Τί μ’ ενοχλεί σ’ αυτή την πόλη…

Διαπιστώσεις...

Τί μ’ ενοχλεί σ’ αυτή την πόλη…

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΛΑΜΑΤΣΙΑ

* Μ’ ενοχλεί αφάνταστα, όταν κοντά στη ροδαυγή κατεβαίνω απ’ το σπίτι μου και αντικρύζω στους δρόμους της πόλης κάποιους κυρίους ή κυρίες να προσπαθούν να συγκρατήσουν τα σκυλάκια τους ή τους σκύλαρούς τους τραβώντας τους απ’ τα λουράκια, έχοντας το κορμί τους γερμένο προς τα πίσω, λες και κάνουν θαλάσσιο σκι, καθώς τα συμπαθέστατα ζωάκια δεν κρατιούνται και θέλουν να κάνουν το «πιπί» τους ή τα κακά τους. Κι όλα αυτά τα «σκυλοαφεντικά» να αδιαφορούν για το βρώμισμα των πεζοδρομίων ή των τροχών των σταθμευμένων αυτοκινήτων!..
• Μ’ ενοχλεί, όταν διαβαίνοντας την Κάτω Κεντρική Πλατεία (απέναντι απ’ το ρολόι), βλέπω τρία - τέσσερα σκυλιά ξαπλωμένα μπροστά απ’ τα καταστήματα της πλατείας και καμία Υπηρεσία (κρατική ή άλλη), δεν ενδιαφέρεται να τα περιμαζέψει, αφού ο κίνδυνος για τους περαστικούς είναι ορατός!.. Κι αυτά τα άτιμα, αν δεν τα πειράξεις είτε κατά λάθος είτε σκόπιμα, δεν σε πειράζουν! Σ’ αρκετές όμως περιπτώσεις (κι όχι μόνο από τα συγκεκριμένα), την έχουν «πληρώσει» κάτι γριούλες ή μικρά παιδιά, που ξαφνιάζοντάς τα, εκείνα αντιδρούν με τον τρόπο που ξέρουν…
Τι καλά θα ήταν αν το «ξάφνιασμά» τους αυτό γινόταν από κανέναν μεγαλοσχήμονα (βουλευτή, περιφερειάρχη, δήμαρχο, σύμβουλο), ας πούμε. Ίσως να δίνονταν κάποια λύση!..
• Μ’ ενοχλεί, όταν σε θέσεις στάθμευσης οχημάτων για άτομα με ειδικές ανάγκες, σπάνια βλέπεις οχήματα των συγκεκριμένων ατόμων, αλλά συνήθως κάποιων «ξύπνιων» που, είτε «πετάχτηκαν» απέναντι για ένα λεπτό, είτε πίνουν το καφεδάκι τους κάπου εκεί κοντά…
• Μ’ ενοχλεί αφάνταστα, όταν κορνάρει επίμονα ο οδηγός του αυτοκινήτου που με ακολουθεί, γιατί σταμάτησα στη «διάβαση» να περάσει ένας πεζός που είχε κατεβάσει το ένα του πόδι απ’ το πεζοδρόμιο, λίγο πριν εγώ πλησιάσω σ’ αυτή! (Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν έχει το θράσος να μου κάνει και την παρατήρηση ο ασυνείδητος!..).
• Μ’ ενοχλεί, όταν σε πάρα πολλούς κεντρικούς δρόμους της πόλης –ειδικά όμως για την οδό Κώστα Φρόντζου– έχουν στενέψει τόσο πολύ τον δρόμο, που δεν χωράει να προσπεράσει δεύτερο αυτοκίνητο –ούτε καν ένα– και σε περίπτωση φρακαρίσματος στη συμβολή της προέκτασης της Χαριλάου Τρικούπη, υπάρχει σοβαρότατος κίνδυνος να χάσει άνθρωπος τη ζωή του για ελάχιστα δευτερόλεπτα που θα καθυστερήσει κάποιο ασθενοφόρο έως ότου αποκατασταθεί η κυκλοφορία…
Τόσο ανεγκέφαλοι να ήταν, άραγε, αυτοί οι πολεοδόμοι - ρυμοτόμοι, ή οι όποιοι άλλοι σχεδίασαν αυτό το «έκτρωμα», που δεν είναι και το μοναδικό στο κέντρο της πόλης ή όλα τα έργα που κατασκευάζονται εξυπηρετούν συγκεκριμένες σκοπιμότητες;
Σε ποιον θα «δώσουν λόγο» οι ανευθυνοϋπεύθυνοι, αν, για παράδειγμα, κινδυνέψει να γίνει παρανάλωμα της φωτιάς ένα κατάστημα της οδού Κ. Φρόντζου, επειδή ένας ασυνείδητος οδηγός έχει σταθμεύσει παράνομα ή επειδή κάποιος άλλος δεν έχει διαφορετική επιλογή και θέλει να κατεβάσει νερά ή άλλα προϊόντα για το καφενείο που βρίσκεται στην αρχή του δρόμου, για το φαρμακείο, ή για οποιοδήποτε άλλο κατάστημα;  
