Προσκήνιο-Παρασκήνιο

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΙ ΠΟΥ… ΕΚΠΛΗΣΣΟΥΝ!

Κι άξαφνα βρέθηκα… έξω από το «κάρβουνο» της εποχής με την αφόρητη τοξικότητά της, μέσα σ’ ένα θεατράκι της οδού Αραβαντινού γεμάτο όμως από την ζωντάνια εφήβων αγοριών και κοριτσιών, που είχαν κάτι να μας πουν. 

Πρωταρχικά βέβαια να μας δείξουν την πολύ φρέσκια τέχνη τους που τους διδάσκει μια ορεξάτη ομάδα αποτελούμενη από τις κυρίες Γιάννα Κούλα, Λώρα Φκιώλα και Κατερίνα Γιαννακοπούλου.

Θυμήθηκα τις πρώτες φορές που σαν φοιτητής βρέθηκα στην αίθουσα του υπογείου του Θεάτρου Τέχνης της οδού Σταδίου, όπου ο Μεγάλος Κουν δίδασκε θέατρο στους μαθητές του, οι περισσότεροι από τους οποίους αργότερα μεγαλουργούσαν σε όλες τις θεατρικές αίθουσες.

Οι προαναφερθείσες κυρίες αποτελούν μέρος της ομάδας τέχνης Α.Ν. (Αφηγηματικός Νους), η οποία αθόρυβα εργάζεται για την διατήρηση και εκδήλωση διαφόρων ταλέντων των τεχνών σε Γιαννιωτόπουλα διαφόρων ηλικιών. 

Η προαναφερθείσα παράσταση αφορούσε σε ομάδα εφήβων, όπως προαναφέρθηκε, η οποία καθοδηγούμενη έδωσε τον καλύτερο εαυτό της και μας μάγεψε όλους. 

Και δεν ήταν μόνο η παρουσίαση. Ήταν και η πολύ επιτυχημένη ενασχόληση του καθένα και της καθεμιάς εφήβου με τα κείμενα που παρουσιάστηκαν όπως: «Κουτιά», «Χαρτιά», «Ασανσέρ», κλπ., εμπνευσμένα από την καθημερινότητά τους και τους προβληματισμούς τους!

Γράφει το πρόγραμμα που μας δόθηκε: «Συναρπαστικό το ταξίδι αυτό με την ομάδα των εφήβων. Ταίριασμα έκφρασης μύχιων και αντιθετικών συναισθημάτων. Χαράς, θλίψης, απογοήτευσης, ανίας, θυμού, άγχους, φόβου μα και θάρρους, φαντασίας, δημιουργικότητας, συμπαράστασης κι αγάπης μα και αμφισβήτησης».

Όπως μπορεί κάποιος να παρατηρήσει, δεν ασχολούνται όλοι οι έφηβοι με την… καλπάζουσα ενηλικίωσή τους κι αντί να μικραίνουν με την ζωντάνια τους τα μεγάλα προβλήματα των ενηλίκων που δημιουργούνται στην σημερινή κοινωνία εκείνοι να τα επαυξάνουν με τις συμπεριφορές τους. Αυτές που κάθε μέρα βλέπουμε στην ειδησεογραφία και μένουμε άναυδοι!

Όχι δεν είναι όλοι οι έφηβοι ίδιοι και αυτό οφείλεται στις συμπεριφορές των οικογενειών τους προς αυτούς. Ίσως νομίζοντας αυτές οι τελευταίες ότι με τις αμελέτητες και αθρόες προσφορές αντικειμένων της τελευταίας τεχνολογίας ότι έτσι θα… ξεμπλέξουν με τους βλαστούς τους. 

Μεγάλο λάθος και το πληρώνουν με τα όσα συμβαίνουν κάθε μέρα μπροστά στα μάτια τους.

Δυστυχώς, όμως, δεν το πληρώνουν μόνο οι οικογένειες των εφήβων που βλέπουμε να δέρνονται στους δρόμους και τους φίλους τους να βιντεοσκοπούν το… μεγάλο γεγονός! 

Το πληρώνουμε όλοι μας βλέποντας αυτόν τον εμφανή στραβό δρόμο της νεολαίας μας.

Προκύπτει βέβαια το ερώτημα: Ολόκληρης; Και ευτυχώς η απάντηση είναι όχι! Δεν θα ψάξω αλλού για να εξηγήσω την τελευταία σκέψη μου και θα επανέλθω στο πρόγραμμα της παράστασης που παρακολούθησα: Μέλισσες οι έφηβοι που πετούν από το ένα λουλούδι στο άλλο και ρουφούν με πάθος τις ομορφιές της ζωής. Μπαίνουν στα «κουτιά» που τους επιβλήθηκαν μα αντιδρούν. 

Σχίζουν χαρτιά με προσωπικές λέξεις και βιώματα. Μπαίνουν σε ασανσέρ και σατιρίζουν συμπεριφορές. 

Παίζουν τους μεγάλους. Τους κατανοούν και μας κάνουν να γελάμε με τα άγχη τους. Με πολλή αγάπη και χιούμορ σχολιάζουν τις μαμάδες τους. 

Θυμώνουν με την κοινωνία που τους επιβάλλει τα «πρέπει» της. Φωνάζουν τα θέλω τους και τα τραγουδούν οργισμένα. Αυτοσχεδιάζουν χτίζοντας την ενηλικίωσή τους με τον δικό τους μοναδικό τρόπο».

Προσωπικά έφυγα πολύ γεμάτος από αυτήν την παράσταση. Απλά την θέτω υπ’ όψη του ρέκτη για τέτοιες πνευματικές εκδηλώσεις συμπατριώτη Προέδρου της Βουλής κ. Κώστα Τασούλα. Ας την προσέξει.

Γι - Πας