Ερωτήματα και απορίες μετά την κατ’ αρχήν συμφωνία…

ΕΠΙΚΑΙΡΟ

 Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜ. ΦΑΡΜΑΚΗΣ

•  Αναμένοντας τις νέες συνεδριάσεις των Ευρωπαϊκών Οργάνων και με όσα γίνανε γνωστά μετά την ολοκλήρωση του Συμβουλίου Κορυφής, μένουμε με την εντύπωση ότι για την χώρα μας δημιουργείται κλίμα βελτιωμένο και μάλλον έχει απομακρυνθεί περίπτωση ρίξεως, έστω και αν από κάποιους επεδιώχθηκε. Παρά αυτά τα θετικά δεδομένα (όπως οι σχετικές ανακοινώσεις), νομίζω ότι υπάρχουν εκκρεμότητες, κενά, αμφιβολίες που χρήζουν διευκρινήσεως αλλά και ερωτήματα που θέλουν απαντήσεις. Συγκεκριμένα:
• Θα αντέξει η πραγματική οικονομία, αυτή δηλαδή της αγοράς, τις νέες φοροεπιδρομές που θα λειτουργήσουν αντιαναπτυξιακά και παράλληλα υφεσιακά; Δεν θα πλήξουν την ανταγωνιστικότητα (ήδη πολύ χαμηλή) της Ελληνικής παραγωγής σε αρκετούς τομείς με μάλλον αρνητικές επιπτώσεις στην ρευστότητα, τα εισοδήματα, την απασχόληση και ό,τι αυτή συνυπάγεται στα Ταμειακά των Δημοσίων Ασφαλιστικών Οργανισμών;
• Με μειούμενα διαθέσιμα εισοδήματα και συνεπώς Μονάδες Αγοραστικής Δυνάμεως (Μ.Α.Δ.), δεν θα υπάρξει δυσχέρεια και ίσως αδυναμία εξυπηρετήσεως υποχρεώσεων των φορολογουμένων προς το Δημόσιο, αλλά και των μεταξύ τους συναλλασσομένων καταναλωτών; Δεν θα προσθέσουν νέες επισφάλειες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με νέα κόκκινα δάνεια;
• Πώς θα καλυφτούν οι άμεσες υποχρεώσεις του Δημοσίου μέχρι τέλος Αυγούστου και όσες άλλες ακολουθούν; Με νέα δάνεια, που από την δεκαετία του 1980 αποτέλεσαν την αρχή μιας ολέθριας τακτικής, να δανειζόμεθα όχι για να επενδύσουμε προς παραγωγή εθνικού πλούτου, αλλά για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων, να ενισχύεται η κατανάλωση για καλοπέραση; Και το αποτέλεσμα (τραγικό) είναι κάθε παιδάκι που γεννιέται να επιβαρύνεται αναιτίως γι’ αυτό, με 32.000 ευρώ χρέος, εις… δόξαν προς τούτο, ενός σπάταλου και διεφθαρμένου μέρους κομματικών της γενιάς της μεταπολιτεύσεως.
• Πόσο είναι το χρηματικό κόστος σε βάρος της οικονομίας μας από την άκαρπη σπατάλη του πεντάμηνου χρόνου, κυρίως εκ μέρους του ανευθυνοϋπεύθυνα λειτουργήσαντος και μονίμως συνεντευξιαζόμενου εγωκεντρικού υπουργού Οικονομικών; Γιατί μέχρι τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τηρεί σιγήν ασυρμάτου, έχει εξαφανιστεί από τα προσφιλή του ΜΜΕ, ενώ μέχρι πρότινος ενόμιζε ότι έχει τις λύσεις όχι μόνο για όλα τα Ελληνικά, τα Βαλκανικά, τα Ευρωπαϊκά, τα υφηλιακά αλλά και τα συμπαντικά προβλήματα; Μήπως κατάλαβε ότι κούρασε;
• Εγκαταλείφτηκε η πρόθεση αναδιαρθρώσεως του χρέους, το οποίο είναι δυσβάστακτο, ίσως μη βιώσιμο παρά τα υποστηριζόμενα και αναίτια θα επιβαρύνει γενιές Ελλήνων με αμφίβολη την απρόσκοπτη εξυπηρέτησή του λόγω του μειούμενου συνεχώς ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος;
• Το κείμενο της τελικής συμφωνίας θα το επικυρώσει ψηφίζοντάς το το κοινοβούλιο ή θα υπάρξουν απευκταίες αντιδράσεις που θα δημιουργήσουν προβλήματα συνοχής στην Κυβέρνηση με ότι αυτά συνυπάγονται για την ίδια και την πορεία της χώρας;
Τελειώνοντας υπενθυμίζω:
α) Και άλλες χώρες πέρασαν από μνημόνια, όπως Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Λεττονία, Κύπρος. Σεβάστηκαν και τήρησαν τους όρους τους και σύντομα βγήκαν στις αγορές, κάτι που δεν συνέβη με την δική μας.
β) Ο Εμμανουήλ Ροΐδης, λόγιος, δημοσιογράφος και ριζοσπάστης βουλευτής πριν ένα αιώνα περίπου είχε πει: «Η Ελλάδα τους εχθρούς της, κάποιες φορές ας μη τους αναζητά πέραν, αλλά εντός των συνόρων της».

Υ.Γ.1: Πότε θα αποφασιστει η μείωση του αριθμού των βουλευτών όπως προεκλογικώς υπεσχέθησαν;
Υ.Γ.2: Πότε θα μάθουμε το τελικό κόστος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004; Γι’ αυτό πότε θα καταλογιστούν ευθύνες;
Υ.Γ.3: Πότε θα γίνει λογιστικός έλεγχος στα οικονομικά των κομμάτων που χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους;