Υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις για το Ζαγόρι και όλη την Ήπειρο

ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Υπάρχουν ρεαλιστικές λύσεις

για το Ζαγόρι και όλη την Ήπειρο

Του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΣΤ. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ,
πρ. Βουλευτή Ιωαννίνων

*  Στο φύλλο της 15ης Μαΐου του «Πρωϊνού Λόγου» φιλοξενείται εμπεριστατωμένη επιστολή της αξιότιμης κυρίας Ελένης Οικονομίδου – Δούβλη, λογίου και συγγραφέως.
Η ως άνω τακτική συνεργάτιδα της εφημερίδας, με σαφήνεια και γλαφυρότητα, εκφράζει την ανησυχία και την κραυγή αγωνίας της ιδίας και όλων των Ζαγορισίων, για την τύχη της περιοχής της, που μεταβλήθηκε σ’ ένα απέραντο κοιμητήριο.
Μεταξύ άλλων αναφέρει: «…Και πρώτα - πρώτα το ερώτημα: Τι Ζαγόρι θέλουμε; Τι οραματιζόμαστε γι’ αυτόν τον έρημο τόπο;»
Ο Λαμπρίδης, ο μεγάλος ιστορικός, έγραφε το 1880: «Το Ζαγόριον, η επισημοτέρα αυτή της Ηπείρου … επαρχία» κι’ όλοι αναρωτιόνταν τότε πριν πάρουν κάποια σοβαρή απόφαση: «Να δούμε τι θα κάνει το Ζαγόριον;».
Τι έμεινε σήμερα απ’ αυτό το Ζαγόριον;
Το Ζαγόρι, ο Θεός το ευλόγησε απλόχερα, του χάρισε μια εκπληκτική φύση, Αώο – Βίκο – Βοϊδομάτη κι’ ανάμεσά τους 46 χωριά «σαν της πέρδικας τ’ αυγά».
Οι Ζαγορίσιοι πάλι τα προίκισαν μ’ ένα μοναδικό πολιτισμό. Εμείς οι μεταγενέστεροι με ασέβεια προσπεράσαμε τα δώρα του Θεού, τα υποτιμήσαμε, δεν τα αξιοποιήσαμε σωστά, ή το χειρότερο, τα αλλοιώσαμε και τα αλλοιώνουμε καθημερινά. Όσο για τον πολιτισμό, δεμένο άρρηκτα με μνημεία μοναδικής τέχνης, γεφύρια, εκκλησίες, μοναστήρια, σχολεία, σεράγια, μεσοχώρια, καλύβες κι’ αλώνια, τα παραδώσαμε στη λήθη και στη φθορά του χρόνου και καθημερινά σβήνουν.
Τι λόγο, αλήθεια, θα δώσουμε στις επόμενες γενιές; Και ποιος άλλος τόπος θα’ χε αυτά τα θεία δώρα και θα μαράζωνε; Ποιο Ζαγόρι λοιπόν θέλουμε, ποιο είναι το όραμά μας και ποια η ευθύνη μας;
Και καταλήγει η κ. Δούβλη, με απόγνωση: «ζητείται λύση, προοπτική, ελπίδα…».
Εν τούτοις, λύσεις υπάρχουν, κυρία Δούβλη, αρκεί η θέληση, η αρετή και τόλμη. Αρκεί η υιοθέτηση των δύο απλών, ρεαλιστικών, τεκμηριωμένων και αξιόπιστων προτάσεών μας, που έχουν υποβληθεί και εγκριθεί από όλα τα συναρμόδια Υπουργεία και την Ενωμένη Ευρώπη, πλην των Ζαγορισίων.
Προτάσεις που αξιοποιούν ολόκληρο το Ζαγόριον, χωρίς να καταβάλλουν ούτε ένα ευρώ ο Δήμος Ζαγορίου και το Ελληνικό Δημόσιο.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΩΤΗ:
«Αξιοποίηση του υδάτινου δυναμικού της Οροσειράς της Πίνδου».
