Καθηγητές Υπουργοί... Πρυτανεία κλειστή!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

  Του ΠΑΝΑΓ. ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗ, Ομοτ. Καθηγητή Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών

•  Είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση περιλαμβάνει στη σύνθεσή της τόσους πολλούς καθηγητές Πανεπιστημίου παρά την κρατούσα αντίληψη ότι η αποτελεσματικότητά τους σε υπουργικά αξιώματα είναι μάλλον αρνητική στις περισσότερες των περιπτώσεων. Φήμη όχι αδικαιολόγητη, εν πολλοίς, γιατί άλλο επιστήμη, άλλο πολιτική. Ολοκάθαρη η πρώτη, θολή η δεύτερη. Άλλο το πεδίο άσκησης της πρώτης (Παν/μια, Ερευνητικά Κέντρα, Ινστιτούτα), άλλο το πεδίο άσκησης της δεύτερης, η οποία, όπως τα αέρια, τείνει να καταλάβει όλο τον προσφερόμενο χώρο εξικνουμένου και μέχρι του πεζοδρομίου... Η πράξη απέδειξε ότι για έναν καθηγητή Παν/μίου είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να υπηρετεί ταυτόχρονα τα δύο πεδία εκ των οποίων χωρίς σκοπιμότητες και ίντριγκες το πρώτο, αλλά πλήρες σκοπιμοτήτων και υπόπτων συμφερόντων το δεύτερο. Η λαϊκή παροιμία, σοφά λέγει: «ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς». Στο επιχείρημα ότι αν δεν πάνε οι άξιοι στη Βουλή το κοινοβούλιο θα πέσει στα χέρια ανεπαγγέλτων – μετρίων πολιτικών αντιτάσσεται από τους δεύτερους ότι οι «άξιοι...» χρησιμοποιούν το αξίωμα του βουλευτού ή του υπουργού, συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του οφελίμου... τείνοντας, μάλιστα, περισσότερο προς το δεύτερο. Για την έριδα αυτή γράφτηκαν πλείστα όσα άρθρα κατά τη συζήτηση του ασυμβιβάστου ή μη του βουλευτικού αξιώματος με παράλληλη άσκηση ελευθέρου επαγγέλματος. Η Βουλή μας τάχει και τα δύο με ό,τι καλό ή κακό αυτό συνεπάγεται. Ο καθηγητής άνετα μπορεί να συνδράμει την εκάστοτε κυβέρνηση ως εμπειρογνώμων ή σύμβουλος. Αν όμως αναλαμβάνει υπουργικό αξίωμα πρέπει να παραμείνει ασυμβίβαστος με τις αρχές του και να εφαρμόσει τις γνώσεις του για τις οποίες προφανώς, εκλήθη και όχι να ασκεί πολιτική συμβιβασμού και υπακοής. Έτσι, σήμερα, μπροστά στα μάτια των καθηγητών – υπουργών, παριστάμεθα μάρτυρες της κατάληψης διαρκείας της Πρυτανείας του ΕΚΠΑ από άτομα αγνώστου ταυτότητος, αγνώστων προθέσεων, αγνώστου προέλευσης, αγνώστων φρονημάτων αλλά γνωστής αντιδημοκρατικής και αντισυνταγματικής συμπεριφοράς εκδηλωμένης με την αδυναμία λειτουργίας των Πρυτανικών Αρχών, με την παρεμπόδιση των καθηγητών να μπουν στα γραφεία τους, των φοιτητών να πάνε στη Γραμματεία και όσων διοικητικών υπαλλήλων θέλουν να εργασθούν. Καταλήψεις, συχνά συνοδευόμενες από καταστροφή τεχνικών μέσων διδασκαλίας και κλοπές ηλεκτρονικού υλικού ιδιαιτέρως ακριβού. (Ποιος πληρώνει;).
Η κατάληψη συνεχίζεται για 17η μέρα και οι συναρμόδιοι υπουργοί – καθηγητές(!) ρίχνουν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, για ν’ ακούσουμε και το ανήκουστο, «το υπουργείο μου δεν παρεμβαίνει σε ενδοπανεπιστημιακές! και ακαδημαϊκές! διαφορές...», όταν είναι γνωστό ότι οι καταληψίες μόνο φοιτητές δεν είναι... Είναι ντροπή κα κατάντημα η υποταγή (καπέλλωμα) πανεπιστημιακών καθηγητών σε πολιτικές εντολές κομματικών υπουργών για μη εφαρμογή των νόμων. Είναι ντροπή, οι δάσκαλοι να μην διδάσκουν τους μαθητές τους, να μάχονται με θάρρος και τόλμη για το ορθό, το δίκαιο, το ωραίο και τ’ αληθινό χωρίς συμβιβασμούς και χωρίς δειλία. Αν δεν το μπορούν, ας περιορισθούν στη διδασκαλία και στην έρευνα των γνωστικών τους αντικειμένων όπου θα είναι περισσότερο οφέλιμοι.
Είναι ντροπή για την Πολιτεία να μην έχει την πολιτική βούληση ή, το χειρότερο, να μην μπορεί να διασφαλίσει την ελεύθερη πρόσβαση των Πρυτανικών Αρχών στην Πρυτανεία και να περιφέρονται με άλλους συναδέλφους τους στα Προπύλαια παρεμποδιζόμενοι και προπηλακιζόμενοι από ποιους κ.κ. συνταγματολόγοι; Από τα «παιδιά...» που «ειρηνικά...» διαδηλώνουν; Απ’ αυτούς που ασκούν το συνταγματικό τους δικαίωμα όπου και όπως αυτοί θέλουν; Απ’ αυτούς που αποστερούν του συνταγματικού δικαιώματος των άλλων να πάνε στην εργασία τους; Απ’ αυτούς που μόνο τη δική τους ελευθερία και των φίλων τους αναγνωρίζουν;
Έλεος κ.κ. συνάδελφοι καθηγητές του συνταγματικού δικαίου. Έχετε χρέος να ορθώσετε το ανάστημά σας και να πείσετε τον κ. Πρωθυπουργό να μαζέψει κάποιους ανερμάτιστους συναδέλφους σας ώστε να μην σας καταργούν τόσο προκλητικά χωρίς να νοιάζονται ότι έτσι ευτελίζουν, με την ανοχή σας, τον τίτλο του καθηγητού – δασκάλου. Αρκετά έχουν απαξιώσει το βουλευτικό τους αξίωμα και το ελληνικό κοινοβούλιο, εδώ και χρόνια, ας μην τους επιτραπεί να ευτελίζουν τους ακαδημαϊκούς τίτλους, γιατί αυτό βλάπτει σοβαρά την υγεία του Έθνους και όχι μόνο. Από κανένα και για κανένα πολιτικό αξίωμα δεν επιτρέπεται να είναι ανεκτή οποιαδήποτε απαξίωση των ακαδημαϊκών τίτλων. Όποιος δεν το μπορεί παραιτείται από υπουργός. Όποιος το μπορεί παραιτείται από καθηγητής. Έτσι, τόσο πολύ απλά.

* Υ.Γ.: Προσυπογράφω την συνέντευξη στο φύλλο της Κυριακής του Πρυτάνεως κ. Δημοπούλου (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 5 Απρ. 2015).