Ένα καράβι στην καταιγίδα!

ΓΝΩΜΟδοτήσεις...

 Γράφει ο XPHΣTOΣ B. MAΣΣAΛAΣ* πρώην Πρύτανης Πανεπ. Ιωαννίνων

•  Το καράβι  που λέγεται Ελλάδα χρειάζεται συνετό καπετάνιο και πειθαρχημένο πλήρωμα για να βγει από την καταιγίδα. Όμως, το έως τώρα πλήρωμα, είχε ασύμβατες συμπεριφορές και ο καπετάνιος ήταν αινιγματικός. Το ερώτημα που εγείρεται είναι: έχει νόημα η εξουσία σε ένα καράβι που βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου;
Οι φιλοδοξίες σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις αμβλύνουν τη σκέψη και αφήνουν τον καπετάνιο στων ανέμων τη διάθεση! Τον αποσυντονίζουν και του αφαιρούν τη δυνατότητα να  βλέπει τον καταστροφικό τυφώνα που πλησιάζει. Αν είχε καθαρή σκέψη και αίσθημα ευθύνης θα επικέντρωνε το ενδιαφέρον του στο να εμψυχώσει τους άλλους συνεπιβάτες του καραβιού,  με στόχο την κοινή προσπάθεια να φτάσουν σε ασφαλές λιμάνι και μετά να αρχίσουν τις κριτικές και τα μαλώματα. Τότε δεν θα διέτρεχε τον κίνδυνο να πάθει κανένας κάτι και οι μελλοντικές διαδρομές θα είχαν να ωφεληθούν  από τις δοκιμασίες της καταιγίδας.
Το πλήρωμα του καραβιού  έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Το ένα κομμάτι ανήκει στη φυλή του τιμονιέρη και περιλαμβάνει πιστούς, αμφισβητίες και στασιαστές! Ό, τι χειρότερο θα μπορούσε να περιμένει από τη φυλή του…Το υπόλοιπο κομμάτι εκφράζει τις υπόλοιπες φυλές. Κάποιες από αυτές έχουν μέλη ζωηρά, που φωνάζουν λες και δεν συμβαίνει τίποτα, η συμπεριφορά τους δεν έχει επηρεαστεί από την καταιγίδα. Το πιο πιθανό είναι να είναι μέρος της καταιγίδας.
Οι υπόλοιπες φυλές έχουν κάποια εμπειρία από τρικυμίες και παρακολουθούν την πορεία του καραβιού με άγχος. Αν και ταπεινωμένοι από τις έντονες και πολλές φορές άστοχες επικρίσεις του καπετάνιου, ενισχύουν με τη στάση τους το συντονισμό των ενεργειών, που αποσκοπούν την προσέγγιση του καραβιού σε απάνεμο μέρος…σε λιμάνι.
Η καταιγίδα δυναμώνει και ο καπετάνιος πρέπει να πάρει αποφάσεις και να δώσει οδηγίες. Το λογικό είναι να απαλλαγεί από τους στασιαστές, να κάμψει τους αμφισβητίες, να αγνοήσει αυτούς που θέλγονται από την καταιγίδα και να αποδεχτεί ανακωχή με τους υπόλοιπους.
Στον κόσμο του καραβιού οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες, άλλωστε οι συγκρούσεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δημοκρατίας. Η δημοκρατία εξαρτάται από τους ανθρώπους που έχουν διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις μέσα στην κοινωνία και γι’ αυτήν. Προσδοκά επιχειρήματα, διαφωνίες, συμβιβασμούς.
Ο κοινός τόπος του καπετάνιου, των συντρόφων του και των Άλλων είναι το λιμάνι. Στην ηρεμία που αυτό προσφέρει, η δημοκρατία θα δώσει τη δυνατότητα άσκησης κριτικής στην ίδια, αλλά και θα την προκαλέσει.
Το καράβι Ελλάδα, για να συνεχίσει το ταξίδι του στο χρόνο, έχει ανάγκη να επισκευάσει και να εκσυγχρονίσει τις δομές του, να εκπαιδεύσει το πλήρωμά του και να επιλέξει τον καπετάνιο που θα εμπνέει αισιοδοξία για το ταξίδι του μέλλοντος…
✴✴✴
* Ο Καθηγητής κ. Χρήστος Β. Μασσαλάς είναι πρώην Πρύτανης
του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. E-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.