Η Ελληνική Μυθολογία και Ιστορία εμπλούτισαν την λατινική γλώσσα!

➤  Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΜΟΣ 

   Είναι πασίγνωστον ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η αρχαιότερη από όσες ομιλούνται σήμερα στην Ευρώπη. Και αν δεν μπορούμε να καθορίσουμε ακριβώς την ηλικία της, έχει γίνει αδιαμφισβήτητο ότι είναι πολύ αρχαιότερη από ότι διδαχθήκαμε στα μαθητικά και φοιτητικά μας χρόνια. Αυτό μαρτυρούν, ανάμεσα σε πολλά άλλα, και οι πολλές πινακίδες, που τα «Αρχεία» της ελληνικής γης διαφύλαξαν επί τόσες χιλιετίες  και  ήλθαν  στο  φως  από  τις  πινακίδες  της Κνωσού και των Μυκηνών μέχρι την πρόσφατη (1993) πινακίδα του Δισπηλιού της Καστοριάς. Ο καθηγητής Γ. Χουρμουζιάδης στο βιβλίο του «Το Δησπιλιό της Καστοριάς», ομιλεί για την «παρουσία ενδείξεων πρώιμης γραφής που η ενδεχόμενη αποκρυπτογράφησή της μπορεί να σημαίνει ιστορικής σημασίας αποκαλύψεις».
Παλαιότερα επικρατούσε η θεωρία ότι οι αρχαίοι Έλληνες παρέλαβαν το αλφάβητο από τους Φοίνικες, οι οποίοι κατοικούσαν στις ακτές της Συρίας – Παλαιστίνης. Ενώ συνέβη το αντίθετο. Οι Φοίνικες παρέλαβαν τη γραφή από τους Κρήτες αποίκους, οι οποίοι κατά τον 13ο αιώνα π.Χ. αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι, όπως μας είναι γνωστοί από την Παλαιά Διαθήκη. Ο Άρθουρ Έβανς, Άγγλος αρχαιολόγος υποστηρίζει: «Η γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικής Γραφής».
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τον Ιούνιο του 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις ανακοίνωσε δημόσια ότι μπόρεσε να αποκρυπτογραφήσει μια γνωστή μέχρι τότε γραφή, την Κρητικομυκηναϊκή γραμμική γραφή τύπου Β’ στην οποία βρίσκονται γραμμένες πολλές πινακίδες από την Κρήτη, τις Μυκήνες, την Πύλο κ.α. και, το κυριότερο, ότι η γλώσσα των πινακίδων αυτών είναι Ελληνική.
Η σπουδαιότητα της ανακοίνωσης του Βέντρις για την επιστήμη γενικότερα (που έλυνε, επιτέλους, το μυστήριο των πινακίδων της γραμμικής γραφής Β’), αλλά ιδίως για τον ελληνικό πολιτισμό, που η γραπτή του παράδοση μεταφερόταν επτά περίπου αιώνες νωρίτερα (από τον 8ο αιώνα π.Χ. στον 15ο), ήταν ανυπολόγιστης σημασίας. Άλλαζαν άρδην τα δεδομένα της ιστορίας μας αφού αυτή εξαρτάται και προσδιορίζεται χρονικώς, κατά κύριο λόγο, από τις γραπτές μαρτυρίες.
Είχε προηγηθεί η έρευνα του Άγγλου αρχαιολόγου Έβανς, ο οποίος έκαμε ανασκαφές στην Κρήτη. Είχε παρατηρήσει ότι από τους κατασπαρμένους στα διάφορα μουσεία της Ευρώπης σφραγιδόλιθους, εκείνοι που η προέλευσή τους ήταν γνωστή προέρχονταν από την Κρήτη. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι κοιτίδα της γραφής αυτής ήταν η Κρήτη. Γι’ αυτό το 1893 άρχισε τις έρευνες στην Κρήτη.
