Γ. Παπανδρέου: Το μοιραίο πρόσωπο της πολιτικής!..

 ➤  Γράφει ο ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ, Φιλόλογος - πρ. Δημοτικός Σύμβουλος Ιωαννίνων

  Ξανά στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου. Πότε με σιβυλλικούς χρησμούς, πότε με διαρροές και πότε με επιστολές επιχειρεί να δείξει ότι είναι παρών και κρατάει το μαγικό ραβδί των εξελίξεων. Έτσι συμπεριφέρονται οι πολιτικοί που τα βρήκαν όλα στρωμμένα και δεν αγωνίστηκαν για τίποτε. Τα τζάκια δεν μολύνουν το περιβάλλον μόνο με τον καπνό τους, αλλά βλάπτουν και την κοινωνία με τους γόνους που παράγουν. Ο πρώην πρωθυπουργός με επιστολή του στον κ. Βενιζέλο ασκεί κριτική στην ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, διαφωνεί για τη δημιουργία της Δημοκρατικής παράταξης, επειδή αυτός είναι ο φύλακας του ονόματος και των συμβόλων, και ζητά συνέδριο για την εκλογή νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Θα ήταν πραγματικά αυτές οι σκέψεις η σωτηρία της παρτίδας αν βέβαια είχαν κάποια σημασία και σχέση με τη σημερινή Ελλάδα, με τον δεινοπαθούντα Έλληνα και με το αδύναμο ΠΑΣΟΚ.
Θεωρώ ότι ο κ. Παπανδρέου βρίσκεται εκτός τόπου, εκτός χρόνου και μάλλον εκτός συνόρων. Δεν έρχεται από παρθενογένεση ούτε από άλλον πλανήτη. Απευθύνεται σε πολίτες που και εξαιτίας της δικής του πολιτικής εδώ και τέσσερα χρόνια έχασαν τα στοιχειώδη προς επιβίωση, οδηγήθηκαν στην αβεβαιότητα και ζούνε σε κοινωνική περιθωριοποίηση.
Θα περίμενε, λοιπόν, ο πολίτης, από έναν πρώην πρωθυπουργό, που διαχειρίστηκε την κυβερνητική εξουσία στην κρισιμότερη περίοδο των τελευταίων χρόνων μετά την μεταπολίτευση να μιλήσει για τη σημερινή τραγική κατάσταση της χώρας και να καταθέσει συγκεκριμένο προβληματισμό για την έξοδο από την κρίση και για την επίλυση των θεσμικών προβλημάτων. Αντί όμως να συμβάλει ώστε να επανέλθει ο τόπος σε μια χώρα κανονική, πήρε την κομματική ρομφαία από την κληρονομική ντουλάπα και ως ιδιοκτήτης του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να πάει το κόμμα πάλι στα παλιά, τα δοκιμασμένα και τετριμμένα. Στ’ αλήθεια η πολιτική του εμπειρία, η κληρονομιά και η διαίσθησή του δεν τον βοηθάνε να δώσει ένα στίγμα διεξόδου, να υποδείξει ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν στο λιμάνι, στο καράβι και στον καπετάνιο;
Δυστυχώς, δεν έχει αντιληφθεί ακόμα ότι είναι με την ιδιότητα του απολογούμενου και όχι του κατηγόρου. Αλλά μάλλον έτσι συμπεριφέρονται πολιτικά όσοι ασχολούνται με την πολιτική ως γόνοι πολιτικών ανδρών και δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ ούτε στέρηση, ούτε αγωνία για επιβίωση. Και βεβαίως η ευθύνη για τα ειωθότα ανήκει και στο λαό που είναι ο κριτής των πάντων στο πνεύμα της σύγχρονης δημοκρατίας.
Τα λάθη του κ. Παπανδρέου υπήρξαν πολλά, οδυνηρά και αγιάτρευτα πρώτα για τη χώρα και ύστερα για το ΠΑΣΟΚ. Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, συμβάλλει και αυτός σε μια ισοπεδωτική απόρριψη, η οποία δεν ανταποκρίνεται στη μεγάλη προσφορά αυτού του κόμματος στα τριάντα χρόνια που διαχειρίστηκε την κυβερνητική εξουσία. Κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει το μεγάλο έργο που επιτελέστηκε στην υγεία, στην παιδεία, στα εργασιακά δικαιώματα, στους θεσμούς, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην ισονομία, στην Ευρωπαϊκή ενδυνάμωση της χώρας, στην ένταξη της Κύπρου στην Ευρώπη και τόσα άλλα. Μπορώ τεκμηριωμένα να υποστηρίξω ότι με τη συμβολή και του ΠΑΣΟΚ η ταυτότητα της χώρας από βαλκανική πήρε τη μορφή ενός Ευρωπαϊκού κράτους.
Βεβαίως δεν αρνούμαι ότι το ΠΑΣΟΚ προξένησε και μεγάλες πληγές στον τόπο, αφού πολλά από τα στελέχη του από την αλαζονεία της εξουσίας είχαν μετατραπεί σε χαλίφηδες. Σ’ αυτούς ανήκει η ευθύνη της διαφθοράς, της συναγωγής, της κακοδιοίκησης, της σπατάλης του δημόσιου χρήματος, του υπέρογκου δανεισμού και τόσων άλλων. Εκτιμώ ότι στη ζυγαριά της αντικειμενικής αξιολόγησης η προσφορά παραμένει θετική και χρήσιμη και για το κράτος και για τους πολίτες. Αλλά και στη σημερινή συγκυρία της διαχείρισης της κρίσης αυτό το κόμμα ανέλαβε όλο το πολιτικό κόστος για να βοηθήσει ώστε να γλιτώσει από τη χρεοκοπία η χώρα και να γίνει σιγά και σταθερά ένα κράτος κανονικό.
Και τώρα που η χώρα βρίσκεται πράγματι στο σημείο να λειτουργήσει σε κανονικούς ρυθμούς ύστερα από τη φοβερή τρικυμία έρχεται ο Γ. Παπανδρέου και σκαλίζει ζητήματα κομματικά και αρχηγικά τα οποία θεωρούνται άνευ ουσίας, και δεν είναι του παρόντος. Για παράδειγμα, έχει να μας υποδείξει κάποιον νέο ηγέτη ώστε και εμείς που απομείναμε να τον στηρίξουμε;
Επιμένω ότι οι κινήσεις του δεν ωφελούν κανέναν παρά μονάχα την ματαιοδοξία του και τις μικρότητες κάποιου περιβάλλοντος. Αλλά και εδώ στα Γιάννινα κάποιος φέρελπις νέος παλιότερα παρουσιαζόταν ως άνθρωπος του Γεώργιου και βγήκε βουλευτής. Τώρα όμως εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ και με λογικό τυχοδιωκτισμό χτυπάει ξένες πόρτες, έτσι για το ψωμί του το πολιτικό.
Και για να καταλάβουμε καλύτερα την φιλοσοφία του Γ. Παπανδρέου θα ήθελα να θέσω ορισμένα ερωτήματα:
- Κατάλαβε κάποιος Έλληνας ως τώρα γιατί ανακοίνωσε την προσφυγή στο Μνημόνιο μέρα Κυριακή στο Καστελόριζο, με τρόπο πανηγυρικό και έχοντας δίπλα του την Κατσέλη;
- Γιατί δε ζήτησε τότε εθνική συνεννόηση με τα άλλα κόμματα και απέρριψε ακόμα και την πρόταση για έγκριση της απόφασης από 180 βουλευτές;
- Ξεχνάει ο ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ ότι ήθελε για πρωθυπουργό τον Πετσάλνικο και αντικατέστησε στην Ευρωβουλή τον αείμνηστο Τσάτσο με την Ματσούκα;
- Διέγραψε τον Κ. Σημίτη από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ θυμάται κανείς ανάλογη πρακτική στην κοινοβουλευτική ιστορία του τόπου;
Με τις απαντήσεις στο συγκεκριμένο ερώτημα νομίζω πως δεν απομένει σε κανέναν διάθεση να προβληματιστεί από τα κείμενα του πρ. πρωθυπουργού. Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να συνεχίσει την προσπάθεια και να βοηθήσει στη δημιουργία της Δημοκρατικής Παράταξης. Έρχονται καιροί δύσκολοι και το κόμμα αυτό πρέπει να είναι σε θέση να βοηθήσει στην πολιτική σταθερότητα του τόπου μας. Διαφορετικά οι θυσίες θα πάνε χαμένες και μεγάλες περιπέτειες θα δοκιμάσει ο λαός.