Το Πολυτεχνείο τότε…

➤ Του ΚΩΣΤΑ Γ. ΤΣΙΛΙΜΑΝΤΟΥ
• Η δικτατορία έσφιγγε, έσφιγγε τα λουριά, έπνιγε η δύσπνοια η κοινωνική, η πολιτική, η πολιτισμική, ώσπου κάποτε το καπάκι τινάχτηκε από το λέβητα κι ορθώθηκε το Πολυτεχνείο. Λυκαυγές…
  Ο ψευδοσοσιαλισμός χαλάρωσε, χαλάρωσε τα λουριά, έφερε άπνοια (έκλυση) ηθική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική, ώσπου η καθίζηση έφτασε βαθιά τον πυρήνα σχεδόν του κοινωνικού συνόλου, αποκτήνωσε κάθε δύναμη για εξέγερση. Λυκόφως…
  Εκείνοι οι ωραίοι έφηβοι του Πολυτεχνείου με τα χέρια δεμένα και λυτές τις ψυχές πού να πήγαν άραγε;   Ποια αργύρια αμαύρωσαν την αρετή τους; Ποιοι θώκοι τσακίσανε την ευθυστασία τους;   Πώς βρέθηκαν σ’ άλλη φυλή και πόλη δημότες;
Α! Πόσο ευτυχισμένοι ήταν αυτοί που πέρασαν στα σκοτάδια της γης, με ζωντανά τα  κοινά όνειρα τους!   Και τους άλλους μνημόνεψε, που θέλησαν να μείνουν αγνοί και άφθοροι και πήραν των ομματιών τους!