Ευθύς εξ’ αρχής ο Έβανς υποστήριξε ότι τα συλλαβογράμματα της γραμμικής γραφής Β’ δεν εκφράζουν γλώσσα ανατολικής προελεύσεως (όπως επιστεύετο πριν από την αποκρυπτογράφηση), αλλά μόνον ελληνικά. Ο Έβανς ακόμη είχε καταλήξει στο συμπέρασμα, βασιζόμενος σε παρατηρήσεις του επί της εξελίξεως των διαφόρων συλλαβογραμμάτων, ότι οι Φοίνικες παρέλαβαν την γραφή από Κρήτες αποίκους, οι οποίοι μετά τον 13ο π.Χ. αιώνα αποίκησαν τις ακτές της Παλαιστίνης ως Φιλισταίοι. Έτσι ο Έβανς κατέληξε στο συμπέρασμα ότι: Η γραφή της Κρήτης είναι η μήτηρ της Φοινικής γραφής! Περίπου την ίδια εποχή ο Ρενέ Ντυσσώ διετύπωσε ανάλογη άποψη: «Οι Φοίνικες είχον παραλάβει πρωιμώτατα το αλφάβητόν των παρά των Ελλήνων, οίτινες είχον διαμορφώσει τούτο εκ της Κρητομυκηναϊκής γραφής». Η διαφορά είναι ότι το φοινικικό σύστημα γραφής παρέμεινε συλλαβάριο, όπως ακριβώς το παρέλαβαν από τους Έλληνες, ενώ η Ελληνική φυσιολογική εξέλιξη κατέληξε στο σημερινό γνωστό αλφαβητικό σύστημα γραφής, το πρώτο δηλαδή αλφαβητάριο στον κόσμο.
Αυτήν την γραφή Β’ επέτυχε να αποκρυπτογραφήσει το 1952 ο Άγγλος αρχιτέκτονας Βέντρις με τη συνεργασία του μεγάλου Ελληνιστή Τσαντγουίκ , ο οποίος έχει γράψει σχετικά: «Όλοι οι Έλληνες πρέπει να σέβονται το κομμάτι αυτό του μαυρισμένου πηλού, γιατί αυτό κατ’ εξοχήν έπεισε τον κόσμο ότι οι δημιουργήσαντες τον μυκηναϊκόν  πολιτισμό ήσαν Έλληνες. Η γλώσσα που μιλούσαν 1700 χρόνια πριν γεννηθεί ο Χριστός, είναι με μερικές διαφορές η ίδια γλώσσα με την ελληνική που μιλιέται σήμερα. Και υπάρχουν ακόμη πολλά που δεν τα ξέρουμε για τις απαρχές της ελληνικής γλώσσας…».
Ο Μάικλ Βέντρις, που πέτυχε την αποκρυπτογράφηση, έλυσε τη μεγάλη απορία χιλιάδων μελετητών της ελληνικής ιστορίας, τους οποίους απασχολούσε, το ερώτημα: «Πως συμβαίνει οι Έλληνες με το τόσο υψηλό επίπεδο πολιτισμού να πάρουν το αλφάβητο από τους Φοίνικες…».
Ο θάνατός του το 1956, σε ηλικία 34 ετών σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, άφησε πολλά ερωτήματα, τα οποία παραμένουν αναπάντητα μέχρι σήμερα.
Χάρη στον Βέντρις αποδείχτηκε ότι η Ελληνική, η αρχαιότερη γλώσσα απ’ όσες ομιλούνται σήμερα στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, είναι εντυπωσιακά αρχαιότερη από όσο εθεωρείτο στις αρχές του 20ου αιώνα. Τα ελληνικά και πρωτοελληνικά φύλα διέθεταν διάφορα συστήματα γραφής. Αυτό έγινε γνωστό από τις πήλινες πινακίδες που τις διαφύλαξαν τα «αρχεία» της ελληνικής γης επί χιλιετίες και ήρθαν στο φως κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, «γράμμα λίθων γαίας παναληθέος».
***
Το ελληνικό αλφάβητο αποτέλεσε τη βάση για τη δημιουργία των αλφαβήτων όλων των ευρωπαϊκών γλωσσών. Οι Δυτικές χώρες έχουν το λατινικό αλφάβητο και οι Ανατολικές το σλάβικο. Το λατινικό είναι διασκευή του Ελληνικού χαλκιδικού αλφαβήτου.
