Ανάγκη διαφύλαξης της Πολιτιστικής μας κληρονομιάς

Διαπιστώσεις

   Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

* Η ανάδειξη και διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού, της Ελληνικής Παιδείας και Ιστορίας, δεν είναι πολυτέλεια και ούτε χαμένος χρόνος και κόπος, αλλά σοβαρό εργαλείο για την προστασία και διαφύλαξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Μια κληρονομιά που ξεκινάει από την πρώτη Ελληνική αρχαιότητα τα κλασικά χρόνια, την Ελληνιστική και Βυζαντινή περίοδο και φτάνει ως τα νεώτερα χρόνια.Εισέρχεται βαθιά μέσα στους αιώνες η πορεία του Ελληνικού πνεύματος και γενικότερα η ευεργετική προσφορά του Ελληνικού πολιτισμού στην  ανθρωπότητα. Το γεγονός αυτό μας υποχρεώνει να επαγρυπνούμε και να διαφυλάσσουμε ως «κόρη οφθαλμού» τα αποτελέσματα της κοπιαστικής πνευματικής προσπάθειας των προγόνων μας.
    Για να γνωρίσουμε όσο γίνεται εκτενέστερα και σε βάθος το παρόν να διαμορφώσουμε και να ατενίσουμε με αισιοδοξία το μέλλον, μάλιστα σε μια δύσκολη συγκυρία για τη χώρα μας, σε περίοδο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, είναι ανάγκη να στρέψουμε την προσοχή μας προς το παρελθόν, να αντλήσουμε δυνάμεις από τις αστείρευτες πηγές του πολιτισμού μας και να προχωρήσουμε αποφασιστικά για την επίτευξη των στόχων και την αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
     Είναι γνωστό ότι ο πολιτισμός έχει μέσα του σπέρματα πολύτιμα, ανθρώπινες δραστηριότητες, αρχές και αξίες, με τις οποίες συνεχώς εξελίσσεται και πραγματοποιεί τους στόχους που θέτει. Η αξιοποίηση αυτών των πολιτιστικών αρχών και αξιών εκ των πλέον απαραιτήτων για την επανένωση και ισχυροποίηση όλων εκείνων των στοιχείων που υποβοηθούν και συντείνουν στην πνευματική και  κατ΄ επέκταση οικονομική πρόοδο και ευρωστία.
    Είμαστε ίσως από τους ελάχιστους στον κόσμο που διαθέτουμε πλούσια πολιτισμική και πολιτιστική κληρονομιά, αρκεί να σκύψουμε με ενδιαφέρον και να την αξιοποιήσουμε κατάλληλα.
    Πολιτισμός σημαίνει πνευματικά και πολιτιστικά επιτεύγματα ανθρώπινα δημιουργήματα, με τα οποία επιτυγχάνεται πρόοδος πνευματική, κοινωνική και οικονομική. Η λέξη πολιτισμός προέρχεται από το ουσιαστικό  πολίτης. Αρχικά αναφερόταν στην δημόσια διοίκηση. Αργότερα δήλωνε την ανθρώπινη συμπεριφορά, τον βαθμό ανάπτυξης της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου και την προαγωγή των πολιτιστικών δραστηριοτήτων και ακόμη την ημερότητα των ηθών στις ανθρώπινες σχέσεις.
    Η πολιτιστική μας κληρονομιά, ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός με τα απαράμιλλα πνευματικά δημιουργήματα, ο Βυζαντινός πολιτισμός που διεφύλαξε στα σπλάχνα του την αρχαία κληρονομιά μέχρι και ο νεώτερος Ελληνικός πολιτισμός, αποτελούν το καύχημα μας αλλά και μας παροτρύνουν να τα φροντίζουμε, να μεριμνούμε για τη διαφύλαξη τους και να τα προστατεύουμε.
     Οι όροι πολιτισμικός και πολιτιστικός προέρχονται από τη λέξη πολιτισμός και αποδίδουν τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στον τεχνικό πολιτισμό και την πνευματική καλλιέργεια. Το επίθετο πολιτισμικός αναφέρεται στην πνευματική πλευρά του πολιτισμού, ενώ το επίθετο πολιτιστικός δηλώνει την τεχνική πλευρά του πολιτισμού και γενικά τις δραστηριότητες των λαών. Γεγονός είναι ότι η πολιτισμική ενεργοποίηση της παράδοσης η εξημέρωση του ήθους των ανθρώπων, δηλαδή ο κοινωνικός πολιτισμός εν γένει είναι αποτέλεσμα παιδείας. Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να αξιολογήσει την πολιτισμική και πολιτιστική προσφορά, καταφεύγει σε συγκρίσεις του ανθρώπινου πολιτισμού.
