Λίγο πριν και λίγο μετά τα μεσάνυχτα…

 ➤  Γράφει ο ΚΩΝ/ΝΟΣ ΧΡ. ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ

 Μέρες καλοκαιρινού καύσωνα, όλο και θυμούμαστε κάπου να πάμε να δροσιστούμε για λίγες μέρες. Η σκέψη κολλάει στις παλιές αποδράσεις τον καιρό της ευμάρειας τότε «που τα τρώγαμε όλοι μαζί», και ζούσαμε ανέμελα με τα δανεικά!
Η κοντινή Πρέβεζα, ήταν μια γλυκειά ανάμνηση διακοπών του παλιού πλέον, καλού καιρού και η απόφαση για μια δόση από «κουρεμένες» διακοπές ήταν 100% οικογενειακό «δημοψηφικό» αποτέλεσμα της ολομέλειας!
Σκεφτήκαμε ότι θα τα καταφέρουμε με την ημερήσια μερίδα των 50 ή 60 ευρώ της σύνταξης, με κάποια ενίσχυση, αν παραστεί ανάγκη, και από τον κουμπαρά της εγγονής. Πάντα υπάρχει κάποια λύση από την οικογενειακή ομάδα των «οικονομολόγων»! Σκεφτήκαμε ακόμη ότι στην Πρέβεζα λειτουργούν και ATM για το καθημερινό συσσίτιο της διανομής της σύνταξης.
Οπλισμένη η οικογένεια με αυτές τις εκτιμήσεις και «αναλογιστικές» μελέτες του συνταξιοδοτικού μας, φορτώσαμε τα παλιά μας εκδρομικά εφόδια και ξεκινήσαμε για τις «γαλάζιες παραλίες» της Πρέβεζας, για λίγες μέρες. Πρώτο εφόδιο βέβαια η κάρτα του ATM, και πρώτη προγραμματισμένη προσέγγιση, την ημέρα της άφιξης. Καιρός καλός, θάλασσα με «γαλάζιες σημαίες», και μεγάλος «συνωστισμός» στις παραλίες σε όλη την ακτογραμμή. Το απρόβλεπτο ήταν ο άλλος συνωστισμός, στις ουρές των ATM μια και οι ίδιες σκέψεις με τις δικές μας, είχαν ενισχύσει το κύμα προς τις γαλάζιες ακτές του Ιονίου. Οι ουρές στα ATM, δεν ήταν μόνο απώλεια χρόνου από τις διακοπές μας και απορύθμιση του προγράμματος των μετακινήσεων και της απόλαυσης των εκδηλώσεων που με τόσο κόπο και φροντίδα οργάνωσαν οι τοπικοί φορείς, αλλά ήταν βασανιστικός ο καύσωνας στη ουρά. Δεν συζητάμε βέβαια για την πολυδιαφημιζόμενη «αξιοπρέπεια του πολίτη», καθώς αυτή είχε ισοπεδωθεί στο πεζοδρόμιο του ATM. Η καθημερινή αυτή δοκιμασία λειτουργούσε και αρνητικά για τις διακοπές, που τις θέλαμε ανέμελες και ευχάριστες, καθώς, στην αναμονή στην ουρά αισθανόσουν ότι είχες στερηθεί και κάτι από την «προσωπική ελευθερία» και την «εθνική κυριαρχία», να περιμένεις εκεί στο λιοπύρι να πάρεις, σαν με «δελτίο διανομής» τη δική σου σύνταξη, του αγώνα μιας ζωής.
Εκεί στις ουρές ακουγόταν πολλά σχόλια, άλλα έξυπνα και άλλα καυστικά και οργισμένα. Εκεί λοιπόν, ακούστηκε και μια έξυπνη ιδέα. Να γίνεται η ανάληψη αργά το βράδυ η δόση της ημέρας, και αμέσως μετά τα μεσάνυχτα η δόση της επόμενης ημέρας. Ο χρόνος μισός, λιγότεροι στην ουρά και το κυριότερο η αντιμετώπιση του καύσωνα. Και εκεί, στην ωραία προκυμαία της Πρέβεζας, που φέρνει την σφραγίδα της οικονομικής ενίσχυσης των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων των κακών εταίρων και των αδίστακτων δανειστών, κάναμε βόλτες με την προσοχή στην ουρά του ATM και μετρώντας την ώρα λίγο πριν τα μεσάνυχτα για τη δόση της ημέρας που τελείωνε.
Εκεί στο μουράγιο, βολτάραμε μετρώντας τα μικρά και μεγάλα σκάφη αναψυχής των Ευρωπαίων, μοιραζόμασταν την οργή μας μολογώντας το ανέκδοτο Χ για χασομέρηδες που τους έστελναν στην παραλία να δουν «αν κουνιούνται οι βάρκες»! Και αμέσως μετά, καθώς άρχιζε η επόμενη μέρα πάλι στην ουρά για μια ακόμη δόση της σύνταξης της μέρας που μόλις είχε χαράξει. Και ήταν αρκετοί που έκαναν το ίδιο «μνημονιακό πρόγραμμα», με το μεγάλο τραπεζιτικό τίτλο "capital control", που δέσμευε την υπεραξία της δικής μας δουλειάς, και να αναρωτιόμαστε αν έτσι είναι η «λαϊκή κυριαρχία», απομακρυνόμενοι από το ATM νυχτιάτικα, «λίγο πριν, λίγο μετά τα μεσάνυχτα», με πληγωμένα τα όνειρα και τις ελπίδες.

Εκεί, στην ωραία προκυμαία της Πρέβεζας, που φέρνει τη σφραγίδα της οικονομικής ενίσχυσης των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων, κάναμε βόλτες με την προσοχή στην ουρά του ΑΤΜ…