Και ο ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στον «Μινώταυρο»!..

Διαπιστώσεις...

 Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, Φιλόλογος - πρ. Δημοτ. Σύμβουλος Ιωαννίνων

•  Όλα δείχνουν ότι ο «Μινώταυρος» ετοιμάζεται να κατασπαράξει και τη νέα Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Καμμένου. Φαίνεται πως η οικονομική κρίση λειτουργεί νομοτελειακά στην τύχη των κυβερνητικών κομμάτων. Πρώτος εγκλωβίστηκε στον Λαβύρινθο ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος με την ορμή της πρωτιάς είπε το αμίμητο «λεφτά υπάρχουν». Και πόσο γρήγορα παραδόθηκε, διαλύοντας τη χώρα, αποσυνθέτοντας το ΠΑΣΟΚ και λερώνοντας το όνομα «Παπανδρέου». Αλλά και ο Σαμαράς δεν γλύτωσε την αυτοθυσία με τις μεταμορφώσεις του, παρά την φιλότιμη προσπάθεια να πει τα πράγματα με το όνομά τους.
Και τώρα ήρθε η ώρα του Τσίπρα να άρει τον σταυρό του δικού του μαρτυρίου. Και όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι το τίμημα της πολιτικής του θα είναι βαρύ και για τον ίδιο, αλλά και για το κόμμα του, τη λεγόμενη αριστερή κυβέρνηση. Για παρηγοριά όλων μας ας μην ξεχνάμε ότι την ίδια τύχη είχαν και άλλα κυβερνητικά κόμματα σε χώρες της Ευρώπης που δοκιμάζονται από την οικονομική κρίση, όπως για παράδειγμα στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Ιταλία και αλλού.
Φαίνεται πως οι γενεσιουργές αιτίες είναι με βάθος και η θεραπεία απαιτεί θυσίες πολλές ώσπου να φτάσουν οι δοκιμαζόμενες κοινωνίες στη λύτρωση. Η ιστορία των νεοτέρων χρόνων μας βεβαιώνει ότι πάντα έτσι κινούνται τα πολιτικά πράγματα, αφού οι πολιτικοί ηγέτες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό και τις τύχες των λαών. Ας μην ξεχνάμε ποτέ οι νεοέλληνες πώς ο λαός μας αντάμειψε και τον Τρικούπη και τον Ελ. Βενιζέλο. Μεγάλοι ή μάλλον κορυφαίοι πολιτικοί και οι δύο και με έργο σπουδαίο για την Ελλάδα και όμως τιμωρήθηκαν από το λαό γιατί σε κρίσιμες στιγμές οι πολίτες προτάσσουν το ατομικό και αφήνουν το εθνικό – κοινωνικό συμφέρον στην άκρη.
Θύματα αυτής της πολιτικής νοοτροπίας είναι και οι τωρινοί μας πολιτικοί ηγέτες. Βεβαίως υπάρχει ευθύνη στον κάθε πολιτικό αρχηγό και είναι λογικό ο πολίτης να θέλει να αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Μόνο οι άνθρωποι του Τσίπρα θέλουν να αγνοούν αυτή την πραγματικότητα και καμαρώνουν με την υψηλή αποδοχή της Κυβέρνησής τους σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Αλλά πόσες φορές στο εγγύς παρελθόν δεν διαψεύστηκαν ανάλογες εκτιμήσεις προτού ο πετεινός λαλήσει τρεις;
Οι εξελίξεις δυστυχώς όλο και επιβεβαιώνουν την ιστορική μας εμπειρία. Ο Τσίπρας με τον Καμμένο κέρδισαν τις εκλογές με ένα πρόγραμμα εντελώς άσχετο με την ελληνική πραγματικότητα. Υποσχέθηκαν τα πάντα στους πάντες χωρίς να υπάρχει ούτε ένα ευρώ στα κρατικά ταμεία και με χίλιες υποχρεώσεις της χώρας. Κοινή λογική λέει ότι εκ του μη έχοντος ουκ αν λάβοις. Και το πλέον παράλογο ήταν ότι κατακεραύνωναν ως προχτές τους Ευρωπαίους, ενώ χωρίς τη βοήθειά τους η χώρα βαδίζει στη χρεωκοπία!
Και τώρα που ο Πρωθυπουργός αντιλήφθηκε ότι δεν υπάρχει άλλη λύση από τον έντιμο συμβιβασμό, η κατάσταση τείνει να γίνει μη διαχειρίσιμη. Από την μία δειλά-δειλά χτυπάνε τα τύμπανα στις συνιστώσες, γιατί, λένε, οι «κόκκινες γραμμές» της Αριστεράς δεν μπορεί να παραβιαστούν. Όμως δεν μας λένε πώς θα ξεπεραστούν τα αδιέξοδα και καταφεύγουν σε ανορθόδοξες αναλύσεις. Άλλοι υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή, άλλοι απειλούν την Ευρώπη και άλλοι αεροβατούν, σαν να είναι συντεχνία και όχι κυβέρνηση. Πρόκειται για μια πραγματική Βαβέλ, που κανείς δεν γνωρίζει που θα οδηγήσει τα πράγματα. Όταν λείπει η ιδεολογική ομοιογένεια και η συλλογικότητα είναι λογικό να χάνεις και τον ρεαλισμό και την πολιτική σου ευθύνη έναντι της κοινωνίας που κυβερνάς.
Αλλά εκτιμώ ο κ. Τσίπρας πέραν από τα εσωτερικά σοβαρά προβλήματα στο κόμμα του θα έχει να αντιμετωπίσει και την κοινωνία, δηλαδή τον ίδιο του λαό. Η πλειοψηφία των πολιτών είχε πιστέψει στις μεγαλοστομίες του και στις δεσμεύσεις του. Ενδεικτικά θυμίζω μόνο το ζήτημα του ΕΝΦΙΑ, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ψήφο πολλών συμπατριωτών μας ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές του ρίζες. Τώρα που είναι αναγκασμένος να συμβιβαστεί και να αναιρέσει σχεδόν όλα τα ιδεολογήματά του πως θα αντιμετωπίσει την λαϊκή αμφισβήτηση;
Γιατί η αγανάκτηση, η οργή και η τιμωρητική διάθεση των πολιτών δεν κρατάει στο διενεκές. Κάποια στιγμή η σκληρή πραγματικότητα επαναφέρει τον πολίτη σε κατάσταση περισυλλογής και σκέψης, αφού τα προβλήματα δεν εξαλείφονται μόνο με τον θυμό. Ο άνεργος προσδοκά εργασία, ο φτωχός θέλει ανάσα και ο μαγαζάτορας χρειάζεται πελάτες. Όταν, λοιπόν, όλα χειροτερεύουν και η ζωή τραβάει την ανηφόρα, πώς να σιωπήσει μπροστά στις παλλινωδίες της Κυβέρνησης, τις αντιφάσεις και τις οβιδιακές μεταβολές;
Να γιατί υποστηρίζω ότι τώρα έρχονται τα πολύ δύσκολα για το δίδυμο Τσίπρα – Καμμένου και φοβάμαι πως ο «Μινώταυρος» ετοιμάζεται για μια ακόμα επιδρομή με άγριες διαθέσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο.