Μεταπολεμικές περιπέτειες!

 ➤  Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΚΑΛΕΣ, Φιλόλογος

  Μια στο χειρουργείο για γύψο, μια στο τούνελ χωρίς φως, μια στον πάγο, μια στο καράβι που κατευθύνεται στα βράχια, μια στον πάτο του βαρελιού κλπ., πώς πέρασε η ζωή μας έτσι άχαρα; Και όλα αυτά και άλλα στη μεταπολεμική περίοδο. Αν και η μεταπολεμική και σχεδόν όλες οι περίοδοι που έχουν πρώτο συνθετικό την πρόθεση μετά, όπως μεταπολιτευτική περίοδος, μεταμνημονιακή,  υποδηλώνουν μια ελπίδα πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, αυτές δεν έρχονται πάντα. Παραφράζοντας  τον Α. Παπαδιαμάντη θα λέγαμε: «σαν να ’χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί μας!»
Ας παρακολουθήσουμε τις περιόδους με τη σειρά. «…Ασθενήν έχομεν, εις τον γύψον τον βάλαμεν…», έλεγε ο «χειρουργός» δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος. Εφτά χρόνια στο γύψο οι Έλληνες έμειναν αθεράπευτοι από τους σωτήρες! Ήρθε η μεταπολίτευση το 1974 για να θεραπεύσει τα κακώς έχοντα αποκαθιστώντας τη δημοκρατική και ηθική τάξη. Αλλά η κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων από το 1974 ως το 2010, που τερματίστηκε η μεταπολιτευτική περίοδος, είχε ως αποτέλεσμα ο λαός υπομονετικά στριμωγμένος μέσα στο τούνελ να  περιμένει το φως, όπως αυτό της Αναστάσεως! Άδοξο τέλος, ασυμβίβαστο με τους αγώνες, τα οράματα και τις προσδοκίες του λαού για δημοκρατία, ψωμί, παιδεία,  ελευθερία!
Κρίση! Με την έναρξη της μνημονιακής περιόδου το 2010 μπαίνουμε στην εποχή των «παγετώνων»,  στο καράβι που κατευθύνεται στα βράχια, στον πάτο του βαρελιού. Βλέπετε, η ελληνική γλώσσα είναι πλούσια σε παρομοιώσεις και μεταφορές, ικανές να δραματοποιούν την κατάσταση. Αναμφίβολα την εποχή του μνημονίου εισήλθαμε σε φάση «παγετώνων». Πάγωσαν τα πάντα: υγεία, παιδεία, εργασία, ψυχές, ανθρώπινες σχέσεις, χαμόγελα… Μας έβαλαν στην κατάψυξη, όπως παλιά στο γύψο…
Επιτέλους, ήρθε η ώρα των εκλογών της 25ης Γενάρη και ο λαός αποφάσισε να βγει από τον «καταψύκτη» για να ζήσει φυσιολογικά, με αξιοπρέπεια. Αλλά ορισμένοι εταίροι μας, που... νοιάζονται για το καλό μας, σκέφτηκαν να μη βγάλουν απότομα, άμεσα από την πρίζα τον «καταψύκτη» φοβούμενοι μήπως πάθουμε κανένα σοκ και χάσουν τα χρωστούμενα! Μη δούμε απότομα πολύ φως βγαίνοντας από το τούνελ και στραβωθούμε καθώς θα αντικρίζουμε την πραγματικότητα! Μην αρχίσουν να διεκδικούν και άλλοι λαοί! Γι’ αυτό πιέζουν την πρώτη ημι-μεταμνημονιακή κυβέρνηση να βρουν από κοινού ένα μεταβατικό στάδιο, στο οποίο θα παντρέψουν το παλιό (μνημονιακό) με το καινούργιο (αντιμνημονιακό) και στη συνέχεια θα βαφτίσουν το μνημόνιο συμβόλαιο, την τρόικα θεσμούς κλπ. Η τρόικα πέθανε, ζήτω(σαν) οι θεσμοί!
Μετά τη συνάντησή του με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο κ. Βαρουφάκης είχε δηλώσει ότι «δεν είναι ότι θα πετάξουμε το παρόν πρόγραμμα, εξάλλου το 67% των μέτρων θα τα θέλαμε και εμείς, το πρόβλημα είναι ότι του λείπουν πολύ σημαντικές μεταρρυθμίσεις». Μετά από αυτά και από αυτά φαντάζομαι πως ο Γιάνης (τί είχες Γιάνη; - πάντα ένα ν στο όνομά μου!) αποδέχτηκε το 67% του μνημονίου –ποσοστό που δε γνωρίζω πώς το υπολόγισε, εκτός αν είχε στο νου του ότι από το ποσοστό αυτό και πάνω χορηγείται αναπηρική σύνταξη! Άρα η κυβέρνηση δε μπορεί να θεωρηθεί πλήρως μεταμνημονιακή ή αντιμνημονιακή και αυτό είναι που φοβάμαι πως θα δημιουργήσει προβλήματα. Εκτός αν μας αρέσει να εθελοτυφλούμε… Αλλά ας την ονομάσουν όπως θέλουν, αρκεί να μη σκοτώσουν την ελπίδα!
Και μετά από αυτή τη συντομότατη ανασκόπηση αναρωτιέμαι τι κακό κάναμε ως λαός και έπρεπε να περάσουμε από γύψο, τούνελ, πάγο κλπ. Μια αφελής απάντηση είναι για να εξασφαλιστεί αναγκαστικά η κοινωνική συνοχή, δηλαδή να μη μπορούν να αντιδρούν οι πολίτες, η κοινωνία, αφού απουσιάζει ή δυσλειτουργεί η δημοκρατία. Αν η νέα κυβέρνηση κατορθώσει να κρατήσει την κοινωνική συνοχή με την υλοποίηση των εξαγγελιών της, τότε θα θεωρηθεί πετυχημένη. Και για να το κατορθώσει πρέπει να λέει τα πράγματα με το όνομά τους και να μην παίζει με τις λέξεις, με τους αριθμούς και τις ελπίδες μας! Αν δεν το κάνει αυτό, θα κυβερνά μια κοινωνία καταψυγμένη/καταθρυμματισμένη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.