Προνομιούχοι κατάδικοι και υποχωρητικό Κράτος…

Γράφει ο ΒΑΣ. Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ, Επίτ. Πρόεδρος του Αρείου Πάγου

  Στη Ρωσία του Στάλιν, τη χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού, δεν τολμούσε κανείς να διαμαρτυρηθεί για τις καταδικαστικές αποφάσεις κατά των αντιφρονούντων, αλλά ούτε γι’ αυτές κατά των ληστών και των κλεπτών. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων εξετελούντο αμέσως. Στην Ελλάδα όμως, όπου γίνεται κατάχρηση των δημοκρατικών ελευθεριών από τους οπαδούς του Σταλινικού Καθεστώτος, κάθε τόσο διαταράσσεται η κοινωνική γαλήνη, όταν αποφασίσει ένας κατάδικος να κάνει απεργία πείνης, και έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη και την προστασία της αριστεράς.
Σχεδόν όλοι οι Έλληνες υπουργοί της Δικαιοσύνης, κατά καιρούς έχουν ευτελισθεί υπό την πίεση των αριστερών ομάδων, αυτών που αναγνωρίζουν ανθρώπινα δικαιώματα μόνον στους εγκληματίες και όχι στα θύματα τούτων. Βεβαίως τα ΜΜΕ, που ενδιαφέρονται για την εξασφάλιση ακροαματικότητος μεταξύ του ανοήμονος κοινού και των πολιτών, που επηρεάζονται από την ιδεολογία τους και τον συναισθηματισμό τους, παρουσιάζουν συνήθως πάντα εγκληματία και πάντα παραβάτη του νόμου κατά τις εκπομπές τους, προσκαλούντες κάθε φορά στα τηλεοπτικά παράθυρα εκείνους που εξυπηρετούν τους σκοπούς τους.
Ένας νεαρός εγκληματίας, που διέπραξε ληστεία σε τράπεζα στη Βελβενδού Κοζάνης, καταδικάσθηκε για την πράξη του, σε ποινή καθείρξεως την οποία εκτίει στις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ εκκρεμεί κατηγορία εναντίον του για συμμετοχή στην τρομοκρατική οργάνωση «Πυρήνων της Φωτιάς». Πρώτο ερώτημα είναι γιατί να ευρεθεί στον Κορυδαλλό και όχι σε άλλες φυλακές μακράν του κέντρου. Δεύτερο ερώτημα, πώς του επετράπη να λάβει μέρος σε εισαγωγικές εξετάσεις ενός ΤΕΙ, ενώ ήταν ήδη κατάδικος. Ζητεί τώρα άδεια φοιτήσεως, χωρίς να προβλέπεται από τη νομοθεσία.
Το αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο απέρριψε την αίτηση του. Ακολούθως ο αιτών εκήρυξε απεργία πείνης και προσκάλεσε σε αλληλεγγύη τους ομόφρονές του, οι οποίοι και έσπευσαν να ανταποκριθούν, με αποτέλεσμα να διαταραχθεί σοβαρότατα η κίνηση στην πρωτεύουσα και να πυρποληθεί ένα πούλμαν, με κίνδυνο να καούν άνθρωποι, ενώ καταστράφηκαν αυτοκίνητα αθώων στα Εξάρχεια και άλλα μέρη των Αθηνών.
Αν οιοσδήποτε άλλος ληστής έκανε απεργία πείνης, κανένας δεν θα ενδιαφερόταν. Το ίδιο θα συνέβαινε και εάν οιοσδήποτε άλλος νεαρός εγκληματίας κατέφευγε σε απεργία πείνης. Στην προκείμενη περίπτωση όμως, ο Υπουργός Παιδείας έσπευσε να δηλώσει ότι εφόσον στον απεργούντα επετράπη να δώσει εξετάσεις, ορθό είναι και να του επιτραπεί να φοιτήσει.
Εξάλλου, ο Υπουργός Δικαιοσύνης εδήλωσε ότι θα συντάξει σχετικό νομοσχέδιο, δια του οποίου, τροποποιών την απόφαση του Δικαστικού Συμβουλίου, θα επιτραπεί στον αρνούμενο να λάβει τροφή, να παρακολουθήσει τα μαθήματά του ηλεκτρονικώς, δι’ ηλεκτρονικού υπολογιστού - δια του οποίου ασφαλώς θα είναι δυνατόν και να επικοινωνεί με τους ομόφρονές του - θα προσέρχονται δε καθηγητές στις φυλακές για να τον εξετάσουν!
Ωρισμένως έχουμε απωλέσει το μέτρο της επιεικείας και τη λογική. Σε οποιοδήποτε κράτος του κόσμου ο αρνούμενος να λάβει τροφή κατάδικος θα οδηγείτο στο Νοσοκομείο των Φυλακών και θα ελάμβανε υποχρεωτικώς τροφή δι’ ορού. Πέραν του ότι δεν θα του είχε επιτραπεί ποτέ να λάβει μέρος στις εξετάσεις, διακόπτων την έκτιση της ποινής του. Η επικοινωνία του καταδίκου με τους ομόφρονές του πραγματοποιείται δια των συντονισμένων αντιδράσεων των τελευταίων έξω από το Κρατικό Νοσοκομείο «Γεννηματάς», όπου τον ενθαρρύνουν κραυγάζοντες συνθήματα.
Παραλλήλως, ομάδες οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής την κ. Κωνσταντοπούλου πολιόρκησαν την είσοδο του Υπουργείου Δικαιοσύνης για να εξαναγκάσουν τον Υπουργό να δηλώσει ότι θα ρυθμίσει νομοθετικώς το θέμα, δηλαδή θα μεταβάλλει τη διάταξη του δικαστικού συμβουλίου, για να ανταποκριθεί στο αίτημα των συγκεντρωθέντων. Προσέθεσε μάλιστα ότι αναζητεί τους γονείς του για να τους παρακαλέσει να συμβάλουν στη λήψη τροφής από τον κρατούμενο υιό τους. Πλήρης η γελοιοποίηση του κράτους.
Οι βαρύτατα φορολογούμενοι πολίτες έχουν την αξίωση η Πολιτεία να τους εξασφαλίζει τουλάχιστον την ελευθερία της κινήσεως και να σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις. Αδυνατούν να δικαιολογήσουν την υποχώρηση των θεσμών, ενώπιον παντός καταδίκου. Φθάσαμε μάλιστα στο σημείο, ώστε και ένας καταδικασθείς πεντάκις σε ισόβιο κάθειρξη να ζητήσει από το Πενταμελές Εφετείο αναστολή εκτελέσεως της ποινής μέχρις εκδικάσεως της Εφέσεώς του!
Η θρασύτης των εγκληματιών και παραβατών του νόμου δεν έχει όρια. Όπως και η υποχωρητικότητα της Πολιτείας.