Αιχμές και Νύξεις

Σκύλος χωρίς τσιπ!

• Σκύλος στερούμενος τσιπάκι όπως ορίζεται από τον νόμο, έγινε αιτία να καταπέσει 70χρονος από το δίκυκλό του και στη συνέχεια να τον δαγκάσει σε διάφορα σημεία του σώματός του, μεταφερθέντος στη συνέχεια στο νοσοκομείο. Καλή η ζωοφιλία, κάλλιστη, αλλά με την αδεσποσύνη δεν συμβαδίζουν. Ψηφίστηκε νόμος για την καταγραφή των δεσποζόμενων κατοικιδίων, αλλά ουδείς τον εφήρμοσε. Αν τον εφήρμοζαν οι αρμόδιοι αναρμόδιοι θα εντοπιζόταν ο πρώην δεσπότης του για τις τυχόν συνέπειες.  Τώρα; Το τσιπάκι θα το έχουν οι άνθρωποι με τις νέες ταυτότητες, που ο Μηταράκης δεν πρόλαβε να τις θέσει σε κυκλοφορία. Βάσκανος μοίρα. Αλλά, όταν τα μυρμήγκια βγάζουν φτερά, έρχεται το τέλος τους.

Μη εμπορεύσιμη ξυλεία…

• Άφησαν και την πομφόλυγά τους οι δασικοί, ότι η ξυλεία που κάηκε από τις πρόσφατες καταιγιστικές φωτιές δεν ήτο εμπορεύσιμη, αλλά ξυλεία για καυσόξυλα. Και αφού έκαναν αυτή την διαπίστωση, έστω και με καθυστέρηση, γιατί δεν την έκαναν νωρίτερα, ώστε να μην κάνουμε εισαγωγή καυσόξυλων από Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία, Σερβία, Ρουμανία κ.α. ώστε και δουλειά να δώσουμε στους δασεργάτες και συνάλλαγμα να μην ξοδεύουμε ασκόπως; Αλλά, μακριά από τον «θώκο» είναι άχαρα. Ας κοιτάξουν τουλάχιστον το δασύλλιό μας εγκαίρως. 

Όπου δεν πίπτει λόγος…

• Το 1955 η γείτων και «φίλη» και «σύμμαχος» Τουρκία στις 5 Σεπτεμβρίου προέβη σε προγκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως και της Σμύρνης, καταστρέφοντας τις περιουσίες τους, αρπάζοντας και λεηλατώντας και βάζοντας και βιαιοπραγόντες κατά των Ομογενών μας. Εμείς άπραγοι και στηριζόμενοι στο Διεθνές Δίκαιο περιμέναμε βοήθεια από φορείς, πέρα βρέχει, όταν οι «φίλοι» μας Τούρκοι ένα πράγμα καταλαβαίνουν: «Όπου δεν πέφτει λόγος πέφτει ράβδος». Και εμείς μπορούσαμε να επιβιβάσουμε σε B.L.R. συρμούς και έχουμε πολλούς, τους κατοίκους των Αρριανών της Ροδόπης και αυτούς του Ιάσμου με κατεύθυνση προς τα ελληνοτουρκικά σύνορα.Αυτόν τον τρόπο γνωρίζουν και αυτόν καταλαβαίνουν. Ο ενδοτισμός και ο κατευνασμός είναι έννοιες άγνωστες για τους εκ Ιαγουρίας επήλυδες. 

Απρέπειες…

• Πολλές φορές οι παρουσιαστές/στριες έχουν την εντύπωση, ότι βρίσκονται σε κερκίδες ποδοσφαιρικού γηπέδου και οι εκφράσεις τους κάθε άλλο παρά γίνονται αποδεκτές στους τηλεθεατές, όπως από καλλήπυγο αιφνιδιαστήκαμε αφουγκραζόμενοι, δις, «έλα μωρέ» ή «μωρέ παιδί μου» και άλλες κοτσάνες που μόνον σε πεζοδρομιακές συζητήσεις είναι δυνατόν να αφουγκρασθεί την κλητική προσφώνηση, όπως: - Έλα μωρέ παιδί μου. Στη σχολή δημοσιογραφίας δεν τους δίδαξαν πώς πρέπει να εκφράζονται, όταν κρατούν το μικρόφωνο στα χέρια τους, που θα τους μεταφέρει σ’ όλη την οικουμένη; Εκτός από το γεγονός, ότι προδίδει αυτή η τακτική και την λεξιπενία που τους διακατέχει.