ανθρώπους στη Marfin πού ξεκουράζονται τέτοια εποχή; Ποιο αεράκι χαϊδεύει τα κυματιστά τους μαλλιά; Ποιο μοχίτο δροσίζει τη φλεγόμενη ιδιοσυγκρασία τους; Γιατί δεν σπάνε, δεν καίνε και δεν ρημάζουν το κέντρο της Αθήνας; ΓΙΑΤΙ;
Ξαναγράφτηκαν φαίνεται στο σχολείο. Τα απογεύματα παρακολουθούν ανελλιπώς κατηχητικό. Μάλιστα. Και τον ελεύθερο χρόνο τους φτιάχνουν μαρμελάδες και παραδοσιακά γλυκά του κουταλιού, για το μπαζάρ, που θα γίνει στις 17 Νοέμβρη, υπέρ της απολεσθείσας τιμής του αναρχικού.
•••
Πόσο μα πόσο δίκαιο είχε ο Αρκάς σ’ ένα από τα τελευταία του σκίτσα. Λέει λοιπόν:
Αν κάνεις λάθος,
Κατηγόρησε κάποιον άλλον.
Αν κάνεις πολλά λάθη,
Κατηγόρησε το σύστημα.
Αν τα κάνεις εντελώς σκατά,
Πήγαινε σε εκλογές.
•••
Εν τω μεταξύ, όσο αυτοί θα εκλογολογούν και θα αναμετρώνται στο όνομα πάντα της Δημοκρατίας… Της προσωπικής και ραμμένης στα μέτρα τους Δημοκρατίας και όχι όλων των Ελλήνων… Γιατί αν ήταν όλων των Ελλήνων, θα έπρεπε στα διάφορα προσχολικής ηλικίας ντιμπέιτ να εκπροσωπείται και η Χρυσή Αυγή. Κόμμα νόμιμα εκλεγμένο από το εκλογικό σώμα των Ελλήνων (καλώς ή κακώς δεν είναι αυτό το θέμα μας). Εφόσον λοιπόν «αποφασίζουν και διατάσουν» η Χρυσή Αυγή να παραμείνει έξω από τη σέντρα, μιλάμε για Δημοκρατία part-time. Ενώ λοιπόν αυτοί θα μετρούν και θα μοιράζουν… Τα κρασοστάφυλα θα ‘ναι πλέον ώριμα για τα πατητήρια. Κι όσο η ζύμωση προχωράει τόσο ευωδιάζει ο τόπος. Ο Σεπτέμβριος ο Τρυγητής, μας υπενθυμίζει λυτρωτικά πως το ρολόι της φύσης ποτέ δεν λαθεύει.
Πως ναι, το κόμμα σου, μπορεί να σε πουλήσει. Πως η πολιτική ζωή της χώρας μας είναι τοξική, γεμάτη βαρέα μέταλλα. Αλλά όπως και να χει ο Τρύγος θα γίνει. Οι μέλισσες θα συλλέξουν. Το χώμα θ’ ανυπομονεί για τη σπορά… Ο παραδοσιακός τραχανάς θ’ απλωθεί πάνω σε λευκά τραπεζομάντιλα, για να στεγνώσει… Το ίδιο και οι κοκόσιες.
Ο Σεπτέμβριος έχει πολλές γεύσεις, πολλά αρώματα και λίγες απαιτήσεις. Είναι σαν τα σπουργίτια. Δεν ζητάνε προμήθεια, ούτε επιχορήγηση… Να κλέψουν καμιά ρόγα θέλουν μόνο… Κι ύστερα αράζουν πάνω στα φορτωμένα από κυδώνια και κάστανα κλαριά… Και παρατηρούν αυτά που εμάς μας διαφεύγουν.
•••
Τώρα που ο κόσμος στις παραλίες λιγοστεύει… Που η θερμοκρασία είναι ιδανική… Που το πράσινο στα Ζαγόρια γίνεται σιγά-σιγά χρυσοκαφέ… Τώρα είναι ιδανική εποχή για βόλτες και εκδρομές. Αρκεί ένα ελαφρύ ζακετάκι… Κι ακόμα ένα φρεσκοψημένο καλαμπόκι από κάποιον πλανόδιο πωλητή. Είναι χαρούμενος μήνας ο Σεπτέμβρης. Δεν είναι μελαγχολικός.
Μελαγχολία πιθανόν να μας προκαλεί ένας άνθρωπος, που θέλει να γίνει ξανά πρωθυπουργός, για να καταργήσει ακόμα και το Δίκαιο της Θάλασσας. Όχι δεν έκανε λάθος ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του. Δεν αγνοεί τα περι Αιγιαλίτιδας, υφαλοκρηπίδας και τις γκρίζες ζώνες. Φυσικά και τα γνωρίζει. Έχει όμως τα σχέδιά του για όλα αυτά.
Αφού μέσα σε λίγους μήνες πέρασε στην Ελλάδα όοολη τη Συρία κι όοολο το Αφγανιστάν… Τώρα καθώς φαίνεται θα πειραματιστεί με το Αιγαίο.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΕΜΕΙΣ
ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.