Ο όρκος δίνεται για να... καταπατείται!

ΓΝΩΜEΣ

 Γράφει ο  ΣΠΥΡΟΣ  ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ, Φιλόλογος-Συγγραφέας

* Πολύς λόγος έγινε από κάποιους, καλοπροαίρετους ή μη, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο ορκίστηκε η νέα κυβέρνηση της χώρας μας. Οι περισσότεροι, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό, έδωσαν, σύμφωνα με το δικαίωμα που τους δίνει ο νόμος, όρκο πολιτικό, οι υπόλοιποι, ιδίως αυτοί που ανήκουν στους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, έδωσαν όρκο θρησκευτικό, και αυτοί νόμιμα.
Σύμφωνα με τον πρώτο -τον πολιτικό- όρκο τα μέλη της κυβέρνησης "διαβεβαίωσαν στην τιμή και στη συνείδησή τους ότι θα τηρούν το Σύνταγμα και τους νόμους, και θα υπηρετούν το γενικό συμφέρον του Ελληνικού λαού".  Σύμφωνα, τώρα, με το δεύτερο όρκο -τον θρησκευτικό- "ορκίστηκαν στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαίρετης Τριάδας να είναι πιστοί στην πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούουν στο Σύνταγμα και τους νόμους, και θα υπηρετούν το γενικό συμφέρον του Ελληνικού λαού".
Πιο λιτός ο πρώτος, πιο αναλυτικός και πιο πλούσιος ο δεύτερος όρκος. Κοινό σημείο και των δύο -και αυτό είναι που έχει ουσιαστική σημασία- η τήρηση του Συντάγματος και των νόμων και η ευσυνείδητη εξυπηρέτηση του γενικού συμφέροντος του Ελληνικού λαού.
Υπάρχουν, βέβαια, και οι διαφορές. Οι πρώτοι επικαλέστηκαν για την τήρηση των υποσχέσεών τους "την τιμή και τη συνείδησή τους". Οι δεύτεροι "ορκίστηκαν στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαίρετης Τριάδας". Η πρώτη δέσμευση είναι περισσότερο ηθική, καθώς γίνεται επίκληση "της τιμής και της συνείδησής τους". Η δεύτερη δέσμευση είναι περισσότερο θρησκευτική, καθώς γίνεται επίκληση της "Αγίας Τριάδας".
Πού βρίσκεται όμως το πρόβλημα;
Βρίσκεται ασφαλώς στο γεγονός ότι και με τους δυο όρκους δεν υπάρχει, όπως θα έπρεπε, η ουσιαστική δέσμευση που είναι η συνταγματική – νομική, καθώς δεν προβλέπονται, από την τυχόν παράβαση του Συντάγματος και των νόμων που συμφωνούν με αυτό.
Έτσι, συμβαίνει συχνά οι πολιτικοί μας ηγέτες, παραβαίνοντας κατά τρόπο προκλητικό την ηθική ή την θρησκευτική τους δέσμευση, να καταπατούν, κατά τρόπο βάναυσο, το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, και όχι μόνο να μην υφίστανται τις ανάλογες ποινικές, συνταγματικές και νομικές, συνέπειες, αλλά να δείχνουν γι’ αυτή την καταπάτηση, εξοργιστική αδιαφορία και να μη δίνουν λόγο σε κανένα. Οι πολίτες δε, που υφίστανται τις συνέπειες από αυτή την ανίερη καταπάτηση να μην έχουν τη δυνατότητα να επιδιώξουν και να πετύχουν την τιμωρία των πολιτικών που ασεβούν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Δεν ξέρω ποιοι απ’ τους αναγνώστες έχουν συγκεκριμένες περιπτώσεις. Οι δικές μου πάντως εμπειρίες, όχι σε προσωπικό, αλλά σε κοινωνικό και ηθικό επίπεδο είναι οδυνηρές.
Και έρχομαι στο προκείμενο, γνωστό ασφαλώς σε αρκετούς, πάντα όμως επίκαιρο, όσο αυτό θα παραμένει σε συνταγματική αταξία και παρανομία. Υπάρχουν οι Εθνικοί μας Ευεργέτες οι οποίοι με τις διαθήκες τους εξέφρασαν ξεκάθαρα τις βουλήσεις τους για τον τρόπο με τον οποίο επιθυμούσαν να γίνεται η διοίκηση και η διαχείριση των περιουσιών τους, τις οποίες άφησαν για κοινωφελείς σκοπούς. Οι βουλήσεις των Ευεργετών μας, από το 1927 και μέχρι σήμερα, είναι συνταγματικά κατοχυρωμένες. Το άρθρο 109 του ισχύοντος Συντάγματος είναι ξεκάθαρο: "Η διοίκηση και η διαχείριση των Κληροδοτημάτων γίνεται σύμφωνα με τη βούληση των Ευεργετών". Το ίδιο ακριβώς ορίζει και ο νόμος 1473/1984 (άρθρα 37 και 47) που ψηφίστηκε επί ΠΑΣΟΚ.
Σύνταγμα και νόμο όλοι οι πολιτικοί μας -Πρόεδροι της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές- τους έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια, χωρίς να δίνουν λόγο και εξηγήσεις σε κανένα. Και το τραγικό για την Ήπειρο είναι το γεγονός ότι, τόσο ο σημερινός και για λίγες μέρες ακόμα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και τρεις υπουργοί αρμόδιοι για το θέμα, που καταπάτησαν τον όρκο που έδωσαν, ήταν Ηπειρώτες.
Τώρα θα μου πείτε: Πώς συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει απλούστατα, όπως κατάγγειλε δημόσια μέσα στη Βουλή ο πρώην Πρόεδρος της, Απόστολος Κακλαμάνης, επί τριάντα χρόνια Σύνταγμα και νόμος, μένουν, εδώ στην Ήπειρο ανεφάρμοστοι "σκανδαλωδώς, με αδιαφανείς παρασκηνιακές διαδικασίες". Και που το είπε, τι έγινε; Μέχρι σήμερα απολύτως τίποτε. Τώρα, φαντάζομαι, καταλάβατε πού βρίσκεται για μας τους πολίτες το πρόβλημα. Βρίσκεται όχι στο είδος του όρκου -αν δηλαδή αυτός θα είναι πολιτικός ή θρησκευτικός, πράγμα που σχετίζεται με τα συγκεκριμένα πρόσωπα που κάνουν την ανάλογη επιλογή- αλλά βρίσκεται στο γεγονός ότι μέχρι τώρα οι πολιτικοί μας έχουν παραβεί, ως προς το σημείο αυτό τον όρκο που έχουν δώσει. Και με αυτή την παράβαση δε θίγονται μόνο οι βασικοί θεσμοί της Δημοκρατίας όπως είναι το Σύνταγμα και οι νόμοι που συμφωνούν με αυτό· θίγεται ταυτόχρονα και "το γενικό συμφέρον του Ελληνικού λαού" το οποίο ορκίστηκαν να υπηρετήσουν.
Το πρόβλημα, λοιπόν, μέχρι σήμερα παραμένει.
Λέτε να υπάρξει λύση του προβλήματος; Γρήγορα αυτό θα γίνει φανερό. Διαφορετικά η τιμή και η συνείδηση τις οποίες ακούσαμε τις προάλλες, θα πάνε και αυτές περίπατο. Ας ελπίσουμε όμως ότι, σε αυτόν τουλάχιστον τον τομέα "Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ". Περιμένουμε.