Με την απλή, αξιόπιστη και ρεαλιστική αυτή πρότασή μας, εξασφαλίζεται:
• Η ύδρευση όλων των διαμερισμάτων του Ζαγορίου, μέχρι υψομ. 1+300μ., που στερούνται κυρίως κατά τους θερινούς μήνες του πολύτιμου αγαθού που λέγεται νερό, και μεταβάλλονται… σε σεληνιακό τοπίο.
• Η ύδρευση της πόλεως Ιωαννίνων και ολοκλήρου του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων.
Επισημαίνεται εδώ ότι οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, των υπολοίπων Νομών της Ηπείρου, της Κέρκυρας, δαπανούν ετησίως πλέον των 15 εκατ. ευρώ για κατανάλωση εμφιαλωμένων νερών. Πωλούνται σήμερα τα εμφιαλωμένα 1.000 ευρώ ανά μέτρο κυβικό, ενώ τα κρυστάλλινα νερά που μας χάρισε δωρεάν ο Θεός, χύνονται ανεκμετάλλευτα στο Αδριατικό Πέλαγος. Οποία κατάντια μας…
• Η ύδρευση της περιοχής Κονίτσης και του Πωγωνίου μέχρι τα σύνορα της Κακαβιάς, και τους Αγίους Σαράντα.
• Η άρδευση του ευρύτερου λεκανοπεδίου Ιωαννίνων μέχρι Κατσανοχωρίων, Ξηροβουνίου, Γραμμενοχωρίων, Λάκκας Σουλίου και των περιοχών Δωδώνης και Ζίτσας, με τους περίφημους ξερικούς αμπελώνες της, οι οποίοι θα διπλασίαζαν την παραγωγή τους, με ένα πότισμα κατά τη θερινή περίοδο του περκασμού (διόγκωση της ρώγας).
• Η άρδευση του οροπεδίου Ασπραγγέλων υψομ. + 950μ., επιφάνειας 2.000 περίπου στρεμμάτων.
• Η άρδευση του οροπεδίου Άνω – Κάτω Πεδινών, υψομ. + 860μ., επιφάνειας περίπου δέκα χιλιάδων στρεμμάτων.
• Η άρδευση του οροπεδίου Κήπων υψομ. + 700μ. και επιφάνειας 3.000 στρεμμάτων με τη φημισμένη νόστιμη πατάτα.
• Η άρδευση όλων των μικροπεδιάδων Ελάτης, Δικόρφου, Μανασσής, Διποτάμου, Νεγάδων, Φραγκάδων και Λεπτοκαρυάς Ζαγορίου με τους φημισμένους γίγαντες.
• Η άρδευση της πεδιάδας «Βρύσης Πασσά» και της υψηλής ζώνης Καλπακίου, Δολιανών μέχρι το Πωγώνι.
• Ο εμπλουτισμός της λίμνης Παμβώτιδας με άφθονα και καθαρά νερά.
Παράλληλα, η πρότασή μας προσφέρει τη δυνατότητα δημιουργίας υδάτινων πάρκων, τόπων αναψυχής και αθλητισμού, κ.λ.π.
• Καταργεί τα αντλιοστάσια άρδευσης του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων, με πρόσθετη οικονομία 10 εκ. ευρώ το χρόνο, ποσό που δαπανάται σήμερα για ηλεκτρική ενέργεια.
• Εμπλουτίζει ετησίως, με καθαρό νερό, τις υδρολογικές λεκάνες Ιωαννίνων, Αράχθου και Καλαμά, που θα συμβάλλουν αποτελεσματικά στη βελτίωση της καλής ποιότητας των υδάτινων πόρων της ευρύτερης περιοχής, όπως επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/60/ΕΚ.
• Συμβάλλει αποφασιστικά στην κάλυψη του, υψηλής προτεραιότητας, αιτήματος αποφυγής συγκεντρώσεων CO2 στην ατμόσφαιρα και την προώθηση της ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία παράγεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (Α.Π.Ε.) και, όπως αναφέρεται και στη ευρωπαϊκή «Λευκή Βίβλο», συμβάλλει στην προστασία του περιβάλλοντος και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
• Εξασφαλίζει την απόκτηση του πολύτιμου ανταλλάξιμου πράσινου πιστοποιητικού.
