Αιχμές και Νύξεις
Η κράτηση του Μπελέρη…
• Ο Φρέντυ Μπελέρης κρατείται στις φυλακές, κατηγορούμενος για το αδίκημα της δωροδοκίας ψηφοφόρων της Χειμάρρας. Και η κράτησή του ως την στιγμή που γράφονται οι σειρές αυτές διαρκεί πλέον του οκταμήνου. Για κάθε αδίκημα, έγκλημα, παράβαση προβλέπεται ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, όπως στη χώρα μας το 18μηνο και αν περάσει αποφυλακίζονται και αναμένεται η ημερομηνία που θα ορισθεί η δικάσιμος ημέρα, που θα κληθεί για να δικασθεί. Στην Αλβανία δεν υπάρχει περιορισμός στο χρόνο κράτησης ώστε άμα τη παρελεύσει του να αποφυλακισθεί ή αυτός κινείται ανάλογα των αναβολών της δικασίμου; Που καθορίζεται αναλόγως των επιθυμιών του Ράμα, όπως τον κατήγγειλε ο πρώην πρωθυπουργός Σαλί Μπερίσα. Οι δικοί μας πώς αντιδρούν σ’ αυτό το γαϊτανάκι των αναβολών; Τόσο γινήκαμε του κλώτσου και του μπάτσου από τον Ράμα;
Με δύο καθηγητές…
• Εκτίμηση του Γερμανού - Πρώσσου καγκελαρίου Ότο Μπίσμαρκ ότι δυο καθηγητές σε κυβερνητικό σχήμα και η πατρίδα κινδυνεύει να απωλεσθεί. Και στο δικό μας σήμερα κυβερνητικό σχήμα έχουμε πλέον των δυο καθηγητάδων, αυτόν των Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη και τον Άγγελο Συρίγο. Και ο πρώτος μας καράφλιασε ισχυριζόμενος ότι το ΟRUC REIS παρασύρθηκε από τους πνέοντες ανέμους και ότι τα 6 (έξι) ν.μ. είναι η κόκκινη γραμμή, όταν η Τουρκία στην ίδια περιοχή είχε καθιερώσει τα 12 ν.μ. και ο Άγγελος Συρίγος μας καράφλιασε κι αυτός με την γνωμάτευσή του ότι η Συμφωνία της Λωζάνης είναι «Παρωχημένη», αποσιωπώντας σκοπίμως, ότι οι Διεθνείς Συνθήκες δεν τροποποιούνται και δεν καταργούνται. PACTA SUNT SERVANDA (Tα Συμφωνηθέντα δεν παραγράφονται).
Έπαρση της Τέχνης!
• Η Τέχνη πάσχει από το σύνδρομο του BAN ΓKOΓΚ, o oποίος για να δείξει στο σπλάχνο του, ότι το ηράσθη σφόδρα, άναψε μια λαμπάδα και έθεσε το χέρι του πάνω του από την φλόγα σε σημείο που η φλόγα κατέκαυσε την παλάμη του και εξήλθε από το πάνω μέρος. Θέλω να πιστεύω, ότι αυτή του η πράξη, που αποτυπώθηκε στο μουσαμά, δεν είναι πράξις που εκφράζει την Τέχνη, παρά την ψυχική του ασθένεια. Αν όλοι οι δήθεν μου και τάχατες υποδύονται τον εκφραστή της Τέχνης τύπου Βαν Γκογκ, δεν μπορούμε να τους δεχθούμε ότι εκφράζουν την Τέχνη και δεν πρέπει να έχουν την απαίτηση να γίνονται αποδεκτοί. Πρέπει να έχουν και το «γνώθι σ’ αυτόν» και να αποδέχονται την κριτική και την απόρριψή τους. Όταν μάλιστα η ΣΗΜΑΙΑ αποτελεί το ύψιστο Εθνικό μας Σύμβολο για το οποίο χιλιάδες Έλληνες έδωσαν το αίμα τους υπερασπίζοντάς το. Τι θα σκέφτονταν οι Γλέζος και Σάντας;
«Δίνει μάχη…»
• Αφουγκραζόμαστε από τους παρουσιαστές/στριες, ότι ο τραυματίας δίνει μάχη στο κρεβάτι του πόνου στο νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκε για θεραπεία. Σαν υπερβολή φαίνεται αυτό, ότι δίνει μάχη. Το ότι ο άνθρωπος υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου καμία αμφιβολία και παρακαλεί και γιατρούς και νοσηλευτές να του χορηγήσουν κάποιο παυσίπονο, ώστε ο πόνος του να μετριασθεί, να απαλυνθεί, να μειωθεί. Αυτό να το δεχθούμε αλλά το ότι δίνει μάχη ή μάχες, αυτό μάλλον ως υπερβολή πρέπει να το δεχθούμε. Μήτε ο Διγενής Ακρίτας έδωσε μάχη ή μάχες στα «Μαρμαρένια Αλώνια», προκειμένου να αποφύγει τον θάνατο. Και αυτός τελικά υπέκυψε στην ανωτερότητα του θανάτου και στο πεπρωμένο. Διότι το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