• Μ’ ενοχλεί, όταν βλέπω κάποιες νεαρές μαμάδες (κι όχι μόνο), να κρατάνε απ’ τα χεράκια τους τα παιδιά τους, απ’ την εξωτερική πλευρά του πεζοδρομίου (ενώ οι ίδιες βαδίζουν στην εσωτερική), χωρίς να τους περνάει απ’ το μυαλό ότι αυτό που κάνουν είναι πάρα πολύ επικίνδυνο.
• Μ’ ενοχλεί, όταν σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, όπου δεν υπάρχουν πεζοδρόμια, βλέπω πεζούς να κάνουν τον περίπατό τους στη δεξιά τους πλευρά, χωρίς να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο που διατρέχουν απ’ τα οχήματα που κινούνται στην πλάτη τους!..
• Μ’ ενοχλεί, όταν προσπαθώ με το ποδήλατό μου να αποφύγω κάτι λακκούβες τόόόσες –μετά συγχωρήσεως– και κινδυνεύω να πάρω «στο λαιμό» μου τον οδηγό του ΙΧ που περνάει δίπλα μου…
• Μ’ ενοχλεί, που σε όλες τις υποχρεώσεις μου απέναντι στον Δήμο και σ’ όλες τις συναλλαγές μου γενικά με το Δημόσιο είμαι εντάξει και αυτοί μου φέρονται σαν να είμαι ο μεγαλύτερος «μπαταχτσής»…
• Γιατί θα πρέπει να καταστρέψω το αυτοκίνητό μου πέφτοντας στις αμέτρητες λακκούβες και τα επικίνδυνα «σαμάρια» των δρόμων κι όταν θα τρέξω να βρω το δίκιο μου να νομίζω ότι ψάχνω «ψύλλο στ’ άχυρα»;
• Μ’ ενοχλεί, όταν πηγαίνω τα εγγονάκια μου στην Παιδική Χαρά των Εργατικών Κατοικιών Βρυσούλας και βλέπω ότι αυτή έχει το «μαύρο της το χάλι». Έχει να συντηρηθεί, φαίνεται, απ’ τον καιρό που πρωτοκατασκευάστηκε!..
• Μ’ ενοχλεί (έχω πάθει «ψύχωση»), με το «τριάμισι» και το «τρεισήμισι», που σχεδόν δύο στους τρεις δεν γνωρίζουν πότε χρησιμοποιείται!…
• Μ’ ενοχλεί, όταν στους υπότιτλους των τηλεοπτικών σταθμών αναγράφεται: στη Πρέβεζα, στη Πάτρα, στη Πόλη, κι όχι το σωστό: στην Πρέβεζα, στην Πάτρα, στην Πόλη, κ.ο.κ. (αφού στις λέξεις που αρχίζουν από Κ και Π ο κανόνας λέει ότι πρέπει να μπαίνει το «ν»)…  
• Μ’ ενοχλεί, που ακούω και από νεαρά ακόμη άτομα να δίνουν ραντεβού: «Θα συναντηθούμε στις μία»!… (το σωστό είναι: «στη μία»…). (Σημείωση: Επειδή με τη «Γραμματική» δεν τα πάω και τόσο καλά, κι ό,τι έχω μάθει το έχω μάθει από την σαρανταδιάχρονη πείρα μου στις εφημερίδες και τα τυπογραφεία της Ηπείρου, τον λόγο έχουν οι «ειδικοί»! Ας μη φανεί ότι κάνω τον «ξύπνιο»!…)
• Μ’ ενοχλεί, που ελάχιστοι Γιαννιώτες γνωρίζουν ότι τα επώνυμα των μεγάλων Ηπειρωτών Ευεργετών είναι: Δομπόλης και Κατσάρης και όχι Δόμπολης και Κάτσαρης…
• Μ’ ενοχλεί ακόμη κι αυτό που κάνω εγώ ο ίδιος τώρα: ότι σ’ ένα κείμενο πεντακοσίων - χιλίων λέξεων –σαν και το παρόν– χρησιμοποιώ τόσες πολλές φορές, τις δυο μόνον λέξεις: «Με ενοχλεί»!…
* * *
Και τώρα (το καλούν οι μέρες), να σας κάνω μια… «βλακώδη» ερώτηση: (Μου ήρθε έτσι –ξαφνικά– μια «φλασιά», όπως λένε και οι νέοι): Μήπως θα ήταν καλύτερα αν εκλέγαμε πρώτα τον Πρωθυπουργό, τους Περιφερειάρχες, τους Δημάρχους, κι ύστερα τους βουλευτές και τους συμβούλους;
Λέω εγώ, τώρα!…