• Συντελεί στην εκπλήρωση του στόχου της χώρας μας για την αύξηση ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από Α.Π.Ε. στο 20,1% της ακαθάριστης εγχώριας κατανάλωσης το 2020, έναντι του 9,5% που είναι σήμερα.
• Εξασφαλίζει την ταχύτερη επίτευξη των στόχων του Πρωτοκόλλου του Κυότο.
• Αποτρέπει τη δημιουργία black out λόγω μεγάλης και μαζικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε περιόδους αιχμής και συμβάλλει αποφασιστικά στην ευστάθεια του συστήματος.
• Και, τέλος, στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών ανταλλαγμάτων της πρότασης, συμπεριλαμβάνεται και η επισκευή και συντήρηση, βάσει εγκεκριμένων μελετών, των επιβλητικών πέτρινων, μονότοξων και πολύτοξων «καμαρωτών» γεφυριών, χαμηλόκορμων και υψίκορμων, που ευφυείς λαϊκοί τεχνίτες – Τζουμερκιώτες και Κονιτσιώτες λιθοξόοι – θεμελίωσαν σε κομβικά σημεία του Ζαγορίου και της Κονίτσης και ύψωσαν σε ύψη δυσθεώρητα για να γεφυρώσουν τους ορμητικούς και επικίνδυνους ποταμούς της Ηπείρου.
Οι πολύτιμοι αυτοί αρχιτεκτονικοί και πολιτισμικοί μας θησαυροί, με τους μύθους και τους θρύλους τους, που προκαλούν τον παγκόσμιο θαυμασμό, έχουν ανάγκη πριν καταρρεύσουν και σωριαστούν, επισκευής και συντήρησης, όπως πολύ σωστά επισημαίνει η κ. Δούβλη.
Επισκευής και συντήρησης θα τύχουν επίσης οι εναπομείναντες λιγοστοί νερόμυλοι, τα μαντάνια και οι νεροτριβές των Ζαγοροχωρίων, Κονίτσης και Τζουμέρκων, που άντεξαν στη φθορά του χρόνου, όπως εύστοχα επισημαίνει η κ. Ελένη Οικονομίδου – Δούβλη.
Και τέλος η επισκευή, η συντήρηση και ιστόρηση των Εκκλησιών, Εξωκλησιών και Ιερών Μονών της περιοχής Ζαγορίου, Κονίτσης, Πωγωνίου και Τζουμέρκων.
Και το σημαντικότερο όλων, με την πρότασή μας αυτή, παρέχεται η δυνατότητα προστασίας των δασών και δασυλίων ολόκληρης της ως άνω περιοχής τα οποία κάθε χρόνο γίνονται στάχτη κατά χιλιάδες στρέμματα από τις φωτιές.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ:
«Επανίδρυση και λειτουργία της Κυνηγετικής περιοχής Ζαγορίου (Κ.Π.Ζ.)»
Η ως άνω Κ.Π.Ζ. που αποτελεί από τους καλύτερους βιότοπους της Ευρώπης, επιφάνειας 480 χιλιάδων στρεμμάτων, είχε εμπλουτισθεί από το 1976 με εκατοντάδες ευγενή θηράματα, ελάφια, ζαρκάδια, αγριόγιδα, αγριοπρόβατα, λαγούς, αγριοκούνελα, φασιανούς, πέρδικες και ορτύκια.
