Ο εκλιπών Μητροπολίτης και το χρέος της Πολιτείας...

ΓΝΩΜEΣ

Ο εκλιπών Μητροπολίτης

και το χρέος της Πολιτείας...

Γράφει ο  ΣΠΥΡΟΣ  ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ,

Φιλόλογος-Συγγραφέας

*  Δεν ανήκει ο συντάκτης αυτού του άρθρου σ’ αυτούς που "ειώθασι τον απιόντα επαινείν". Και αυτό γιατί, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, συχνά οι έπαινοι ξεφεύγουν από τα όρια του μέτρου, κινούνται στη σφαίρα της υπερβολής και έρχονται σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Ούτε πάλι ανήκει στους οπαδούς του δόγματος "ο αποθανών δεδικαίωται". Και τούτο γιατί ο θάνατος, ως φυσιολογικό τέρμα της αρχής που ονομάζεται ζωή, επισφραγίζει απλώς "τα έργα και τις ημέρες" του αποθανόντος, από τα οποία εξαρτάται η "δικαίωσή" του ή μη, η καταξίωση ή η απαξίωσή του.
"Έργα και ημέρες" που καθίστανται λίαν αξιοπρόσεχτα και ενδιαφέροντα για τους πολίτες, όταν αυτά σχετίζονται με υψηλά δημόσια αξιώματα και με προκλητικά, αντισυνταγματικά και παράνομα, προνόμια, που εξασφαλίζουν στον κρινόμενο ανεξέλεγκτη διαχείριση τεράστιων περιουσιών που ανήκουν στο λαό, χωρίς "η μελαγχολική δημοκρατία" μας να του δίνει το δικαίωμα για στοιχειώδη, έστω, έλεγχο αυτής της διαχείρισης.
Δεν ανήκει επίσης στους οπαδούς του δόγματος "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται". Αυτή η τακτική καταδεικνύει δειλία, καιροσκοπισμό, σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια. Άλλα είναι τα νάματα του πνευματικού και ηθικού πολιτισμού με τα οποία μας πότισε η κλασική αρχαιότητα. Αυτά τα νάματα περιέχονται στη φράση που ο Θουκυδίδης βάζει στο στόμα του Θεμιστοκλή, διωκόμενου από τους Αθηναίους, και απευθυνόμενου προς το βασιλέα των Μολοσσών Άδμητο, με τούτη τη χαρακτηριστική φράση: (Α, Β6)
"Γενναίον εστί τους ομοίους από του ίσου τιμωρείσθαι". Η "γενναιότητα" και η ευγένεια, λοιπόν, βρίσκεται στο γεγονός να μπορείς – και να θέλεις – να αποφεύγεις το "μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε", αλλά το "κρίνετε ίνα κριθήτε" αρκεί, βέβαια, η κριτική αυτή να ασκείται κατά τρόπο αντικειμενικό και απροκατάληπτο, με βάση συγκεκριμένα περιστατικά, να γίνεται στο χρόνο τον πρέποντα, ώστε να εξασφαλίζεται "το ίσον", και να ασκείται στα πλαίσια της διαλεκτικής σκέψης, που εκφράζεται διαδοχικά με τη διατύπωση θέσεων, αντι – θέσεων, ώστε να οδηγούμαστε στη σύνθεση.
Με αυτό το πνεύμα, ως πολίτες ελεύθεροι και υπεύθυνοι, πιστοί στη συνταγματική επιταγή του άρθρου 120 του ισχύοντος Συντάγματος, που θεωρεί"το σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, ως θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων", αντιμετωπίσαμε, επί τριάντα χρόνια τώρα, τον εκλιπόντα μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεόκλητο Σετάκη, καθώς, αναγκαστικά βρεθήκαμε αντιμέτωποι για λόγους καθαρά πολιτικούς, κοινωνικούς και ηθικούς. Εμείς είχαμε θέσει ως στόχο την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης και της νομιμότητας στην πόλη μας, σε ό,τι σχετίζεται με τα Παλαιά Κληροδοτήματα Ιωαννίνων και τις Σχολικές περιουσίες της πόλης που προέρχονται από Κληροδοτήματα, ο μητροπολίτης, όπως και οι προκάτοχοί του, είχε ως επιδίωξη να διατηρήσει τα προκλητικά προνόμια που απέρρεαν από τα φιρμάνια του σουλτάνου και τα αντισυνταγματικά διατάγματα των τριών φασιστικών καθεστώτων (Παγκάλου, Μεταξά, χούντας), την ανεξέλεγκτη διοίκηση και διαχείριση αυτών των Κληροδοτημάτων, αντίθετα με τη ρητή και ιερή βούληση των Ευεργετών μας.
Αναπόφευκτη, λοιπόν, η ρήξη, η σύγκρουση.
Οι δικές μας θέσεις ξεκάθαρες, διατυπωμένες σε άπλετο φως ("οι τα φαύλα πράσσοντες μισούσι το φως"), με βάση τους θεσμούς του Πολιτεύματός μας και τη βούληση των Ευεργετών μας.
