Προσκήνιο - Παρασκήνιο
ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ!..
«Γιορτάσαμε» πριν λίγες μέρες την επέτειο της μνήμης ενός νεαρού ο οποίος σκοτώθηκε από σφαίρα πιστολιού ενός αστυνομικού. Το περιστατικό διερευνήθηκε λεπτομερώς από την Ελληνική Δικαιοσύνη και ο δράστης τιμωρήθηκε με την μεγαλύτερη των προβλεπομένων ποινών.
Δεν βλέπω επομένως τον λόγο του… γιορτασμού αυτού του δυσάρεστου περιστατικού με μπαχαλακισμούς και καταστροφές σε όλη την Ελλάδα. Κάποιοι, μεταξύ των οποίων και οι συγγενείς θα πρέπει… αντί να συμπάνε τη φωτιά να εκλιπαρήσουν να σταματήσουν αυτές οι αηδίες!
Χαρακτηρίζω έτσι αυτά τα γεγονότα, επειδή από την… αντίθετη πλευρά υπάρχουν πολλά θύματα για τα οποία και με την πλήρη κάλυψη πολλών φωνασκούντων δεν βρέθηκαν οι ένοχοι, ή και αν βρέθηκαν υποστηρίζονται ολοφάνερα από τους ίδιους φωνασκούντες! Υπάρχει ολόκληρη σειρά αυτών των «λησμονημένων» θυμάτων απολύτως αθώων.
Διάσπαρτα θα αναφέρω μερικά, όπως ο νεαρός Αξαρλιάν, και οι τρεις βάναυσα καμένοι ζωντανοί της MARFIN της οδού Σταδίου, χωρίς να ξεχνάμε ότι υπήρχε στην κοιλιά ενός θύματος και ένα αθωότατο μωρό.
Στήθηκε στο σημείο μία πλάκα μνήμης, μια και ο δολοφόνος δεν έχει συλληφθεί τόσα χρόνια τώρα και αυτή η πλάκα καταστρέφεται κατά καιρούς από κάποιους. Ποιους άραγε;
Μήπως ο ίδιος ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, φορτωμένος με τις τύψεις του, για να εξαφανίζει κάθε φορά τα ίχνη του; Μήπως κάποιοι που τον εξώθησαν στις δολοφονίες; Ή μήπως κάποιοι άσχετοι μη γνωρίζοντες καν την ουσία του συντελεσθέντος εγκλήματος;
Αυτό το τελευταίο φυσικά είναι πολύ σοβαρό, επειδή έτσι δημιουργείται από νεαρούς μία αντιπαλότητα με την Ελληνική Αστυνομία αδιακρίτως, χωρίς να αναγνωρίζεται ότι αυτό που κάνουν οι αστυνομικοί, δεν προέρχεται από ιδεολογικές πεποιθήσεις, αλλά είναι μία δουλειά που εκτελείται με βάση ορισμένους κανόνες της Πολιτείας και φυσικά τους αποδίδει έναν υπαλληλικό μισθό όχι βέβαια από τους υπερβολικούς.
Το αντίθετο βέβαια θα έλεγα, όπως συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν και στους αστυνομικούς οι επίορκοι και από την φύση αυτής της υπηρεσίας οι επίορκοι είναι επικίνδυνοι.
Πάντως σε πολλά επαγγέλματα ο επιορκισμός είναι επικίνδυνος και φυσικά δεν πρόκειται να αναφερθώ σε αυτό μολονότι είναι πολύ εύκολο.
Από την άλλη μεριά όμως, αυτό καθ’ εαυτό το επάγγελμα των αστυνομικών είναι επικίνδυνο για τους ίδιους και υπάρχουν πολλά δραματικά παραδείγματα με τραγικούς νεκρούς, για τους οποίους, ούτε αγάλματα ανεγέρθηκαν, ούτε φυσικά διαδηλώσεις και προπαντός αδικαιολόγητες και ανεξήγητες καταστροφές έγιναν.
Το τελευταίο περιστατικό με τον νέο αστυνομικό, το παλικάρι, που χαροπαλεύει για να διατηρηθεί στην ζωή αποτελεί το κλασικό παράδειγμα για να πουν κάποιοι υπεύθυνοι φτάνει πια και να αποκαλυφτούν επιτέλους αυτοί οι διαχρονικοί… γνωστοί – άγνωστοι, να βγάλουν τις κουκούλες και να οδηγούνται στην δικαιοσύνη, ανάλογα με τα αδικήματά τους, είτε ως δολοφόνοι εκ προθέσεως είτε ως καταστροφείς ξένων περιουσιών, είτε τέλος πάντων ως παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου, όπως όλοι οι πολίτες.
Από πού ως πού θεωρούνται… «ιερά τέρατα», τα οποία όταν αγγίζονται γίνεται «προοδευτικός» χαμός; Θυμάμαι στην εποχή του ΠΑΣΟΚικού… «ιερού βρέφους» του Κώστα Λαλιώτη, που είχαν απελευθερωθεί με τις χειροπέδες οι υπεύθυνοι της καταστροφής του Χημείου πριν ακόμα να δώσουν κατάθεση και δεν θυμάμαι αν ήταν τότε, όταν κάποια κυρία… ευαίσθητη μανούλα διαμαρτυρήθηκε επειδή ο κανακάρης της την έβγαλε το βράδυ στα… πλακάκια της ασφάλειας Αττικής… χωρίς πουπουλένιο στρώμα και σατινένια σεντόνια!
Αν πρώτα – πρώτα οι ίδιες οικογένειες δεν γνωρίζουν πού βρίσκονται και τι κάνουν τα παιδιά τους τι περιμένουμε από την Αστυνομία; Πώς τρέχουν ύστερα από κάποιο στυγερό έγκλημα να τους εξασφαλίσουν τους καλύτερους δικηγόρους για να περάσουν με την σειρά τους ότι κάποιοι… άγνωστοι το διέπραξαν;
Αποδεικνύεται τώρα πολύ εύκολα με την μαζική προσαγωγή ότι δεν είναι «άγνωστοι» αυτοί που διαπράττουν αυτά τα εγκλήματα, αλλά είναι πασίγνωστοι, οι οποίοι περιθάλπονται και χρηματοδοτούνται από κάποιους για να κάνουν τις «δουλειές» τους!
Πρέπει επιτέλους να αποκαλυφτούν όλα.
Γι - Πας