Στην Εύβοια και συγκεκριμένα στη Χαλκίδα, την Ερέτρεια και την Κύμη υπήρχαν πολλοί Ιουδαϊκής καταγωγής, οι οποίοι αδυνατούσαν να προφέρουν τα σύμφωνα Δ και Γ, εδημιούργησαν τις παραλλαγές σε σύμφωνα όπως το D και το G. Επίσης δεν μπορούσαν να προφέρουν χωριστά το Μ από το Π και το Γ από το Κ, το Ν από το Τ. Έτσι δημιουργήθηκε το λεγόμενο Χαλκιδικό αλφάβητο. Άποικοι από την Κύμη ίδρυσαν αποικία στην περιοχή της Νεάπολης (Ν. Ιταλία). Εκεί μετέφεραν και το Χαλκιδικό αλφάβητο. Το πήραν οι Λατίνοι και το προσάρμοσαν στη γλώσσα τους. Το πήραν αργότερα οι Γάλλοι, οι Άγγλοι, οι Γερμανοί κ.λ.π.
Το 868 μ.Χ. ο ηγεμόνας της Μοραβίας (Τσεχοσλοβακίας) Ρατσισλάβος παρακάλεσε τον αυτοκράτορα Μιχαήλ τον Γ’ να του στείλει αποστόλους για να διδάξουν στο λαό του τον Χριστιανισμό στη γλώσσα τους (τη σλαβική). Ο Μιχαήλ Γ’ επέλεξε τους δύο αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι μιλούσαν καλά τη σλαβική. Αυτοί οι δύο εδημιούργησαν το σλαβικό αλφάβητο, το οποίο ονομάστηκε Κυρίλλειο, διότι ο Κύριλλος είχε την έμπνευση για τον τρόπο δημιουργίας του. Δηλαδή επήραν το ελληνικό αλφάβητο με κεφαλαία γράμματα (μεγαλογράμματη γραφή) και το προσάρμοσαν στη σλαβική γλώσσα κάνοντας τις αναγκαίες αλλαγές.
Λίγο αργότερα εισάγεται το ελληνικό αλφάβητο και στη Ρωσία μέσω του σλαβικού. Έτσι, τα μόνα αλφάβητα στον κόσμο που δεν έχουν ελληνική προέλευση είναι το Αραβικό, το Κινέζικο και το Ιαπωνικό!..
Υπάρχει, όμως και άλλη πλευρά του θέματος, η οποία αποτελεί και το κύριο θέμα της αναφοράς μου. Είναι μία αρκετά μεγάλη κατηγορία λέξεων, οι οποίες μέσα από τη δική τους ιστορία προβάλλουν την άγνωστη Προϊστορία, που συγχέεται με την «Μυθολογία». Από αυτές αποδεικνύεται ότι η Μυθολογία και η ιστορία μας έχουν εμπλουτίσει τη λατινική και μέσω αυτής τις δυτικές γλώσσες, με όρους και λέξεις των οποίων τις περισσότερες φορές αγνοούμε την ελληνικότητα.
Για παράδειγμα, η λέξη παλάτι, η οποία έγινε διεθνής με διάφορη προφορά σε κάθε περίπτωση: PALACE, PALAZZO, PALACIO, PALAST. Όλοι γνωρίζουμε ότι η λέξη προέρχεται από τον Παλατίνο λόφο της Ρώμης. Ο Παλατίνος (Mons Palatinus) είναι ένας από τους επτά λόφους της Ρώμης (επτάλοφος). Όμως, δεν μας λένε από πού ονομάστηκε έτσι ο λόφος αυτός της Ρώμης.
Ο Παλατίνος λόφος οφείλει το όνομά του στον ήρωα Πάλαντα από την Αρκαδία. Ήταν γιός του Ευάνδρου από την Αρκαδία, ο οποίος στα μέσα της δευτέρας χιλιετίας προ Χριστού έθεσε εκεί τα θεμέλια του πρώτου οικισμού της Ρώμης. Τον ύμνησε ιδιαίτερα ο Βιργίλιος, γιατί έθαψε εκεί τον πατέρα του. Ήταν σύμμαχος του Αινεία και έπεσε εκεί ο Πάλλαντας μαχόμενος για την εγκατάσταση του Αινεία.
