Χωρίς Υπαγόρευση

Γράφτηκε από τον/την Κώστας Αγόρης on . Posted in Χωρίς Υπαγόρευση

Tρεις και σήμερα!

Τρεις και σήμερα… ή μήπως δύο και σήμερα για να βρεθούμε όλοι μας ή σχεδόν όλοι μπροστά σ’ αυτό το μαγικό κουτάκι με την τόσο μεγάλη δύναμη, την κάλπη, όπου καλούμαστε να επιτελέσουμε άλλη μία φορά φέτος το ύψιστο δημοκρατικό μας καθήκον. Να επιλέξουμε τους επόμενους δημοτικούς μας άρχοντες.

Για μία πενταετία…

Προσέξτε. Αυτοί που θα εκλεγούν την ερχόμενη Κυριακή ή την Κυριακή 15 Οκτωβρίου, στον δεύτερο κύκλο των αυτοδιοικητικών εκλογών, θα κατευθύνουν τις τύχες μας σε τοπικό επίπεδο για την επόμενη πενταετία, αρχής γενομένης από τον ερχόμενο Ιανουάριο. Δεν είναι μικρό πράγμα αυτό… 

Να το σκεφτούμε…

Οπότε, καλό είναι να πάμε συνειδητοποιημένοι στην κάλπη. Να σκεφτούμε τι θέλουμε γι’ αυτόν εδώ τον τόπο και ποιοι μπορούν να αναλάβουν τα ηνία του και να φανούν αντάξιοι των προσδοκιών μας πηγαίνοντάς τον ένα ή περισσότερα βήματα μπροστά. Ποιοι είναι οι πιο ικανοί να κατευθύνουν τις τύχες μας. 

Για να μην κλαίμε…

Μετά την απομάκρυνση από το «ταμείο», στην περίπτωσή μας από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Οπότε, ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας και ας επιλέξουμε τους καλύτερους, για να μην… κλαίμε μετά, ούτε να γκρινιάζουμε για ό,τι γίνεται, κυρίως όμως για όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν αλλά δεν έγιναν!

Υποψήφιοι… παντού!

Οι εκλογές αυτές είναι ιδιόμορφες. Πολλοί οι υποψήφιοι, χιλιάδες, όλοι μας έχουμε κάποιον ή κάποιους στο κοντινό μας περιβάλλον, το οικογενειακό, το φιλικό, το εργασιακό που πολιτεύεται. Αυτό δεν πρέπει να σημαίνει τίποτα. Για παράδειγμα, επειδή ο κουμπάρος μου είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος δεν πρέπει εγώ να νιώθω υποχρεωμένος να τον σταυρώσω. 

Τους πιο ικανούς… 

Ο καλύτερος φίλος μας να είναι, αν δεν τον θεωρούμε άξιο να προσφέρει κάτι στον τόπο, να βάλει το δικό του έστω λιθαράκι, ας τον αφήσουμε και ας επιλέξουμε κάποιον ικανότερο. Υπάρχουν και τέτοιοι σε κάθε συνδυασμό! Οι εκλογές δεν είναι «βγάζω την υποχρέωση». Οι εκλογές –πρέπει να- είναι επιλέγω τους καλύτερους για να μην το μετανιώνω μετά. Τελεία και παύλα. 

Δεν το αξίζουν…

✒ Βλέπουμε υποψηφίους που έβαλαν επειδή πιέστηκαν ή από υποχρέωση στους επικεφαλής, άλλους οι οποίοι προσβλέπουν σε ανταλλάγματα, στην προσωπική τους εξυπηρέτηση με διάφορους τρόπους, κάποιους που έχουν φιλοδοξίες οι οποίες ξεπερνούν το μπόι τους. Όχι, δεν μας αναγκάζει κανείς να τους δώσουμε την ψήφο μας. Γιατί να την αξίζουν; 

Μικρό καλάθι!

✒ Όσο για εκείνους τους υποψηφίους που υπόσχονται εν μέσω δύσκολων περιστάσεων ότι θα κάνουν… θαύματα, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι, γιατί τα μεγάλα λόγια δεν κοστίζουν κάτι σε όποιον τα λέει. Πληρώνονται όμως ακριβά από εκείνους που τα πιστεύουν. Και είναι πολλοί οι πολίτες εκείνοι οι οποίοι πείθονται εύκολα. Ας είμαστε λοιπόν και λίγο δύσπιστοι. Καλό θα μας κάνει…

Πολύ το τσιμέντο!

Και αφού ξεμπερδέψουμε με τις εκλογές και βρούμε την ησυχία μας, θα πάμε μία βόλτα από το παρκάκι στα Λακκώματα, το οποίο μόνο πάρκο δεν θυμίζει μετά την ανάπλαση που έγινε στον χώρο. Από δασάκι που ήταν πριν, μεταβλήθηκε πλέον σε έναν απογυμνωμένο από πράσινο τόπο αναψυχής, στον οποίο μπήκε πολύ τσιμέντο. 

Κάτι διαφορετικό…

Φυσικά, έχουν φυτευτεί δέντρα, τα οποία μεγαλώνοντας θα κάνουν το παρκάκι να μοιάζει περισσότερο με πάρκο, όμως μέχρι τότε έχουμε πολύ καιρό. Σε πρώτη φάση, το αποτέλεσμα της ανάπλασης δεν μας άρεσε, γιατί δε μας αρέσει το τσιμέντο γενικότερα. Έχουμε, βλέπεις, μπόλικο γύρω μας, δεν θέλουμε άλλο! Θα προτιμούσαμε λοιπόν να είχαν διατηρηθεί τα πιο πολλά δέντρα στα Λακκώματα.

Σημαντικό το πράσινο…

Είναι σημαντικές οι νησίδες πρασίνου σε πόλεις όπως τα Γιάννενα που στο κέντρο τους κυριαρχεί η πυκνή δόμηση και το μπετόν. Ειδικά το καλοκαίρι βοηθούν να μειώνονται οι επιπτώσεις της έντονης ζέστης. Άρα, αντί να τις εξαφανίζουμε, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τις διαφυλάσσουμε. Δεν αρκούν τα Λιθαρίτσια, η Παραλίμνιος και ο Φρόντζος ως πράσινες οάσεις δροσιάς... 

Επόμενη η Νικόπολη!

✒ Ήταν σημαντική η επίσκεψη της Λίνας Μενδώνη στην περιοχή μας και ας μην έκανε ανακοινώσεις για νέα έργα, αν και η διαδικασία πιστοποίησης των μουσείων που έχει ξεκινήσει είναι σημαντική από μόνη της. Μετά τα χρηστήρια ελάσματα του ιερού της Δωδώνης και το Ζαγόρι, το βάρος πέφτει στη Νικόπολη για ένταξη στην UNESCO. Και απ’ ότι άφησε να εννοηθεί η Υπουργός Πολιτισμού στην αποκλειστική της συνέντευξή της στον «Π.Λ.», όσο δύσκολο κι αν είναι το εγχείρημα, μπορεί να φτάσει σε αίσια έκβαση. Μακάρι…

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.