Καιρός πια να αλλάξει η φιλοσοφία της Ευρωζώνης!

 ➤  Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΝΕΣΣΗ

  Το Ευρώ ως κοινό νόμισμα της Ευρώπης και η «οικονομική» και νομισματική ένωση των κρατών που προέκυψε εξ αυτού και αποτελεί την σημερινή λεγόμενη Ευρωζώνη, ήταν ένα φιλόδοξο σχέδιο που το οραματίστηκαν ηγέτες με κύριο ζητούμενο την ευημερία των πολιτών της Ευρώπης. Το σχέδιο όμως αυτό δεν εφαρμόστηκε από τους οραματιστές του, αλλά εκ των πραγμάτων και των πολιτικών συσχετισμών, αφέθηκε να υλοποιηθεί από πολιτικούς που πιστεύουν στο δίκαιο των ισχυρών και έτσι ο ισχυρότερος πόλος που ήταν έτσι κι αλλιώς η Γερμανία το οικειοποιήθηκε και επέβαλλε και συνεχίζει να επιβάλλει τα δικά της κυρίως σχέδια, που εξυπηρετούν τα δικά της γιγάντια πλεονάσματα σε βάρος σχεδόν όλων των υπολοίπων χωρών.
Αυτό όμως δεν μπορεί να αντέξει για πολύ ακόμη, γιατί εκτός του ότι είναι άδικο, στερείται οικονομικής λογικής. Δεν μπορεί δηλ. μια συνθήκη οικονομικής - νομισματικής ένωσης πολλών χωρών, να επιτρέπει τη συγκέντρωση της βαριάς βιομηχανικής παραγωγής μόνο σε μια ή δύο το πολύ χώρες, χωρίς να υπάρχει καμία σκέψη για αποκέντρωση αυτής της παραγωγής και στις περιφερειακές και πιο αδύνατες χώρες της Ευρωζώνης.
Οι ΗΠΑ με ευνοϊκούς νόμους και άμεσες επενδύσεις βοηθούν τις πολιτείες που για διάφορους λόγους υστερούν οικονομικά. Αυτός είναι ο ορισμός μιας πραγματικής και ουσιαστικής ένωσης και σύγκλισης. Έτσι μόνον ενισχύεται η συνεκτικότητα μιας οικονομικής ένωσης χωρών, με αναπτυξιακή πολιτική που επεκτείνεται σε όλο το εύρος των χωρών που την αποτελούν. Αλλιώς είναι μια ψευδοοικονομική ένωση προς εξυπηρέτηση των δυνατών.
Οι δυνάμεις που θα επαναφέρουν το θέμα και τη συζήτηση στις σωστές αρχικές του διαστάσεις και τα ξεχασμένα οράματα για ένα ενιαίο Ευρωπαϊκό νόμισμα, που θα εξυπηρετεί και θα ισχυροποιεί ΟΛΕΣ τις χώρες της Ευρώπης στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι, ίσως καταφέρουν να αποτρέψουν τη διάλυση αυτού του σημαντικού αλλά δυστυχώς ετοιμόρροπου νομισματικού ψευδοοικονομικού οικοδομήματος.
Οι χαμένοι από μια κατάρρευση του Ευρώ δυστυχώς θα είναι πάλι οι ίδιοι. Αυτοί οι οποίοι σήμερα υποφέρουν και σκύβουν κάτω από τις διαθέσεις και απαιτήσεις του ισχυρού κράτους, του ενός ισχυρού κράτους της Γερμανίας (γιατί να το αποσιωπούμε αυτό, αφού είναι αλήθεια!). Ποιό το όφελος για την ύπαρξη του κοινού νομίσματος όταν οι πολίτες της Ευρώπης ζουν σε μια Ένωση της αυξανόμενης λιτότητας και της διαρκώς διογκούμενης φτώχειας;
Κάτω από το όριο της φτώχειας στη πλεονασματική Γερμανία είναι το15,5% (!) του πληθυσμού της, λόγω συνεχιζόμενης πολιτικής λιτότητας… αυτό είναι το όραμα που επιφυλάσσεται και για  όλες τις υπόλοιπες χώρες;
Να λοιπόν γιατί θα πρέπει, κατά την άποψη μου, να αλλάξει η φιλοσοφία της Ευρωζώνης και να δείξει έμπρακτα και το ανθρώπινο πρόσωπό της, εκφρασμένο μέσα από τα οικονομικά προγράμματα σύγκλισης των οικονομιών με αποκέντρωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων. Είναι εντελώς παράλογο να απαιτούνται συγκλίσεις αριθμών και οικονομικών δεικτών χωρίς μια ουσιαστική και ισομερή -κατά το δυνατόν- αναπτυξιακή πολιτική αποκέντρωσης της παραγωγής. Και αυτό όχι γιατί είναι απλά πιο δίκαιη αυτή η αλλαγή φιλοσοφίας, αλλά γιατί είναι η μόνη κατεύθυνση σήμερα, που μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχιση της ύπαρξης του κοινού μας νομίσματος.
Αν από σήμερα κιόλας δεν αλλάξει αυτή η κατεύθυνση που οδηγεί όλο και περισσότερους πολίτες της Ευρώπης στην οικονομική ανέχεια, τότε το ενιαίο νόμισμα σύντομα θα ανήκει στο παρελθόν και στα εκθετήρια των μουσείων.
Εκτός αν αυτό είναι που επιθυμούν τελικά να γίνει κάποιοι ισχυροί και συμφωνούν, χωρίς να το εξομολογούνται ανοικτά, με τους λεγόμενους Ευρωσκεπτικιστές (Μαρί Λεπέν Γαλλία κλπ.) που ζητούν τη διάλυση της ευρωζώνης και του ενιαίου νομίσματος.