Σε άλλο μήκος κύματος οι αντι – θέσεις του μητροπολίτη και των οργάνων του. Καθολική η αναγνώριση και η επιβράβευση των θέσεών μας από όλα τα Θεσμικά Όργανα της Πολιτείας. Υψηλό το δίχτυ προστασίας των αντι – θέσεων του μητροπολίτη από "άνωθεν παρεμβάσεις" και το γνωστό, ανά τους Έλληνες, παρασκήνιο. Θλιβερή η κατάσταση της πολιτικής και πολιτειακής μας ηγεσίας. Αρνούνταν και αρνούνται επίμονα να εφαρμόσουν και στην πόλη μας αυτό που κατά την αναρρίχησή τους στα υψηλά αξιώματα, ορκίστηκαν, δηλαδή το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό.
Έλλειψη εποπτείας και ελέγχου στη διοίκηση και διαχείριση των Κληροδοτημάτων από τη Μητρόπολη. Δεν ήταν λίγες οι αυθαιρεσίες και οι παρατυπίες που διαπιστώσαμε. Τις καταγγείλαμε ευθαρσώς, και με πλήρη διαφάνεια, στα αρμόδια όργανα και στις αρμόδιες δικαστικές αρχές. Διατάχθηκαν οικονομικοί και διαχειριστικοί έλεγχοι, που μέχρι σήμερα όμως δεν πραγματοποιήθηκαν. Συνέπεια; Χρήματα των Ευεργετών μας κατευθύνονταν σε άλλες κατευθύνσεις από αυτές όριζαν οι διαθήκες τους. Πλήρης όμως η αδιαφορία των αρμόδιων ελεγκτικών οργάνων και της πολιτικής – κεντρικής και τοπικής – ηγεσίας. Και δε φτάνει αυτό. Σε χρεοκοπία οδηγήθηκαν τα Αγαθοεργά της Μητρόπολης. Πάνω από 11,5 εκατομ. ΕΥΡΩ το χρέος τους, όπως ανακοίνωσε ο πρώην εφοροεπίτροπος και για λίγες ακόμα μέρες δήμαρχος Φίλιππας Φίλιος, χρέος που θα πέσει κι αυτό στις πλάτες του Γιαννιώτικου λαού. Καμιά όμως επίσημη αντίδραση. Σημεία των καιρών!
Ακολουθώντας τον αιώνιο νόμο της γένεσης και της φθοράς – αυτόν που θα ακολουθήσουμε όλοι - "απεδήμησε εις Κύριον" ο μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος Σετάκης.
Ήδη, με ψηφίσματα, άρθρα και ανακοινώσεις, διατυπώθηκαν οι πρώτες θέσεις . Και τι δε γράφτηκε στον αθηναϊκό και στον τοπικό Τύπο από ανθρώπους άσχετους με τα συμβαίνοντα στη Μητρόπολη Ιωαννίνων:
Υπήρξε, διαβάσαμε, η αριστερά του Κυρίου στην Ιερά Σύνοδο. Ως "επιχείρημα η στάση του στο θέμα των ταυτοτήτων επί Χριστόδουλου". Καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η στάση αυτή του εκλιπόντα μητροπολίτη υπήρξε "συναλλαγματική χωρίς αντίκρυσμα". Οι συναλλαγματικές με αντίκρυσμα ήταν "η ακροδεξιά του Κυρίου". Αυτή ήταν σχετική με τη διοίκηση και διαχείριση πλούσιων Κληροδοτημάτων απ’ τη Μητρόπολη με φιρμάνια του σουλτάνου και αντισυνταγματικά διατάγματα καθεστώτων, όχι απλώς ακροδεξιών, αλλά φασιστικών, όπως ήταν τα καθεστώτα του Παγκάλου, του Μεταξά και της χούντας. Τέτοια καθεστώτα διαχρονικά εξυπηρέτησαν – και εξυπηρετούνταν από αυτά – οι μητροπολίτες Ιωαννίνων: Εμείς δεν σπεύδουμε να διατυπώσουμε, πρόωρα, τις δικές μας αντι – θέσεις.
Περιμένουμε από την επίσημη Πολιτεία, αυτήν έστω τη χρεοκοπημένη θεσμικά και οικονομικά, με τη μέχρι τώρα ακροδεξιά πολιτική της να διατάξει εξονυχιστικό έλεγχο – οικονομικό και διαχειριστικό – στα Ιδρύματα που διαχειρίστηκε μέχρι σήμερα ο εκλιπών μητροπολίτης. Από τον έλεγχο αυτό θα κριθεί ή όχι "η δικαίωσή" του.
Αν η Πολιτεία και οι μέχρι τώρα "άνωθεν παρεμβάσεις" δεν προχωρήσουν στην εκπλήρωση αυτού του χρέους, τότε το χρέος αυτό πέφτει σ’ εμάς τους πολίτες. Άλλωστε, αν ισχύουν όλα όσα αυτές τις μέρες ειπώθηκαν για τον εκλιπόντα μητροπολίτη, δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν. Αντίθετα πρέπει να επιδιώξουν – μαζί μ’ εμάς – να λάμψει πλήρως η αλήθεια, ώστε απ’ αυτή να κριθεί "η δικαίωσή" του.
Το γεγονός ότι ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος – παρά τα ειωθότα – ανέλαβε, μέχρι τον ερχόμενο Οκτώβριο, Τοποτηρητής στη Μητρόπολη Ιωαννίνων, αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, μας εμβάλλει σε προβληματισμούς και ανησυχίες. Μακάρι οι ανησυχίες μας να μην επαληθευθούν και να λάμψει η αλήθεια, κατά τη γραφή: "Γνώσεσθε" - "την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς". Αν όμως αναλαμβάνει Τοποτηρητής αντίθετα με τους εκκλησιαστικούς κανόνες και με τους νόμους για να καλύψει τυχόν αυθαιρεσίες και παρανομίες – πράγμα που δε θέλουμε να το πιστέψουμε – τότε η ζημιά που θα προκαλέσει και μάλιστα προς πολλές κατευθύνσεις θα είναι μεγάλη.