Ιερό και απαραβίαστο το δικαίωμα στη Ζωή!..

 ➤  Γράφει ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ Σ. ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΣ*

«Πάσα τε επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται και ου σοφία», Πλάτων.
  Αρετή η σκαιώς προπηλακιζόμενη στη χώρα μας. Αυτή η υπάτη αξία, έχει καταστεί αποδιοπομπαία από τις συμμορίες των λαφυραγωγών. Όμως όσο και αν πασχίζουν να τη σβήσουν και να ασελγήσουν επάνω της, έχει την τάση της να φωνάζει στεντορείως… Αφορμή για τη σημερινή αναφορά μου στη φαρμακευτική νοσηλεία των υπερήλικων χωρίς ακριβά φάρμακα ή συσκευές ώστε να επισπεύδεται ο θάνατός τους με πλήρη περιφρόνηση του ανεκτίμητου θείου δώρου της Ζωής, υπήρξε η αυστηρή επώνυμη και φοβερή καταγγελία σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, του πρώην υπουργού Υγείας και βουλευτή Δωδεκανήσου, κ. Δημήτρη Κρεμαστινού, καρδιολόγου και καθηγητού της ιατρικής δημοσιευθείσα στην εφ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ 16-11-2004, με την οποία χαρακτηρίζει απαράδεκτη την τακτική αυτή που εγκυμονεί σοβαρότατους κινδύνους για τους υπερήλικες ασθενείς και θυμίζει καιάδα των Σπαρτιατών…
Αναφέρω αυτούσια την ανθρωπιστική επιστολή του κ. Κρεμαστινού: «Κατόπιν επανειλημμένων καταγγελιών πολιτών προς τη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων, στις οποίες συγκεκριμένα αναφέρεται ότι επιτροπές γιατρών αποφασίζουν να μη χορηγούν ακριβά φάρμακα ή συσκευές με το αιτιολογικό ότι οι ασθενείς είναι υπερήλικες θα παρακαλέσω άμεσα με εντολή σας να πάψουν να ισχύουν αυτές οι αποφάσεις. Εφόσον η ηλικία δεν αποτελεί αντένδειξη σύμφωνα με τις διεθνώς αποδεκτές κατευθυντήριες οδηγίες (guidelines), η στέρηση του δικαιώματος στη ζωή αντίκειται όχι μόνο στους Ιπποκρατικούς και Θρησκευτικούς νόμους, αλλά αποτελεί ευθέως ποινικό αδίκημα για αυτόν που το διαπράττει. Η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής δεν ανήκει στους ανθρώπους. Είναι αποκλειστικό προνόμιο της φύσης. Παρακαλώ όπως άμεσα αντιδράσετε στην απαράδεκτη αυτή τακτική».
Η ανωτέρω περίπτωση των φτηνών φαρμάκων δεν είναι η μοναδική, τον Οκτώβριο του 2012, με το κατάπτυστο δέλεαρ της μειωμένης τιμής, το υπουργείο Ανάπτυξης με αγορανομική διάταξη συνιστούσε και καθιέρωνε την κατανάλωση από τους πολίτες προϊόντων περασμένης διατηρησιμότητας ληγμένων κοινωνιοκτόνων. Η εφ. Δημοκρατία 24-10-2012 έγραφε: «Χωματερή ληγμένων τροφίμων θα γίνει η χώρα μας, σύμφωνα με τον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (Ε.Φ.Ε.Τ.). Ο πρόεδρός του Γιάννης Μίχας, επανειλημμένα και κατηγορηματικά είχε δηλώσει «ΟΧΙ» στη συγκεκριμένη αγορανομική διάταξη για σοβαρούς λόγους δημόσιας υγείας και απαιτούσε την άμεση αναστολή της διάταξης αυτής που αφορούσε όλο το λαό από τη βρεφική ηλικία μέχρι τον τελευταίο ασπασμό…».
Δημήτρης Κρεμαστινός και Γιάννης Μίχας, αναζωπύρωσαν τις σβησμένες ελπίδες του Λαού που δυστυχώς δεν έχουν χώρο να γεννηθούν…
Σε όλες τις χώρες της υφηλίου επιστημονικές ομάδες και ερευνητές νυχθημερόν αναζητούν εναγωνίως ένα ή περισσότερα μαγικά γονίδια για να επιτύχουν την παράταση της ζωής μέχρι 100 ή και 120 ακόμη ετών. Πολύ παλαιότερα άκουγε κανείς, ιδιαίτερα στους νιόπαντρους, την ευχή «Μαθουσάλεια έτη Αβραμιαία αγαθά». Σήμερα μοναδική εξαίρεση στην ανθρωπότητα αποτελεί η Ελλάδα, η κοιτίδα του πολιτισμού και του φωτός. Η βουλιμική νοοτροπία εξόντωσης του Ελληνικού Λαού, σαν να πρόκειται για αλλοεθνή, αλλόθρησκο και εχθρικό, στον αστερισμό της.
