Ληστεία για γέλια…

Εύθυμα & Σοβαρά...

  Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΑΛΕΣ, Φιλόλογος

•  Μέχρι τώρα παρακολουθούσα στα ΜΜΕ ληστείες σε Τράπεζες, ΔΕΚΟ κλπ. για κλάματα, γιατί εκτός από τη λεία που αποκόμιζαν οι ληστές τρομοκρατούσαν με την παρουσία τους και τον εξοπλισμό τους τούς υπαλλήλους και τους πελάτες των καταστημάτων, έριχναν και καμιά ριπή για εκφοβισμό, τραυμάτιζαν ή και σκότωναν κάποιον, κρατούσαν και κανέναν όμηρο, αλλά έφευγαν και με κινηματογραφικό τρόπο που εντυπωσίαζε. Αυτά κυρίως χαρακτηρίζει μια ληστεία της προκοπής, γιατί εμπεριέχει δραματικότητα.
Από την Τετάρτη 15 Απριλίου διαπίστωσα πως υπάρχουν και ληστείες για γέλια. Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, γίνονται και τέτοιες ληστείες. Μία από αυτές εξελίχθηκε σε υποκατάστημα Τραπέζης στην πόλη μας, στην οποία έτυχε να είμαι αυτόπτης μάρτυρας από πλευράς πελατών.
Καθισμένος σε καρέκλα συζητούσα με τον προϊστάμενο του υποκαταστήματος, οπότε κάποια στιγμή τον είδα να σαστίζει. Σε ερώτησή μου τι συμβαίνει, μου απαντά  «ληστεία». Στρέφω την προσοχή μου προς το ταμείο και βλέπω έναν τύπο με κασκέτο και μακριά γενειάδα να βρίσκεται πάνω από το κεφάλι της ταμία. Προσπαθεί να πάρει χρήματα, αλλά χάρη στην ψυχραιμία της υπαλλήλου δεν τα καταφέρνει, οπότε απομακρύνεται φωνάζοντας δυο - τρεις φορές «μη χτυπήσετε συναγερμό». «Παρήλασε» ενώπιόν μας προς την έξοδο κινδύνου στο βάθος του υποκαταστήματος, διαπίστωσε ότι ήταν κλειδωμένη και επέστρεψε στην κύρια είσοδο για να αποχωρήσει σαν κύριος! Εκτός από τα χρήματα που δεν εισέπραξε, δεν εισέπραξε δυστυχώς ούτε χειροκρότημα για τον τρόπο που κινήθηκε! Κλήθηκε η Αστυνομία, η οποία ανέλαβε την υπόθεση.
Να πω την αλήθεια, αυτόν τον τύπο δεν τον πιάνει το μάτι μου για ληστή. Ούτε το παράστημά του ταίριαζε, ούτε ο τρόπος δράσης του. Έδειχνε κάτι το αφελές, κάποια προχειρότητα, έναν ερασιτεχνισμό, ίσως μια πρόβα για μια άλλη φορά. Το σκηνικό έμοιαζε σαν μια άσκηση προσομοίωσης σε ληστεία!
Όταν έφυγα από το υποκατάστημα έκανα ορισμένες σκέψεις για τον κακόμοιρο επίδοξο ληστή. Και τον λέω κακόμοιρο γιατί αν καθόταν περισσότερο μέσα στο υποκατάστημα, θα με έπειθε να βγάλω από την τσέπη μου είκοσι ΕΥΡΩ για την παράστασή του! Δεν προσπάθησα να εισχωρήσω στα κίνητρά του, γιατί λίγο πολύ αυτά είναι ίδια για όλους τους ληστές. Περισσότερο με απασχόλησε η εικόνα του.
Προέβη στην προμήθεια των μέσων παραλλαγής (κασκέτο, γενειάδα, όπλο κλπ), έκανε τις πρόβες στο σπίτι του για τον τρόπο εμφάνισής του, φαντάζομαι πως παρακολούθησε τον στόχο του για κάποιες μέρες και κατέστρωσε το σχέδιο δράσης. Ο ερασιτεχνισμός του με κάνει να πιστέψω πως δεν είχε συνεργάτες. Τι έδειξε ο άνθρωπος αυτός; Ότι δεν κάνει για ληστής!   Δεν το ’χει! Τον «λυπήθηκα», τόσος κόπος να πάει χαμένος; Φαντάζομαι πως ο ίδιος θα ντράπηκε και θα απογοητεύθηκε επειδή δεν αξίζει ούτε για μια ληστεία! Γι’ αυτό πρέπει να... αποχαρακτηρισθεί ως ληστής, γιατί θα θιγούν οι πραγματικοί ληστές!
Καθώς βάδιζα στην οδό Καποδιστρίου έβαλα τα γέλια γιατί ασυναίσθητα ήρθε στο νου μου το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης», του οποίου μεταφέρω παραφρασμένους κάποιους στίχους:
«Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Ντύθηκε σαν τους ληστάς,
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους ληστάς να φέρεται,
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσιν»!
Θέλω να πιστεύω πως, όταν κατακάθισε ο «κουρνιαχτός» και οι υπάλληλοι του υποκαταστήματος έβαλαν τα γέλια. Ωστόσο, θα τους συμβούλευα να κάνουν και καμιά άσκηση προσομοίωσης σε ληστεία που δεν θα είναι για γέλια, αλλά για κλάματα.