Ανεκτίμητος ο πολιτιστικός θησαυρός της Ελλάδας…

 ➤  Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

 Είναι γνωστό πως σε οποιοδήποτε μέρος της Ηπειρωτικής και Νησιωτικής Ελλάδας και αν σκάψει κανείς, θα ανακαλύψει ευρήματα από την ελληνική αρχαιότητα, τη Βυζαντινή περίοδο, τα μεταβυζαντινά χρόνια, αλλά και μνημεία της Νεώτερης Ελλάδας, που χάθηκαν από ιστορικές περιπέτειες και την άμπωτη και παλίρροια των καιρών.  Αψευδής μάρτυρας των όσων αναφέρουμε είναι τα τελευταία εντυπωσιακά ευρήματα που αποκαλύπτει η ανασκαφική σκαπάνη στον Τύμβο Καστά της Αμφίπολης, το ταφικό μνημείο με τις σφίγγες, τις καρυάτιδες και το μοναδικό ψηφιδωτό με την αρπαγή της Περσεφόνης. Ευρήματα που προκαλούν τον παγκόσμιο θαυμασμό!
Να ανατρέξουμε στην κλασική αρχαιότητα, στη χρυσή εποχή του Περικλή, εποχή που προκαλεί διεθνώς το σεβασμό με την απαράμιλλη αρχιτεκτονική του Παρθενώνα με τα γλυπτά του Φειδίου, με το θέατρο και τις άλλες μορφές λόγου και τέχνης. Η Αθηναϊκή Δημοκρατία αποτελεί μέχρι σήμερα τη βάση των ανθρώπινων κοινωνιών για την πολιτική, την οικονομική πολιτιστική και μορφωτική ανέλιξή τους.
Κτήμα των Ελλήνων η Ακρόπολη των Αθηνών με τα μνημεία της, οι Δελφοί, η Ολυμπία, οι Μυκήνες, η Κνωσός, η Βεργίνα, η Δωδώνη και τόσοι άλλοι αρχαιολογικοί χώροι που δέχονται κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες-προσκυνητές, για να θαυμάσουν τον αξεπέραστο αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Κάθε τόπος της ελληνικής γης κρύβει στα σπλάχνα του ανεκτίμητους θησαυρούς. Η ελληνική χώρα είναι ένα αξέχαστο μουσείο του αρχαίου, μεσαιωνικού (Βυζαντινού) και νεότερου πολιτισμού με παγκόσμια παρουσία και ακτινοβολία.
Την πολιτιστική πορεία της αρχαίας Ελλάδας ακολούθησε ο βυζαντινός πολιτισμός με τα θαυμάσια μνημεία που μας κληροδότησε. Στην Κωνσταντινούπολη χιλιάδες προσκυνητές συρρέουν στην Αγία Σοφία, το ασύγκριτο αρχιτεκτόνημα του Ιουστινιανού. Η μοναστική πολιτεία του Αγίου Όρους με τις μοναδικές μονές, τις Κήτες και τα Κελιά, που διατηρούν την ορθόδοξη παράδοση και θησαυρούς της ορθοδοξίας. Τα μοναστήρια στα Μετέωρα, και όλα τα μοναστήρια σκορπισμένα στον ελλαδικό χώρο, είναι προσκυνηματικοί τόποι.  
Και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, σε πνευματικά κέντρα, όπως τα Ιωάννινα και η Μοσχόπολη, με τις πνευματικές τους δραστηριότητες σκόρπιζαν φως σε όλα τα σκλαβωμένα Βαλκάνια. Και μετά την απελευθέρωση οι Νεοέλληνες δημιούργησαν πολιτισμό, παρ’ όλες τις ιστορικές ανακατατάξεις και τις εσωτερικές περιπέτειες.
Όλος αυτός ο ανεκτίμητος αξίας θησαυρός που βρίσκεται σε εξωκλήσια και σε ναούς, φορητές εικόνες και άλλα εκκλησιαστικά είδη, τα οποία λεηλατούνται από ασυνείδητους, να συγκεντρωθούν σε μουσεία και να αποτελέσουν πόλο έλξεως επισκεπτών.
Κάθε χρόνο εκατομμύρια κατακλύζουν τα νησιά μας και άλλους εκκλησιαστικούς χώρους για να απολαύσουν τον ήλιο και τον καθαρό ελληνικό ουρανό, καθώς και το απέραντο γαλάζιο των θαλασσών μας.
Όλος αυτός ο πλούτος είναι κοινό περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού, ο οποίος έχει καθήκον και υποχρέωση να τον λειτουργεί και να τον συντηρεί, γιατί, ίσως, είναι ο μοναδικός πλούτος της Πατρίδας.
Ο πλούτος αυτός είναι συνυφασμένος με τις ελπίδες του ελληνικού λαού για το μέλλον, για την ίδια του τη ζωή. Για να επιτύχουμε την όσο γίνεται ευρύτερη απήχηση της αξίας του απαιτείται συνείδηση πατριωτική, και υπεύθυνους με υψηλό αίσθημα ευθύνης και πολίτες που να συντρέχουν και να βοηθούν το έργο εκείνων που έχουν την ευθύνη της λειτουργίας των μνημείων.
Όλα επομένως, τα άφθαρτα απομεινάρια, τα κατάλοιπα του παρελθόντος, που δημιουργούν, σε παγκόσμια κλίμακα, θερμό κλίμα για την πατρίδα, να αξιοποιηθούν όσο γίνεται καλύτερα και για έναν άλλο λόγο: Να πάψουν, επιτέλους, οι μισέλληνες, Δυτικοευρωπαΐοι κυρίως, να μιλούν με κακεντρέχεια για τη χώρα μας και να χύνουν δηλητήριο, μιλώντας ακόμη και για κατάρρευση του βράχου της Ακρόπολης των Αθηνών. Τόση χολή, χαιρεκακία και κακοβουλία, από ανθρώπους που θεωρητικά θεωρούνται καλλιεργημένοι, πώς να δικαιολογήσει κανείς τη στάση τους;
Υπάρχουν νέες προκλήσεις για τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η προάσπιση αυτής της κληρονομιάς αποτελεί ισχυρή αξία για την κοινωνία μας. Τα τοπικά μουσεία (αρχαιοελληνικά, βυζαντινά και νεότερα) που διασώζουν τις τοπικές ιστορίες και τις παραδόσεις, να ενισχυθούν από το Υπουργείο Πολιτισμού ή από άλλους φορείς, για να μπορέσουν να εκτελέσουν το έργο τους.
Η πολιτιστική κληρονομιά είναι ένα περιουσιακό στοιχείο με πολλές οικονομικές και κοινωνικές δυνατότητες. Η ιστορική μνήμη και η ταυτότητά μας να είναι παρούσα, ώστε τα πολιτιστικά στοιχεία που καλύπτουν τη χώρα μας να μην γίνουν και πάλι έρμαια στα χέρια αρχαιοκαπήλων.