     Συγκρίνει την εποχή του, στην οποία κατά κάποιον τρόπο, και ο ίδιος συμμετέχει στη διαμόρφωση της, με τα δημιουργήματα της φυλής του κατά το παρελθόν, πάντοτε μέσα στον ιστορικό χρόνο. Από αυτή τη σύγκριση ο άνθρωπος διδάσκεται και ενεργοποιεί την παράδοση. Ο Ελληνοκεντρικός πολιτισμός θα μένει για μας πάντα ο οικείος χώρος, ο δικός μας χώρος, απ’ όπου ο Ελληνισμός αντλεί την ιστορική του διάρκεια, το ύφος και το ήθος του. Όταν έρχεται σε σχέση και επικοινωνεί με άλλους πολιτισμούς. Από τον πολιτισμό μας, από την παράδοση μας θα αφομοιώσουμε την πολιτιστική μας ιδιαιτερότητα και θα μπορέσουμε να παράγουμε στοιχεία γόνιμα. Σήμερα, μάλιστα, που ελλοχεύουν κίνδυνοι για τη χώρα μας, απαιτείται στροφή στον πολιτισμό μας και σε όλους τους πολιτισμικούς και πολιτιστικούς τομείς. Είναι γνωστές οι προσπάθειες των γειτόνων μας για οικειοποίηση Ελληνικών συμβόλων, για τον σφετερισμό και την ιδιοποίηση του Ελληνικού πολιτισμού. Οι Σκοπιανοί, Σλάβοι, την καταγωγή, καμώνονται τους απογόνους των Μακεδόνων και σφετερίζονται Ελληνικά σύμβολα. Ανεγείραν κολοσσιαία αγάλματα του Φιλίππου και του Μεγάλου Αλεξάνδρου και καιροσκόποι πολιτικοί φανατίζουν το λαό με αβάσιμες και ανιστόρητες βλέψεις και άσχετη οικειοποίηση του Ελληνικού πολιτισμού. Από το άλλο μέρος, οι Αλβανοί, από τις συστάσεως του αλβανικού κράτους και μέχρι σήμερα, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μιλούν για ιλλυρικό πολιτισμό και ιλλυρική κληρονομιά των αρχαιοελληνικών μνημείων, που και μόνον από το όνομα τους δηλώνουν την Ελληνική τους καταγωγή. Το Βουθρωτό (βους+τιτρώσκω=πληγώνω), πόλη της αρχαίας  Χαονίας, απέναντι από την Κέρκυρα, με το πλήθος των αρχαιοελληνικών, βυζαντινών και χριστιανικών ευρημάτων, πολιτογραφείται ως ιλλυρικό και τα ευρήματα όλα «βαπτίζονται» ιλλυρικά.
       Η Αντιγόνεια, κοντά στο Τεπελένι, στα στενά του Αώου ποταμού, Πόλη που χτίστηκε το 274 π.Χ. από τον Πύρρο προς τιμή της συζύγου του Αντιγόνης και αυτή ιλλυρική!
      H Aπολλωνία, στις ακτές του Ιονίου Πελάγους, στα νότια της αρχαίας Επιδάμνου (σ. Δυρράχιο), ιδρυμένη από Κορινθίους και Κερκυραίους, με τα πλούσια ευρήματα (αρχαία τείχη, ναός Αφροδίτης, βουλευτήριο και πλήθος από ελληνικές επιγραφές), είναι ιλλυρική!
     Η Φοινίκη, αρχαία πρωτεύουσα της Ηπειρωτικής Χαονίας, με το πλήθος των αρχαιοελληνικών ευρημάτων και ελληνικών επιγραφών και αυτή ιλλυρική.
      Εκτός αυτών και άλλες αρχαιοελληνικές πόλεις καταγράφηκαν από τους Αλβανούς ιλλυρικές και ως ιλλυρικές θεωρούνται και από Αλβανούς Πανεπιστημιακούς δασκάλους και ως τέτοιες διδάσκονται στα Πανεπιστήμια και τα σχολεία.
Αρχαιοελληνικά, Βυζαντινά, χριστιανικά μνημεία που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο, καθώς και άλλα που έτυχε να βρίσκονται εκτός των ορίων της χώρας μας, σε γειτονικά ή άλλα κράτη, ανήκουν στην Ελλάδα και αποτελούν κληρονομιά του ελληνικού λαού. Το ελληνικό κράτος οφείλει να τα φροντίζει, να τα αναδεικνύει και να το αξιοποιεί. Θα πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να καταστήσει γνωστό στους σφετεριστές ότι οι προσπάθειές τους δεν θα τελεσφορήσουν, γιατί εκείνες οι «Πέτρες» που καταγράφονται ως εθνική τους περιουσία, φωνάζουν από μόνες τους για την ελληνικότητά τους. Είναι κληρονομιά του ελληνικού λαού και καμία δύναμη δεν θα μπορέσει να εκτρέψει την ιστορική αλήθεια και να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα.
      Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα και επέφερε ρήγματα στον κοινωνικό ιστό, να δώσει νέα ώθηση στα πολιτιστικά δρώμενα. Να αποτελέσει τον πυλώνα, τη βάση, την αφετηρία για νέο πνευματικό και πολιτιστικό ξεκίνημα, ώστε και τα κοινωνικά ρήγματα να κλείσουν και την αξιολόγηση και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς να αναδείξουν.
    Οι ελληνικές κυβερνήσεις να καταστήσουν γνωστό στους γείτονές μας ότι κάθε προσπάθειά τους να ιδιοποιηθούν ελληνικά μνημεία θα προσκρούσει και θα βρει αντιμέτωπο τον ελληνικό λαό.
    Τα πνευματικά επιτεύγματα της φυλής μας είναι αναπαλλοτρίωτα και κάθε προσπάθεια να αποκτήσουν ψεύτικους τίτλους κυριότητας, κάθε επιδίωξη σφετερισμού, παράνομης οικειοποίησης, αρπαγής και ιδιοποίησής τους, δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά. Η ιστορική έρευνα θα τα απομονώσει και θα τα αποβάλει ως ξένα και ψευδή.
    Άλλωστε, η ιστορία, αρχαία, μεσαιωνική και νεωτέρα, που ερευνά και ερμηνεύει γεγονότα, είναι ο αψευδής μάρτυρας της καταγωγής των ιστορικών μνημείων.
     Στη Χάγη το 1954 θεσπίστηκε διεθνής σύμβαση για την φροντίδα και προστασία των μνημείων. Επομένως, σύμφωνα και με το Διεθνές Δίκαιο, το κράτος στο έδαφος του οποίου βρίσκονται μνημεία, οφείλει να μεριμνά για τη φύλαξη και προστασία τους και όχι να επιδίδεται σε ενέργειες σφετερισμού των δημιουργημάτων άλλων πολιτισμών.