Κανείς πια δεν μιλάει για τον Πολιτισμό!..

 Έχει περάσει αρκετός καιρός από τις βουλευτικές εκλογές και από την μέρα που ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας έδωσε τα χέρια με τον Π. Καμμένο για να σχηματιστεί η ελληνική κυβέρνηση. Αρκετό νερό έχει τρέξει στο αυλάκι, πολλά έχουν ειπωθεί και έχουν γίνει, αλλά δεν έχει ακουστεί τίποτε για το θέμα του πολιτισμού σε αυτή την χώρα από επίσημα χείλη.
Κανείς μας δεν έχει την φαντασίωση σε αυτή την χρονική στιγμή, σε αυτή την ιστορικά ταραγμένη περίοδο για την χώρα πως θα τεθεί ο πολιτισμός ως προτεραιότητα. Στην αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση και επιχειρούσε να «χτυπήσει» την κυβέρνηση εκεί όπου πονούσε, δηλαδή στο οικονομικό κομμάτι. Ύστερα ήρθε η προεκλογική περίοδος. Εκεί παραδοσιακά είναι… η παιδική χαρά του πολιτικού. Ταξίδια σε όλη την Ελλάδα, ευκαιρία για γνωριμίες και διασυνδέσεις και φυσικά υποσχέσεις, υποσχέσεις, υποσχέσεις…
Ακόμα και τότε όμως, την στιγμή που όλοι υπόσχονται και τάζουν αφειδώς, δεν αναφέρθηκε πουθενά ο πολιτισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε τις εκλογές, πέρασαν μήνες και ως τώρα δεν έχει γίνει καμία κουβέντα για τον πολιτισμό. Όχι συζήτηση στην Βουλή, αλλά ούτε μια δήλωση από επίσημα χείλη, κάποιου μέλους της κυβέρνησης.
Είναι πραγματικά αξιομνημόνευτο. Κανείς κυβερνητικός αξιωματούχος δεν έχει μιλήσει ακόμα για τον πολιτισμό, για τα μουσεία. Λες και πολιτισμός δεν υπάρχει σε αυτή την χώρα! Προσωπικά δεν έχω ακούσει ποτέ και πουθενά τον κ. Μπαλτά (Υπουργό Πολιτισμού) ή τον κ. Ξυδάκη (Υφυπουργό Πολιτισμού) να μιλούν για το υπουργείο που ανέλαβαν και την δουλειά που πρέπει να κάνουν. Η λογική αλλά και η Ιστορία μας επιτρέπουν να ανησυχούμε ελεύθερα. Είτε οι κύριοι Υπουργοί και οι σύμβουλοι τους είναι άσχετοι στα πολιτιστικά θέματα, με μηδαμινή δυνατότητα αξιολόγησης της κατάστασης και χωρίς παιδεία επί του πολιτισμού, είτε πολύ απλά δεν ενδιαφέρονται.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν πιστεύω πως ισχύει το πρώτο. Τα βιογραφικά και των δύο δεν το επιτρέπουν. Επομένως, πάμε στο δεύτερο. Αδιαφορούν. Βλέπουν πως υπάρχει πρόβλημα και δεν θέλουν να το αγγίξουν. Εκείνοι και η κυβέρνηση. Πιθανώς να έχουν εντολές άνωθεν να μην ασχοληθούν με τον πολιτισμό καθώς τα σημαντικότερα θέματα αυτή τη στιγμή είναι εκείνα της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομίας (εκεί που… διαπρέπουμε δηλαδή). Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι τίποτα δεν αλλάζει.
Καθώς λοιπόν όλα μένουν στάσιμα στον συγκεκριμένο τομέα, αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει ένα πλάνο από την κυβέρνηση για την βελτίωση και βέλτιστη αξιοποίηση του πολιτισμού μας; Πώς σκοπεύουν οι πολιτικοί ιθύνοντες να εκμεταλλευτούν το καλοκαιρινό κύμα τουριστών; Επιβεβαιωμένα υπάρχουν λάθη, παραλείψεις, ελλείψεις κενά στα μουσεία ανά την χώρα. Η κυβέρνηση τα βλέπει όλα αυτά ή κρίνει ότι η κατάσταση είναι ανεκτή; Μπορώ να παραθέσω εκατοντάδες ερωτήσεις με την πεποίθηση πως δεν θα τύχουν απάντησης. Ολόκληρο μνημόνιο υπεγράφη από την χώρα και κάποιοι δεν το διάβασαν καν, στον πολιτισμό της Ελλάδας θα σταθούν;
Δεν έχω την απαίτηση να λυθούν όλα τα προβλήματα που αφορούν τον πολιτισμό σε μια νύχτα. Αλλά μιας και είμαστε «πρώτη φορά αριστερά» δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια κάποια πρόνοια για τους θησαυρούς και την πολιτιστική κληρονομιά του λαού; Επανειλημμένα εγώ και πολλοί άλλοι έχουμε αναφέρει πως ο πολιτισμός μπορεί να είναι το μέσο για να σωθούμε, με σωστή και πλήρη αξιοποίηση τόσο των πολιτιστικών αγαθών που απλόχερα μας παρέχει η πατρίδα μας όσο και του ανθρώπινου δυναμικού που υπάρχει στην χώρα.
Υπάρχουν νέοι άνθρωποι, με νέες ιδέες που είναι επιστημονικά καταρτισμένοι σε θέματα μουσείων και πολιτισμού, που είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες έτοιμοι και διψασμένοι να αναλάβουν πόστα και θέσεις που είναι κατειλημμένες από συνδικαλιστές και… πελάτες βουλευτών. Το βασικό θέμα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι το οικονομικό, αλλά το όραμα. Η κυβέρνηση δεν έχει δώσει ένα στίγμα, ένα όραμα για το τι μέλλει γενέσθαι με τον πολιτισμό και την κληρονομιά της Ελλάδας.
Το χειρότερο γι’ αυτήν την συγκεκριμένη κυβέρνηση είναι ότι δυστυχώς κανείς μας δεν εκπλήσσεται ούτε απογοητεύεται από την στάση της. Το μόνο που μένει είναι ένα κενό. Κενό στα μουσεία, κενό στα ταμεία, κενό στις συνειδήσεις. Ένα κενό μεταξύ των ένδοξων, ρεαλιστών, πρακτικών και πολυπραγμόνων προγόνων μας με την σημερινή γενιά. Ένα κενό που συνεχώς μεγαλώνει. Αυτό το κενό, μπορεί να κλείσει μόνο με την παράδοση και τον πολιτισμό μας.