Προσκήνιο-Παρασκήνιο
ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ!..
Όταν με το τηλεφώνημα… «ματ» του Ευαγγέλου Αβέρωφ κλήθηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής να… βγάλει τα πυρωμένα κάστανα από τη φωτιά, κατά την διάρκεια της διακοπής της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στο γραφείο του αδημονούντος «Προέδρου» στρατηγού Γκιζίκη, κανείς δεν φαντάζονταν την δυσκολία του εγχειρήματος, εκτός από τον ίδιο τον στρατηγό που αγωνιούσε να βρει κάποιον που θα αναλάμβανε με στιβαρότητα να βγάλει την χώρα από το αδιέξοδο στο οποίο την είχε οδηγήσει η χούντα των συνταγματαρχών, ύστερα από εφτά ολόκληρα χρόνια πειραματισμών! Δεν ήταν όμως ο μόνος.
Ήταν και ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο οποίος ζώντας στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια είχε ζυμωθεί με τους ερασιτεχνισμούς της χούντας, την οποία, τεχνιέντως, προσπαθούσε να νουθετήσει για την μόνη ορθή λύση, την παράδοση δηλαδή της εξουσίας στην εμπειρία των πολιτικών. Όταν ο ήδη… απών από τα εγκόσμια Γέρος της Δημοκρατίας, ο Γεώργιος Παπανδρέου τους είχε προειδοποιήσει ότι η δικτατορία διαθέτει κλίμακα ανόδου, αλλά όχι τέτοια καθόδου και γι’ αυτό τελειώνει πάντα με μία μεγάλη καταστροφή, εκείνοι… σφύριζαν αδιάφοροι!
Η καταστροφή είχε ήδη συντελεστεί στην Κύπρο και ο… μάγειρας αυτής της καταστροφής, αδειάζοντας την χούντα, ο Χένρυ Κίσιγκερ, προσπαθούσε μάταια να βρει στην Ελλάδα άνδρες που να δεχτούν να αντιμετωπίσουν τα «τετελεσμένα», τα οποία εκείνος είχε δημιουργήσει και δεν εύρισκε τέτοιους άνδρες στην «χούντα» του και τους αναζήτησε… χαμογελώντας στους Έλληνες πολιτικούς, γνωρίζοντας ότι τους οδηγούσε στην «λύση» ενός μεγάλου και κατά τα φαινόμενα χρονίου προβλήματος.
Όλα αυτά τα είχε αντιληφθεί πλήρως ο Ευάγγελος Αβέρωφ και κατάλαβε από την σύσκεψη που είχε προηγηθεί ότι κανένας άλλος εκτός από τον Κων/νο Καραμανλή δεν ήταν σε θέση να αναλάβει να λύσει αυτό το τόσο καίριο για την πατρίδα πρόβλημα. Και γι’ αυτό… «έφαγε τα σίδερα» για να τον βρει. Και τον βρήκε!
Τον βρήκε, όταν οι… άλλοι μοίραζαν υπουργεία σε «δικούς» τους, αν ήταν δυνατόν έτσι να επιβιώσουν, την στιγμή που οι δικτάτορες με τα τανκς τους και τις πάνοπλες μονάδες τους ήταν εκεί για τα «εύκολα» μολονότι ήταν απόντες για τα δύσκολα.
Ο Καραμανλής τον έριξε στον… «λάκκο των λεόντων» τοποθετώντας τον στο Υπουργείο της Εθνικής Άμυνας και μαζί προσπαθούσαν να επιβιώσουν, αλλάζοντας θέση κάθε βράδυ, για να μην βρεθούν άξαφνα «δεμένοι»! Οι υπόλοιποι συνεργάτες τους… ζούσαν στον κόσμο τους!
Μια μέρα ο Καραμανλής, συνοδευόμενος από τον υπουργό εσωτερικών Γεώργιο Ράλλη πήγαν στο υπουργείο της Εθνικής Άμυνας και εκεί, παροτρυνόμενος από τον συνοδό του πίεζε τον Αβέρωφ να κάνουν κάποια εντυπωσιακή ενέργεια στην Κύπρο, ώστε να… σωθεί το γόητρο της Ελλάδας.
Εκείνος τους εξήγησε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο και αν επιχειρούνταν θα κατέληγε στο αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο. Πρώτον, τα μαχητικά αεροσκάφη, εάν πήγαιναν φορτωμένα με πυρομαχικά για να πλήξουν έναν στόχο δεν θα είχαν καύσιμα για να επιστρέψουν και ή θα καταρρίπτονταν ή θα αιχμαλωτίζονταν! Δεύτερο εάν επιβιβάζονταν σε πολεμικό πλοίο οι δύο τους για να επισκεφτούν πομποδώς την Κύπρο και πάλι το πλοίο θα ήταν σαν αιχμαλωτισμένο διότι όλες οι βάσεις στην Κύπρο ήταν με το μέρος των Τούρκων τους οποίους ειδοποιούσαν για τα πάντα!
Προς επιβεβαίωση, ο Αβέρωφ παρουσίασε στον Καραμανλή τους Μπονάνο (ΓΕΕΘΑ), Γαλατσάνο (ΓΕΣ), Παπανικολάου (ΓΕΑ) και Αραπάκη (ΓΕΝ), οι οποίοι επιβεβαίωσαν τα λεχθέντα από τον Αβέρωφ. Και όλα αυτά τα γνωρίζατε από πριν, τους είπε ο Καραμανλής! Εξαφανιστείτε από μπροστά μου.
Γι - Πας
