Κάπως έτσι πέφτουν και οι αυτοκρατορίες!..

Αναδρομές

 ➤  Του ΑΝΤΩΝΗ Ν. ΒΕΝΕΤΗ

* Ο τελευταίος Στρατιώτης- Αυτοκράτωρ της ένδοξης Μακεδονικής δυναστείας του Βυζαντίου, ο ικανότερος και πιο πετυχημένος, υπήρξε ασφαλώς ο Βασίλειος Β’ (976-1025 μ.Χ.), γνωστός ως Βουλγαροκτόνος. Ήταν άνθρωπος πρακτικός, λιτοδίαιτος, με υψηλή αίσθηση του καθήκοντος, άγρυπνος φρουρός των συνόρων και του δημοσίου χρήματος.
Όταν πέθανε τα ταμεία της αυτοκρατορίας ήταν γεμάτα νομίσματα και το αποθεματικό φάνταζε απεριόριστο. Και όπως σημειώνει στη «χρονογραφία» του «ο ύπατος των φιλοσόφων» της εποχής του, Μιχαήλ Ψελλός, η συσσώρευση πλούτου, την οποία πέτυχε ο Βασίλειος Β’, αποτελούσε τη βάση της ισχύος και της ευημερίας της αυτοκρατορίας. Μόλις το δημόσιο χρήμα άρχισε να διασπαθίζεται από ανίκανους και ανεύθυνους αυτοκράτορες, οι οποίοι διεδέχθησαν τον Βασίλειο Β’, αυτό υπήρξε η αρχή του κακού και η αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας στην μακρόσυρτη πορεία της παρακμής, που την οδήγησε, τελικά, στην εξαφάνιση.
Έτσι, γράφει ο Μιχαήλ Ψελλός- η απόδοση είναι του Βρασίδα Καραλή: «Επειδή – η εξουσία – σε πολλούς και για πολύ καιρό επιδαψίλευε αφθόνως χορηγίες, ακόμα κι’ αυτό το οποίο έγινε αφορμή τόσων επαίνων… αυτό ακριβώς ήταν που καταλεηλάτησε τα πάντα – στο έσχατο σημείο καταπτώσεως – αυτό μάλιστα και τίποτε άλλο ήταν η πρωταιτία της πτώσεως». Και «Σταδιακά η όλη κατάσταση έφθασε σε κρίσιμα όρια, εφ’ όσον όλα εκείνα, τα αξιοζήλευτα προηγουμένως αξιώματα δωρίθηκαν αφειδώς και αδιακρίτως με αποτέλεσμα να χάσουν κάθε κύρος οι κάτοχοί τους». Ειρωνευόμενος περαιτέρω την τραγική κατάσταση της αυτοκρατορίας, έγραφε: «Παρόλο που δεν έχουμε αγκυροβολήσει με ασφάλεια στο λιμάνι, τουλάχιστον δεν έχουμε τιναχθεί στην κορυφή των κυμάτων και δεν έχουμε παρασυρθεί ακόμα στο απύθμενο πέλαγος».
Ελάχιστες δεκαετίες όμως μετά την εκδημία του συγγραφέα της «Χρονογραφίας», οι σταυροφόροι καταλαμβάνουν την Κωνσταντινούπολη (1204 μ.Χ.) και διαμελίζουν την αυτοκρατορία.
***
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο δεν αφορά την μεταπολίτευση του 1974, αλλά εκείνη του…1025 μ.Χ. Πάσα επομένως ομοιότης πρέπει να θεωρηθεί τυχαία και συμπτωματική…