Κυνηγοί και ρύπανση του περιβάλλοντος...

➤  Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΑΝΟΥ*
• Αν και θα πρέπει να αποτελεί σχήμα οξύμωρον για το χώρο των κυνηγών ο αναγραφόμενος παρών τίτλος, παρά ταύτα όμως αποτελεί πικρά διαπίστωση και μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα πως οι κυνηγοί στο σύνολο τους, θεωρώντας τη φύση περισσότερο οικεία τους, στη βάση είναι γι' αυτήν καθαρά μια μάστιγα. Είτε στον καιρό της νόμιμης κυνηγετικής περιόδου, είτε για πολλούς εξ αυτών στον υπόλοιπο χρόνο ως λαθροθήρες, ασκούν τον «βιασμό» της φύσης ποικιλοτρόπως.
Εκμεταλλευόμενοι τους δασικούς δρόμους που διάνοιξαν κατά καιρούς κοινότητες και δήμοι, ελάχιστους μεν καλώς και τους περισσότερους σκοπίμως προς εξυπηρέτηση συμφερόντων, κινούνται παντού με ευχέρεια, έχοντας στη διάθεσή τους τετρακίνητα μηχανήματα (θηρία) και στο πέρασμά τους αφήνουν τα βρώμικα ίχνη τους, όπως μπουκάλια από νερό, νάιλον συσκευασίες, σακούλες με σκουπίδια που κουβαλούν από το σπίτι, κονσερβοκούτια, χαρτιά και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους μας. Έτσι και τα πιο αυτούσια και παρθένα σημεία των δασών της περιοχής μας (Ζαγόρι) φέρουν τον ίδιο βαθμό μόλυνσης με τα παραπλήσια (κι εκεί δυστυχώς) των οικισμών ρέματα.
Εμείς σαν σύλλογος είμαστε αναγκασμένοι να διαθέτουμε χρόνο και κόπο και χρήμα για να κάνουμε την κατά δύναμιν περισυλλογή των ρύπων και να χαρακτηριζόμαστε είτε γραφικοί είτε υπερβολικοί είτε και τρελοί! Καλούμε όλους τους αρμόδιους φορείς, όπως δήμους, κοινοτικούς εκπροσώπους, Δ.Σ. Κυνηγετικών συλλόγων, Δ.Σ. Εκπολιτιστικών συλλόγων, κυνηγούς, περιηγητές, κτηνοτρόφους, υλοτόμους, κυρατζήδες και τον καθένα μας χωριστά να σεβόμαστε απεριόριστα ό,τι δεν μας ανήκει, αλλά το βιώνουμε ως δανεικό απ' τους αγέννητους. Αυτό και μόνον αν αναλογιστεί ο καθένας που κάνει τον κυνηγό, κι αυτοί που ηγούνται των συλλόγων τους δεν θα 'βλεπε το κυνήγι αποκλειστικά σαν φαγητό και τα θηράματα, αδιαφορώντας αν το είδος τους απειλείται με εξαφάνιση λόγω του αριθμού που έχουν μείνει, αν είναι δυνατόν να τα δρέψουν σήμερα.
Δυστυχώς αυτό είναι το επίπεδο της μόρφωσης στην εποχή μας και το σπουδαίο, με τα μυαλά που διαθέτουμε, είναι αδύνατο να δουν άσπρη μέρα τα παιδιά μας, που αφού τους φάγαμε τα χρήματά τους, τους κόψαμε τις ρίζες απ' τα χωριά τους (μας), τα καταδικάσαμε να κυβερνιόνται τα παιδιά τους (εγγόνια μας) απ' αυτούς που κυβερνούσαν και τους προπαππούδες μας, να έχουν και μια φύση να χαρούν, όμορφα αποπατημένη απ’ τους ίδιους μας.
Με εκτίμηση για κάθε αναγνώστη
* Ο Δημήτριος Θάνος είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Καβαλλαρίου - Συν/χος Μουσικοδιδάσκαλος