Για την λειτουργία όμως της Κ.Π.Ζ., η οποία θα εξασφάλιζε εργασία σε εκατοντάδες νέους και σήμερα θα έσφυζε από ζωή από τους ξένους και ντόπιους τουρίστες και κυνηγούς που καταθέτουν πάντα πλουσιοπάροχα τον οβολό τους, ουδένα δυστυχώς Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο συγκινήθηκε και ουδείς αρμόδιος Υπουργός ασχολήθηκε. Όμως με τους κυνηγούς η ερημική περιοχή του Κόζακα Τρικάλων, με αντίστοιχη Κ.Π.Ζ. που ιδρύθηκε το 1976, έγινε τόπος επαγγελίας για ολόκληρη τη Θεσσαλία. Τα πανέμορφα και πολυτελή ξενοδοχεία του Ζαγορίου και των Ιωαννίνων θα είχαν σήμερα πλήρη κάλυψη χειμώνα – καλοκαίρι, όπως τα αντίστοιχα του Κόζιακα.
Δυστυχώς η λειτουργία της Κ.Π.Ζ. ματαιώθηκε, ύστερα από λίγες ανεύθυνες κραυγές ορισμένων «φίλων» του Ζαγορίου, οι οποίοι πρώτα… κατασπάραξαν, πριν προλάβουν ν’ αναπαραχθούν, μαζί με τους «ευαίσθητους» για το Περιβάλλον, οικολόγους, τα ευγενή αυτά θηράματα.
Οποία κατάντια μας
Καιρός λοιπόν είναι όχι μόνον να επανιδρυθεί αλλά και να επεκταθεί η Κυνηγετική περιοχή, να συμπεριλάβει τις περιοχές της Κόνιτσας και του Πωγωνίου, του Μετσόβου και των Τζουμέρκων.
Τα έργα αυτά θ’ αποτελέσουν μοχλό γεωργικής, οικονομικής και τουριστικής ανάπτυξης, όχι μόνον του Ζαγορίου, της Κονίτσης, του Πωγωνίου, του Μετσόβου και των Τζουμέρκων, αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Ιωαννίνων και της Ηπείρου γενικότερα.
Θα δοθεί ευκαιρία να χτιστούν μικρές και μεγάλες παραγωγικές μονάδες με παράλληλη ανάπτυξη της βοοτροφίας, της κτηνοτροφίας, της μελισσοτροφίας, της πτηνοτροφίας, της χοιροτροφίας κ.α. που θα δώσουν παραγωγική εργασία στους νέους και φιλί ζωής σ’ ολόκληρο το Νομό μας.
Έτσι θα δοθεί ευκαιρία στους νέους, που είναι σήμερα μετέωροι και απογοητευμένοι, να γυρίσουν πίσω στο Ζαγόρι και στα ορεινά μας χωριά.
Είναι εξ άλλου, διακαής πόθος όλων, επιθυμία και νοσταλγία, να γυρίσουν στα χωριά τους, για να δουν καπνόν αναθρώσκοντα από τα μπουχαριά των καλυβιών των πατεράδων και παππούδων των, αλλά και να εξασφαλίσουν παραγωγική εργασία, όπως συνεβούλευε ο Αριστοτέλης.
Μη δίδετε χρήματα στους πολίτες, έλεγε ο Σταγειρίτης φιλόσοφος, άμα και των αυτών δέονται – γιατί ζητούν πάλι τα ίδια και περισσότερα. Δώστε τους ένα χωράφι, τη δυνατότητα σύστασης μιας μικρής επιχείρησης να παράγουν μόνοι τους πλούτο… οπότε και οι πολίτες θα καταξιωθούν κοινωνικά, αλλά και το Κράτος θα διευρύνει τις πηγές άντλησης, περισσότερων πόρων, περισσότερων εσόδων.
Αυτά διατύπωνα από του βήματος της Βουλής προ τριακονταετίας, και είναι καταγεγραμμένα στα πρακτικά της, απευθυνόμενος προς τον τότε Πρωθυπουργό της χώρας Ανδρέα Παπανδρέου, όταν εκείνος διακήρυκε το «Τσοβόλα δώστα όλα».
Αυτά τα χρήσιμα και ωφέλιμα για τον τόπο μας συμβουλεύω και σήμερα τους Ζαγορισίους.
Ας τολμήσουμε λοιπόν, για το καλό του τόπου μας που ζούμε και αγαπούμε.