Γι’ αυτό και ο αυτοκράτορας Αντώνιος ο Πίος (Ευσεβής) ανακήρυξε αργότερα το Παλλάντιο της Αρκαδίας «Πόλιν ελευθέραν», απαλλάσσοντας την, ως ιστορικήν πόλιν της Ρώμης, από την καταβολήν φόρων…
Άλλη χαρακτηριστική περίπτωση, κατά τη «μυθολογική» παράδοση, είναι ο διεθνής όρος του χρήματος «μονέδα», μάνεϋ κ.λ.π. και φυσικά έχουμε συνηθίσει να θεωρούμε ξένη την προέλευσή της. Μένουμε έκπληκτοι, όμως, όταν πληροφορούμαστε ότι είναι ελληνική η προέλευσή της και ότι συνδέεται με τη Θεά Ήρα. Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο Δίας ετιμώρησε την Ήρα «εις απομόνωσιν». Είναι η τιμωρημένη Ήρα, δηλαδή «Ήρα Μονία». Οι Ρωμαίοι έκοψαν νομίσματα με την εικόνα αυτή, την «Ήρα Μονία». Τα νομίσματα αυτά οι Λατίνοι τα ονόμασαν MONETA. Έτσι προήλθαν οι ονομασίες MONETA, MONNAIE, MONEDA, MONETEN.
Στο λατινοελληνικό λεξικό έχουμε: Moneta, ae= Μονήτα (Επίκληση της Ήρας). Το εν Ρώμη τέμενος της Μονήτης Ήρας (= της τιμωρημένης από τον Δία Ήρας). Στο τέμενος αυτό ήταν το αργυροκοπείον, δηλαδή το νομισματοκοπείον. Τελικά η λέξη μονέτα εσήμαινε αργύριον, νόμισμα.
Στα αγγλικά είναι γνωστά τα MONEY (=μάνεϋ). Έτσι δημιουργήθηκε στην Οικουμενική η πανίσχυρη σημερινή «αξία» το MONEY, που η εκφορά του θυμίζει την ελληνική λέξη «μόνη».
Η Ήρα μας έδωσε και την ονομασία του μηνός Ιουνίου. Και αυτό γιατί στα λατινικά η Ήρα λέγεται JUNO (=Γιούνο). Από αυτό το juno έχουμε τον Ιούνιο.
Τελικά είναι δύσκολο να βρει κανείς βασικούς όρους σε όλα τα επίπεδα στις δυτικές γλώσσες χωρίς να έχουν ελληνική πατρότητα. Η γονιμοποίηση του ευρωπαϊκού λόγου από την ελληνική γλώσσα συνετελέσθη τμηματικά μέσα από διάφορες φάσεις και σταθμούς της ιστορίας των λαών της ηπείρου μας. Η απαρχή αυτών των εισροών μπορούμε να πούμε ότι χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Τότε που οι Έλληνες πρωτοσκαπανείς της Δύσης πλημμύριζαν με την διαλεκτολογική τους ποικιλία τα λιμάνια της Εσπερίας (πρώτος, δεύτερος αλλά και πρώιμος αποικισμός).
Ο Ντέηβιν Ριτζγουαίη στην πραγματεία του «ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΔΥΣΗ» Τονίζει: «Οι σχέσεις με τη Δύση υπήρξαν ένα εκπληκτικό κατόρθωμα των Ελλήνων για το οποίο καμιά πραγματεία δεν μπορεί να θεωρηθεί ως η τελευταία λέξη ο όγκος αρχαιολογικών μαρτυριών πολλαπλασιάζεται συνεχώς στις Πιθηκούσες (νησάκια της Ιταλίας στις ακτές της Καμπανίας) είναι δυνατό νεώτερες ανασκαφές να καταστήσουν ξεπερασμένα ανά πάσα στιγμή τα όσα γράφονται. Η ταξινόμηση των μυκηναϊκών θραυσμάτων και των μινωικών κεραμικών που ανασύρονται είναι πολύ δύσκολη.
Επιβεβαίωση όλων αυτών έχουμε στην εισαγωγή λατιν. Λεξικού: «Το λατινικό λεξιλόγιο είναι μετάφραση του αντίστοιχου ελληνικού. Η λατινική, γλώσσα λαού αγροτικού, επήρε από την ελληνική όλο το αφηρημένο και τεχνικό λεξιλόγιο. Σε κάθε χρονική στιγμή της ιστορίας διακρίνονται νέες εισροές εκ της ελληνικής».