Προσκήνιο - Παρασκήνιο
ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΣΙΜΑΙΑ ΣΧΟΛΗ!..
Στις 12 του παρελθόντος Ιουλίου, με αφορμή το βιβλίο του Σπ. Εργολάβου «Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων», εκδόσεως 1993, έγραψα στην παρούσα στήλη, που ευγενικά μου παραχωρεί η έγκριτη εφημερίδα μας κάθε Τετάρτη, ένα άρθρο, παροτρυνόμενος από την φοίτησή μου στο σπουδαίο αυτό Πρότυπο Σχολείο από το 1940 έως το 1948.
Στην πιο δύσκολη και ταραγμένη από τα γεγονότα (πόλεμος, νίκες, κατοχή, αντίσταση, απελευθέρωση, εμφύλιος, ανταρτοπληξία) εποχή του, κι όμως μας έμαθε τα γράμματα που χρειάστηκαν για την προκοπή μας.
Στις 14 του ίδιου μήνα ο διακεκριμένος εκπαιδευτικός και συγγραφέας, συμμαθητής μου και εκλεκτός φίλος κ. Κώστας Κουλίδας, διαβάζοντας το άρθρο που αφορούσε στο αγαπημένο μας Σχολείο, μου χάρισε το βιβλίο του Αθ. Ι. Δάλλα «Πρότυπα Σχολεία και Ζωσιμαία Σχολή», μαζί με κάποιες συγκινητικές φωτογραφίες από την ζωή μας στο σχολείο που έτυχε να έχει. Όπως δείχνει η ημερομηνία, ήταν η εποχή των διακοπών και όλων όσων συνέβησαν στην πατρίδα μας έκτοτε και έτσι δεν κατέστη δυνατό να ασχοληθώ με αυτό. Καλύτερα έτσι, επειδή μπόρεσα να διεισδύσω στα γεγονότα στα οποία αναφέρεται το βιβλίο του Αθ. Δάλλα και τα οποία έρχονταν αποσπασματικά στην αντίληψή μας από την ειδησεογραφία του ημερήσιου Τύπου. Έτσι δεν ήταν δυνατό να έχουμε πλήρη εικόνα από αυτά τα αποσπάσματα.
Ο Αθ. Δάλλας και δεδομένου του ότι το βιβλίο προλογίζεται από τον συμπατριώτη Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων κ. Κώστα Τασούλα και ότι με απόφαση του τελευταίου το Ταμείο της Βουλής συμμετείχε στην δαπάνη της έκδοσής του, είναι πολύ προσεκτικός στις αναφορές του στα γεγονότα αυτά, τα οποία συνοδεύονται από την παράθεση επισήμων εγγράφων και αποσπασμάτων από αγορεύσεις σημαινουσών προσωπικοτήτων στην Ελληνική Βουλή.
Εκτός των Ιστορικών δεδομένων αναφέρεται λεπτομερειακά στην δράση του Συλλόγου των Αποφοίτων της Ζωσιμαίας Σχολής, ο οποίος συνδέθηκε με τον ανάλογο Σύλλογο του Βαρβακείου Προτύπου Σχολείου και στην συνέχεια με τους συλλόγους όλων των άλλων σπουδαίων Προτύπων Σχολείων της Πατρίδας μας, τα οποία άφησαν σπουδαία δείγματα της προσφοράς τους στην ποιότητα της Δημόσιας Εκπαίδευσής της.
Από κοινού και ζωηρά αντιτάχτηκαν στις προσπάθειες διαφόρων παραγόντων, οι οποίοι προσπαθούσαν, επίσης ζωηρά, να εξαλείψουν τα Πρότυπα Σχολεία από την Ελληνική Εκπαίδευση, προσπαθώντας να δώσουν στις προσπάθειές τους, ιδεολογικό περιεχόμενο.
Οι προσπάθειες αυτές άρχισαν από το 1985 με την είσοδο του «πρασινοφρουρισμού» και συνεχίστηκαν για τριάντα πέντε ολόκληρα χρόνια μέχρι το 2022, οπότε τις σταμάτησε η κυβέρνηση της Ν.Δ.. Οι προσπάθειες αυτές όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν από σαράντα κύματα και ασχολήθηκαν σοβαρά πολλοί σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι οι οποίοι αναφέρονται ονομαστικά και με τις ομιλίες τους σε οργανωθείσες εκδηλώσεις. Υπήρξε το παράπονο των ανωτέρω για την γενικότερη… «σιωπή» των υπευθύνων πολιτών, ακόμα και όταν υπεισήλθαν ιδεολογήματα του τύπου «η αριστεία είναι ρετσινιά».
Δεν υπήρξα απόλυτα «σιωπηλός», αλλά όταν θεωρείται από τους ενεργούντες η γνώμη σου ως ανάξια λόγου, τότε η οποιαδήποτε παρέμβασή σου είναι δυνατό να παρεξηγηθεί ποικιλοτρόπως.
Όπως και να ‘χει όμως το πράγμα, επαναλαμβάνω ότι στο βιβλίο, η σπουδαιότητα του οποίου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αναφέρονται τόσο γεγονότα πραγματικά, όσο και ονόματα πολλών ανθρώπων, οι οποίοι, άλλοι μεν θα υπερηφανεύονται για την ευόδωση των προσπαθειών τους, ενώ άλλοι θα ντρέπονται επειδή συμμετείχαν αρνητικά σε κάτι τόσο ευγενές και άδολο για… χαμερπείς λόγους.
Σημασία πάντως έχει το ότι η Πολιτεία επιτέλους αναγνώρισε επίσημα την σημασία των Προτύπων Σχολείων στην Δημόσια Εκπαίδευση. Είναι βέβαιο ότι με την συμμετοχή των υπευθύνων μελών της εκπαιδευτικής Κοινότητας θα επέλθουν όλες οι αναγκαίες βελτιώσεις που ασφαλώς και απαιτούνται. Κάθε αρνητική στάση θα πρέπει να αιτιολογείται πλήρως και να συνοδεύεται και από την ανάλογη υπεύθυνη πρόταση.
Σε ό,τι αφορά στην… ταλαιπωρηθείσα Ζωσιμαία Σχολή, σαν άτομο που βγήκα από τα σπλάχνα της, θα ήθελα να προσθέσω ότι και όταν είχε πάψει τυπικά να είναι πρότυπο Σχολείο, τόσο οι σοβαροί και υπεύθυνοι καθηγητές της όσο και οι μαθητές της δεν έπαψαν ποτέ να αισθάνονται το βάρος και το όνειρο της αδελφότητας των Ζωσιμαίων.
Γι - Πας