Δεν θα αναφερθώ στα αναρίθμητα εξοντωτικά μέτρα κατά του Λαού που αλόγιστα, ασύγγνωστα και με στυγνότητα εφαρμόστηκαν για την περιβόητη ανάκαμψη της οικονομίας, διότι όλοι μας τα ζούμε στο πετσί μας… Είναι φτωχές ακόμη και οι πιο σκληρές λέξεις για να απεικονίσουν την πραγματικότητα.
Με την εμπαικτική, κατάπτυστη και προκλητική επιχειρηματολογία για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας, στερούν μέχρι σήμερα από τους υπερήλικες τα ακριβά φάρμακα ακόμη και τις συσκευές. Πρόκειται για κορύφωση θρασύτατου κυνισμού καρεκλοκένταυρων εντολέων με επιεικώς αμβλυμένη κοινωνική ευαισθησία και ανύπαρκτου ανθρωπισμού. Χαριστική βολή στα περήφανα γηρατειά, τους απόμαχους της ζωής…
Με την ανωτέρω επιχειρηματολογία διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο. Ο πακτωλός χρημάτων από τον οποίο θα ανακάμψει η χώρα δεν βρίσκεται στην παρωνυχίδα αλλά στους σωρείτες των ουρανομήκητων, ειδεχθέστερων και ατιμώρητων σκανδάλων από μερικούς πολιτικούς που δυστυχώς βρέθηκαν στο Ιερό Τέμενος της Δημοκρατίας και μετέβαλαν το αξίωμά τους σε ανελκυστήρες και αναρριχήθηκαν στους ορόφους του δημόσιου πλούτου του ιδρώτα του Λαού και πλούτισαν ανατρέποντες ταυτόχρονα τους συσχετισμούς μεταξύ εντίμων και ατίμων πολιτικών.
Σε άλλες χώρες, πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ. για πράξεις που αντίκεινται στους νόμους και βλάπτουν τα συμφέροντα των λαών τους, αυθωρεί και παραχρήμα παραπέμπονται στα ειδικά δικαστήρια. Στη χώρα μας αν η αλληλοϋπόθαλψη αποτελούσες άθλημα των Ολυμπιακών Αγώνων, οι πολιτικοί μας δεν θα έχαναν ποτέ το χρυσό μετάλλιο.
Αν ο Πλάτων ζούσε σήμερα για ποια σύζευξη επιστήμης και αρετής θα μιλούσε; Ρευστοποιήθηκαν οι συνειδήσεις. Πού είναι οι περιώνυμοι: «Νόμος» και «Όρκος» του Ιπποκράτη;
Οι ιατροί δεν αποποιούνται τον όρκο τους ούτε αντιτάσσονται στους νόμους, εντολοδόχοι είναι. Άλλοι είναι οι υπεύθυνοι, οι εντολοδότες, δε φταίνε τα όργανα αλλά οι οργανοπαίκτες οι οποίοι αντί να ανιχνεύσουν την απέραντη απογοήτευση του Λαού, τροφοδοτούν και ανατροφοδοτούν την απελπισία…
Όσοι και όποιοι πολιτικοί και κομματικοί ινστρούχτορες μετέτρεψαν την κοινωνία σε αντίπαλο, εισέπραξαν και το οδυνηρό αντίτιμο. Να το συνειδητοποιήσουν ότι υπαρξιακό χρέος του κάθε Έλληνα που εξουσιάζει, είναι να υπηρετεί την πατρίδα και τους εξαθλιωμένους πολίτες και όχι να επινοεί πρακτικές εξοντώσεώς τους που μετατρέπουν την Ελλάδα σε ένα απέραντο νεκροταφείο αλλά ακόμη και την ευχή χρόνια πολλά ευτυχισμένα, σε χρόνια λίγα δυστυχισμένα και καλή ψυχή, μετά του δια θανάτου αποχωρισμού της από το σώμα.
Το Δικαίωμα στη Ζωή και την Αξιοπρέπεια είναι ιερό και απαραβίαστο, δεν είναι δυνατόν να καταπατείται ατιμωρητί. Δυστυχώς πάντα επίκαιρο το σοφό απόφθεγμα, καμιά χώρα δεν καταστρέφεται από εξωτερικούς, πραγματικούς ή υποτιθέμενους εχθρούς, αν δεν έχει προηγουμένως πεθάνει μέσα της… Οι Έλληνες έχουν περίσσευμα ψυχής και το φανερώνουν σε οριακές καταστάσεις. Ήδη βιώνουν την οριακή κατάσταση όταν έχουν ανάγλυφη στα πρόσωπά τους τη φρίκη του θανάτου. Αλλά να μην απολησμονείται και ο ενοραματικός λόγος του ποιητή, που διασαλπίζει: Ας πέσουμε μήπως κι αναστηθούμε…

* Ο Λεωνίδας Σ. Νικόπουλος είναι Ταξίαρχος ε.α. Ελ. Αστυνομίας, τ. Ειδικός Συνεργάτης Γ.Γ. Υπουργείου Εθν. Παιδείας & Θρησκευμάτων, Συγγραφέας.